Effective Dutch climate measures require an international approach

The Dutch government is about to reach a general agreement on an ambitious national climate accord. This accord is designed to prepare the Netherlands for a greenhouse gas emission reduction of at least 49% by 2030.

Read the Policy Comment on the Dutch ambitions by Strategic Analyst Jan Frederik Braun and Strategic Advisor Lucia van Geuns. This first publication in the HCSS Energy Transition Program paper series argues that effective decarbonization at home requires cross-border climate action from both companies and government.

Click here to download the paper.

GCSC Commissioners to participate in Israel’s Cyber Week in Tel Aviv

banner for the meeting

Some members of the Global Commission on the Stability of Cyberspace (GCSC) will meet during Israel’s Cyber Week in Tel Aviv from 17-21 June.

This informal, consultative meeting will build on the results of the last meeting in Bratislava, during which the Commission proposed a norm prohibiting cyber disruptions of technical infrastructure that supports elections. The Commissioners present in Tel Aviv will engage with key stakeholders on the Commission’s current and future work including norms on:

  • Barring the insertion of vulnerabilities into essential cyberspace products and services

     

  • Advocating for governments to actively consider disclosing software and hardware vulnerabilities to vendors

     

  • Further defining the elements of the public core of the Internet

In preparation for the upcoming meeting in Singapore, Commissioners will also explore norms related to private sector cybersecurity practices and the creation of a mechanism for further developing the international cyber security architecture.

Several Commissioners will also participate during the ongoing Cyber Week. Chair Marina Kaljurand will speak at the Cyber Leaders Forum and a fireside chat on norms of behavior in cyberspace, while Co-chair Latha Reddy will deliver a plenary speech on shaking up defense strategies. Jim Lewis will discuss the future of great power cyber conflicts. Alexander Klimburg will be speaking on a panel on emerging technologies in great power competition. Joseph Nye will speak at several sessions on topics including fake news, evolving norms in cyber conflict, and U.S.-China competition. Isaac Ben-Israel is one of the hosts of Israel’s Cyber Week and will moderate a number of sessions.

After Tel Aviv, the next full Commission meeting will take place on September 19-20 in Singapore in the margins of Singapore International Cyber Week.

Trump heeft zich in het pak laten naaien door een wrede snotneus

De mislukte G7 van afgelopen weekeinde maakte duidelijk dat president Trump volop bezig is met de afbraak van de wereldorde die zijn voorgangers hebben geschapen en die Amerika rijk en machtig heeft gemaakt. 

Daarom keek ik reikhalzend uit naar premier Rutte’s speech voor het Europees parlement. Normaal gesproken trekken gelijkgestemde landen naar elkaar toe als de buitenwereld ruiger wordt. En ja hoor, ook Rutte omarmt de Unie nu volop. Natuurlijk wel op zijn Nederlands, door te pleiten voor een zuinige Unie met beperkte taken.

Er is inderdaad geen alternatief voor de huidige liberale wereldorde die gebaseerd is op regels, vrije markteconomie, democratie en waarden als mensenrechten.

Kleptocraten 

Als we Trump zijn gang laten gaan wordt de wereld gedomineerd door autoritaire kleptocraten die zich door cynisch eigenbelang laten leiden, hun zakken vullen en zeggen namens het volk te spreken, maar hun armoede verachten. Veelzeggend is het feit dat deze week bekend werd dat Trumps dochter en schoonzoon, ondanks hun banen op het Witte Huis, in 2017 ruim 80 miljoen dollar aan hun investeringen verdienden.

Voor Trump geldt feitelijk hetzelfde, al was het alleen maar omdat iedereen die wat van hem wil het uit zijn hoofd laat om niet in een van zijn hotels te overnachten.

Art of the deal

Nadat hij de G7 had laten mislukken richtte Trump zich op zijn echte prioriteit. Na Saoedi-Arabië omarmde hij Noord-Korea en tekende hij een ‘alomvattende’ verklaring met zijn nieuwe beste vriend Kim Jong-un. Voor iemand die naar eigen zeggen nauwelijks leest is een kantje A4 al snel ‘alomvattend’. Maar in werkelijkheid stond er weinig in. De Amerikaanse veiligheidsgaranties waarover het document repte waren al in 1993 door een van zijn voorgangers afgegeven.

En de gezamenlijke verklaring van het zespartijenoverleg over Noord-Korea uit 2005 bevatte al een hele serie afspraken, van nucleaire ontwapening tot economische samenwerking. Die afspraken waren echt ‘alomvattend’. Maar Noord-Korea zette er vanwege ‘Amerikaanse vijandelijkheden’ toen een streep door. In 2006 ontplofte de eerste atoombom.

Als de verklaring van Trump en Kim het resultaat van the art of the deal is waarover de president zo graag opschept, dan vraag ik mij af hoe hij ooit rijk kon worden.

Ongemakkelijke spagaat

Want hij liet Kim winnen. Hij houdt zijn kernwapens en raketten, en kreeg het voor elkaar dat Amerika stopt met de jaarlijkse oefeningen met Zuid-Korea die door hem altijd als de opmaat voor een interventie werden gezien. En door het opschorten van die oefeningen voelen Amerika’s bondgenoten zich nu onveiliger.

Het meest historische van deze ontmoeting is voorlopig dat een Amerikaanse president zich voor de eerste keer in het pak heeft laten naaien door een wrede snotneus die zijn volk als slaven behandelt. Het historische kan uitsluitend worden afgemeten aan wat het vervolgtraject gaat opleveren.

Maar dan zullen beide partijen uit een ongemakkelijke spagaat moeten komen. Denuclearisatie in ruil voor een vredesakkoord en opheffen van de sancties. Kim hoeft maar naar Oekraïne te kijken om te begrijpen wat het betekent als hij de eerste stap zet. Na denuclearisatie werd dat land de speelbal van Rusland. Kim is wreed, maar niet stom.

De column van Rob de Wijk verschijnt wekelijks in Trouw.

Photo by Prachatai on Foter.com / CC BY-NC-ND

Wie profiteert er van de onrust in de G7? “China lacht in z’n vuistje”

De Amerikaanse president Trump heeft de club van machtigste industrielanden G7 ernstig verdeeld, door te weigeren de slotverklaring te tekenen. Maar wie profiteren daarvan? RTL Z sprak met onder andere Rob De Wijk. 

Lees het artikel hier.

Photo by UK Prime Minister on Foter.com / CC BY-NC-ND

Trump verwoest het weefsel van de internationale betrekkingen

De grondwet van de Sovjet-Unie behoorde tot de meest democratische van de wereld. Probleempje: de communistische leiders zagen zich als de personifiëring van het volk, wisten wat dat volk dacht en wilde, en hoefden er daarom niet naar te luisteren. Veel westerse populisten hebben daar vandaag de dag ook een handje van.

Die oude grondwet laat zien dat er geen relatie hoeft te zijn tussen wat er op papier staat en hoe een regering zich feitelijk gedraagt. Maar zelden heb ik zoveel mooie woorden over de internationale rechtsorde, internationale instituties en zelfs democratie gehoord als deze week op een conferentie in Moskou. Volksvertegenwoordigers uit tientallen landen werden niet moe het belang ervan te benadrukken.

Toch was een ding duidelijk: ook al blijft het bij woorden, de internationale rechtsorde en de internationale instituties, zoals de Verenigde Naties, lijken onaantastbaar. Dit geldt echter niet meer voor het land dat die wereldorde na de Tweede Wereldoorlog zelf heeft geschapen en daar de afgelopen zeventig jaar de leider van is geweest. President Trump zegt het klimaat-verdrag van Parijs op, wil de Noord-Amerikaanse vrijhandelszone heronderhandelen, moet niets hebben van het Trans Pacific Partnership, start handelsoorlogen met zijn beste vrienden en negeert daarmee afspraken binnen de Wereldhandelsorganisatie, heeft lak aan wat andere landen vinden en investeert grof in defensie. Alles onder het mom van ‘America First’.

Daarmee verwoest hij het weefsel van de internationale betrekkingen. In tegenstelling tot de deelnemers aan de conferentie doet hij niet eens de moeite om de door zijn voorgangers geschapen wereldorde te verdedigen. Dit maakt hem totaal anders dan de stoet van democraten en anti-democraten die ik deze week in Moskou voorbij zag trekken.

Luisterend naar al die volksvertegenwoordigers die zo hartstochtelijk die mondiale waarden verdedigden vroeg ik mij af welk recht westerse landen nog hebben om anderen de maat te nemen. Weinig, denk ik. Hoe moet je gastheer Rusland duidelijk maken dat de annexatie van de Krim landjepik is en volgens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een inbreuk op het internationale recht, als Trump zich zelf niet aan internationale afspraken houdt.

Rusland

In Moskou werd opgemerkt dat de VS zich isoleren van de rest van de wereld. Daar heeft het inderdaad alle schijn van. Landen als Rusland maken gebruik van de ruimte die Trump creëert en zeggen de internationale rechtsorde wel te willen versterken. Dit is deels opportunistisch en hypocriet, maar tegelijkertijd is het hoopgevend dat het gezegd wordt. Ook al is het allemaal eigenbelang. Het internationale recht en de internationale instituties scheppen immers orde en zijn de enige kans om machtige landen, zoals de Verenigde Staten, in toom te houden.

Maar als er meer Trumps komen die de retoriek van de internationale rechtsorde afzweren, zakt de wereld nog verder weg in cynisch eigenbelang en conflict. De hypocrisie wordt dan wat minder, maar de risico’s groter. Dat dit niet gebeurt, geeft hoop en toont de waarde van dialoog aan.

In de wandelgangen in Moskou werd uitgebreid over die wereldorde gediscussieerd. Alleen jammer dat dit zonder Nederlandse parlementariërs gebeurde. Die schitterden door afwezigheid.

7th Sino-European Cyber Dialogue (SECD) takes place in Geneva

The seventh meeting of the Sino-European Cyber Dialogue (SECD) was convened on 12 and 13 April in Geneva, Switzerland. The meeting was hosted by The Hague Centre for Strategic Studies (HCSS) and the China Institutes of Contemporary International Relations (CICIR), with the support of the Swiss Federal Department of Foreign Affairs and the Geneva Centre for Security Policy (GCSP).

SECD is a track 1.5 dialogue on cyberspace issues supported by the Chinese government, a number of European governments as well as the European External Action Service. The meeting was attended by a broad range of European and Chinese officials and scholars responsible for cybersecurity and Internet governance issues. In total 43 participants attended the meeting. In addition to civil society participation, nine European governments and the EU were represented, as well as a number Chinese government organizations. 

The goals of the discussions have been to reduce misperceptions and to increase transparency of both countries’ authorities and understanding on how each country approaches cybersecurity, and to identify areas of potential cooperation, including the application of international law, confidence building measures and agreement on norms of responsible behavior. A number of ideas for cooperation have been put on the table by HCSS and CICIR to this end, and will require further discussions.

In the Geneva meeting, participants from each delegation first commented on the events, developments and major milestones since the previous meeting. Afterwards, they discussed issues related to Internet governance, the digital economy, international law, norms and norm processes. In the seventh iteration, there was an engaged exchange of ideas on how to deepen the discussion on international law, the implementation of norms of responsible State behavior and confidence-building measures (CBMs). Of particular interest were options to explore the adaption of regional norms and CBMs in a localized context.

The delegates stressed the importance of a reliable functioning of cyberspace, and recognized the value that open dialogues and other practical CBMs have on enhancing mutual understanding, cooperation and de-escalation, and in ensuring the overall stability of cyberspace.

Looking forward, delegates acknowledged the merit of exploring more concrete discussions for the eighth iteration of the Sino-European Cyber Dialogue to be held in China in the first half of 2019.

Terrorisme is straattheater: Coen de Jong en Rob de Wijk

Rob de Wijk was vorige week te gast in Café Weltschmerz. Hij praatte met Coen de Jong over oorzaken, drijfveren, bestrijding en de gevolgen van terrorisme in Europa.

 

 

 

The EU Considers a New Approach to Confront Disinformation Online

The European Commission recently announced that it would step up its efforts to fight disinformation online. Despite the prior reluctance of several commissioners to name any specific foreign governments, the newly published policy document, called a Communication, singles out Russia for practicing information warfare and aims to establish what it calls “a European approach” to tackle these and other forms of hybrid interference. This new approach will focus on improving transparency, promoting media diversity, fostering credible sources of information and devising long-term solutions to tackle disinformation in Europe. 

Read the entire article by Katarina Kertysova in World Politics Review.

HCSS participates in event on geopolitics of renewables

On 18 June 2018 from 13:00 to 14:00, HCSS Strategic Analyst Jan Frederik Braun will participate in a discussion with Assistant Professor Daniel Scholten from the TU Delft on the geopolitics of renewable energy.

This event will take place on the Room for Discussion Podium of the University of Amsterdam.

Dr Braun and Dr Scholten  will discuss possible consequences and uncertainties of a global shift to renewable energy for interstate relations. This includes the technological characteristics as well as the economic and political dimensions of the ‘geopolitics of renewables’.

Dr Braun participates in the discussion on behalf of the HCSS Energy Transition Program.

Venezuela is door wanbeleid geruïneerd. Zou u daar willen wonen?

Blije gezichten toen Joshua Holt na twee jaar illegale detentie voet op Amerikaanse bodem zette. Hij kwam niet terug van een gedroomde vakantie, zo vertelde hij president Trump, maar uit een nachtmerrie. 

Nee, die nachtmerrie vond niet plaats in Noord-Korea, maar in Venezuela. In dit buurland van Nederland heerst chaos. Dat de recente herverkiezing van president Maduro niet vrij en eerlijk verliep, is eigenlijk nog het minste probleem. In navolging van de Amerikaanse regering protesteerde minister Blok terecht tegen de gang van zaken. Maar uiteindelijk schiet je daar weinig mee op omdat je met protesten geen regionale crisis bezweert.

Blok werd al gedwongen tot crisismanagement toen hij begin april tijdens een verrassingsbezoek aan Caracas een overeenkomst sloot over de heropening van de grens met de ABC-eilanden. President Maduro had alle zee- en luchtverkeer geblokkeerd, zogenaamd om de smokkel van drugs, grondstoffen en wapens tegen te gaan. Het gevolg was dat, om met W.F. Hermans te spreken, onze resten tropisch Nederland zonder groenten en fruit kwamen te zitten. Blok beloofde Venezuela te helpen met het tegengaan van smokkel en kan Venezolanen, die in de ogen van de Nederlandse en Curaçaose regeringen ‘economische vluchtelingen’ zijn, terugsturen. Probleem opgelost. Of niet? Ik denk dat laatste.

Door te protesteren tegen de verkiezingen geeft de regering toe dat het in Venezuela inderdaad een puinhoop is. Maar dan wordt de stelling onhoudbaar dat er uit dat land alleen maar economische migranten komen en geen vluchtelingen die volgens het vluchtelingenverdrag moeten worden opgevangen. 

Dit blijkt ook uit de situatie in het land zelf. Die laat steeds minder ruimte voor creatieve interpretaties over de status van migranten. Door ondervoeding en gebrek aan medicijnen schijnt driekwart van de bevolking de afgelopen jaren 10 kilo gewicht te zijn verloren en steeg de kindersterfte alleen al in 2016 met 30 procent. De economie van dit ooit welvarende olie-exporterende land is door wanbeleid geruïneerd. Sinds 2014 bedraagt de krimp 30 procent en is de inflatie tot 14.000 procent opgelopen. Tegenstanders van het regime zitten in de gevangenis, de bevolking wordt onderdrukt en de machthebbers vullen hun zakken. Zou u daar willen wonen?

Vluchten gebeurt dan ook in grote mate. Niet minder dan vier miljoen Venezolanen zijn vertrokken. Daarvan zitten er nu 600.000 in buurland Colombia. Ter vergelijking: uit Syrië vluchtten vijf miljoen mensen. Dat aantal wordt in rap tempo door Venezuela overtroefd. De humanitaire ramp is in potentie zo groot dat ons Koninkrijk hard wordt geraakt. Maar voorlopig tracht de regering de situatie door middel van bezweringsformules te bagatelliseren en doet Curaçao de mensenstroom af als ‘ongedocumenteerde’ werkzoekers en illegalen.

Biedt opvang in de regio, het mantra van de Nederlandse regering, soelaas? Helaas, de ABC-eilanden zijn de regio.

Kan Nederland deze houding ten opzichte van de Venezolaanse vluchtelingen volhouden? Nee, want het Koninkrijksstatuut bepaalt dat de ‘handhaving van de onafhankelijkheid en de verdediging van het Koninkrijk’ en de ‘buitenlandse betrekkingen’ een zaak van het Koninkrijk zijn. Uiteindelijk worden de gevolgen van de Venezolaanse crisis voor de ABC-eilanden vooral een Haags probleem.

Lees wekelijks de column van Rob de Wijk in Trouw!