On Tuesday, April 24, Stephan gave a presentation at the Royal Netherlands Air Force’s Airpower Symposium on Gilze-Rijen Air Bas. The topic of his presentation was “The Future of Armed Force Towards a Defense and Security Ecosystem?”. His slides can be found here, and the write-up of the proceedings here.
Further information see Livemagazines
Photo David Jagersma
Alles wijst erop dat partijleider en president Xi Jinping blaakt van zelfvertrouwen. Sinds Mao Zedong heeft geen Chinese leider zoveel macht gehad. Hij bekleedt vrijwel alle belangrijke posities in hoogsteigen persoon. Chairman of Everything, noemde de Economist hem onlangs spottend. In China reden om het blad meteen te verbieden. Waar zijn voorgangers de economie overlieten aan hun premier, speelt Xi Jinping op dat gebied zelf de hoofdrol. En ook op militair gebied drukt hij zijn stempel. Hij was al voorzitter van de machtige Centrale Militaire Commissie, maar afgelopen week werd speciaal voor hem een nieuwe militaire functie gecreëerd: commander-in-chief. De reden? Xi wil directe controle uitoefenen over belangrijke hervormingen van het Volksbevrijdingsleger.
Toch kan die controlezucht ook worden geïnterpreteerd als een teken van zwakte, als angst om zaken op hun beloop te laten, om mensen of markt hun werk te laten doen. Op allerlei gebieden wordt ingegrepen. Toen de beurzen afgelopen zomer diep in het rood doken werden onmiddellijk maatregelen genomen. Het mechanisme dat ingevoerd werd om zo’n val te temperen, leidde echter juist tot paniekverkopen en werd schielijk weer ingetrokken. De verantwoordelijke ambtenaar werd ontslagen. Daarnaast heeft het rechtsstelsel de uitdrukkelijke opdracht gekregen de sociale stabiliteit te bevorderen en zijn niet-gouvernementele organisaties direct onder het ministerie van Openbare Veiligheid geplaatst. Een grootschalige anti-corruptiecampagne, waarbij volgens Chinese cijfers inmiddels ruim 750.000 mensen bestraft zijn, en het vastzetten van talloze advocaten en activisten draagt ertoe bij dat mensen zich voorlopig gedeisd houden. De openbare schuldbekentenissen over vermeende misstappen op de nationale televisie van Chinese zakenmensen, Hongkong boekverkopers en een buitenlandse ngo-medewerker versterken dat nog.
Ook in de media worden de teugels aangetrokken. De drie belangrijkste staatsmedia – CCTV, het persbureau Xinhua en het Volksdagblad – werden onlangs vereerd met een bezoek van president en partijleider Xi. Applaus en spandoeken met de woorden ‘onze achternaam is De Partij, wij zijn totaal loyaal’ waren zijn deel. Nu was het altijd al de taak van de media om de Communistische Partij te gehoorzamen, maar niet eerder was de opdracht om ‘van de Partij te houden en de Partij te beschermen’ zo expliciet gericht aan het adres van journalisten. ‘Partijdiscipline’ (een term die de oudere generatie zich nog goed herinnert uit de Mao-jaren) is het nieuwe credo in alle sectoren.
De lijst van geboden en verboden is de afgelopen weken gegroeid. De bekende video-blogster Papi Jiang had net een miljoenencontract met adverteerders in de wacht gesleept, toen haar te verstaan werd gegeven dat zij niet meer mag vloeken. Een deel van haar vlogs is offline gehaald. Middels een propagandacampagne over David de Spion wordt de Chinese bevolking opgeroepen waakzaam te zijn voor buitenlandse spionnen. Bijbehorende stripverhalen doen geloven dat Europese of Amerikaanse vrienden en collega’s er alles aan doen om geheime informatie van nietsvermoedende burgers af te troggelen.
Is Xi Jinping de rechtvaardige scheidsrechter die graag voetbal speelt en dicht bij het volk staat, zoals Chinese media hem graag portretteren? In westerse ogen zijn de glad-ogende propagandafilmpjes met aandoenlijke cartoonfiguurtjes overdreven en ongeloofwaardig, maar veel Chinezen lijken het op prijs te stellen dat China een sterke leidersfiguur heeft die zich zelfbewust presenteert. Het voedt hun trots. Voor hen heeft de term ‘propaganda’ ook geen negatieve bijbetekenis. Het is immers de taak van de overheid om informatie te verstrekken.
De toegenomen grip op de media, en vooral op de sociale media, brengt een gevaar met zich mee. Niet zo lang geleden zeiden Chinese leiders dat Weibo of WeChat gebruikten om een indruk te krijgen wat er werkelijk leefde onder het volk. De recente maatregelen tonen aan dat Xi Jinping niet gediend is van kritische geluiden. Als loyaliteit belangrijker is dan feitelijke informatie, als hij zich omringt met ja-knikkers, dan mist hij belangrijke maatschappelijke signalen. Juist omdat de economie minder hard groeit, kan de ontevredenheid onder delen van de Chinese bevolking toenemen. Onderwerpen die talloze menen direct raken, zoals werkloosheid (6 miljoen ontslagen als gevolg van overproductie in staal en steenkool bijvoorbeeld), of hoofdpijndossiers als milieuvervuiling en voedselkwaliteit, kunnen tot onrust leiden. Alleen als Xi Jinping ruimte biedt aan die signalen, toont hij zich de zelfbewuste leider die hij klaarblijkelijk wil zijn.
Photo credit: tomasdev via Foter.com / CC BY
De EU mag zich nooit afhankelijk maken van Turkije, vindt Rob de Wijk. Maar omdat de vluchtelingencrisis een bedreiging is voor de hele unie, heeft Erdogan ons in de tang.
Op de deal met Turkije om voor miljarden euro’s vluchtelingen uit Griekenland terug te nemen, en voor elke teruggenomen Syriër er een legaal naar een lidstaat van de Europese Unie te sturen, ben ik nooit dol geweest. Niet omdat het plan niet kan werken, maar omdat de EU zich nooit afhankelijk mag maken van een land als Turkije. Want daarmee maken de EU en de lidstaten zich chantabel.
Al eerder bleek dat Turkije er niet voor terugdeinsde om in plaats van drie, zes miljard euro voor min of meer dezelfde deal te vragen. Omdat de Europese Unie compleet klem zat, kreeg de Turkse president Erdogan zijn zin.
Wat de perverse effecten van deze deal zijn, blijkt nu uit de affaire rond de Duitse cabaretier Jan Böhmermann, die met een ‘hekelgedicht’ Erdogan te grazen nam. Erdogan werd zo boos dat hij maatregelen eiste, die bondskanselier Merkel vervolgens inwilligde. Zeker, Böhmermann wist dat hij fout zat. De belediging van een bevriend staatshoofd is in Duitsland verboden, maar Merkel zou ongetwijfeld haar schouders hebben opgehaald als zij Erdogan niet heel hard nodig zou hebben voor het hanteerbaar maken van de vluchtelingencrisis.
In ieder geval heeft Böhmermann Merkel, en daarmee de hele Europese Unie, in een lastig parket gebracht. Daarmee is maar weer eens aangetoond dat net als elke publieke figuur ook komieken even moeten nadenken over de effecten van hun woorden.
Lees de column in Trouw
Photo credit: World Bank Photo Collection via Foter.com / CC BY-NC-ND
The decade-long battle to get compensation for the illegal seizure of Yukos will continue well into the future after an unexpected — and legally questionable — court ruling in the Netherlands. However, whether or not the Russian state will be held liable is increasingly becoming a moot point. The whole Yukos ordeal, coupled with the Kremlin’s adventurous foreign policy and the international sanctions that came in response, have already done tremendous damage to the country’s investment profile abroad says Sijbren de Jong to Foreign Policy Magazine.
The full article can be read here.
Photo credit: Free Grunge Textures – www.freestock.ca via Foter.com / CC BY
Geen zweepslagen, maar een geldboete. Die opmerkelijke mogelijkheid biedt terreurgroep IS tegenwoordig. Niet uit medemenselijkheid, maar omdat het dringend geld nodig heeft. Al enige tijd verliest de terreurgroep gebied, en ook lopen de inkomsten uit de verkoop van olie terug. Betekent dit het begin van het einde van IS? “Die conclusie is veel te voorbarig” zegt Sijbren de Jong in gesprek met Z Today van RTL Z.
Het gehele item is hier terug te kijken.
Photo credit: darinmarshall via Foter.com / CC BY-SA
Nederland wordt steeds afhankelijker van buitenlands gas. In 2015 werd voor het eerst bijna net zoveel gas geïmporteerd als verbruikt, terwijl de eigen winning naar het laagste niveau daalde sinds 1971. Gasland Rusland profiteert en zag de hoeveelheid gas die naar Nederland stroomde in de afgelopen vijf jaar verdubbelen. Volgens Sijbren de Jong is het “naïef om te veronderstellen dat Gazprom enkel een probleem is voor Oost-Europa. Ook westerse landen zijn niet immuun voor Russische ‘verdeel en heers’ politiek” stelt hij in de Volkskrant.
Het volledige interview kan hier worden gelezen.
Photo credit: Thawt Hawthje via Foter.com / CC BY
Uiterlijk in september komt er een evaluatie van het referendum over het associatieverdrag. Ik ben benieuwd of daar ook een evaluatie van het presteren van de regering zelf in zit. Dat vond ik niet heel gelukkig.
Want een regering die ‘ja’ tegen een akkoord zegt kan er op rekenen dat boze, van de politiek afgewende Nederlanders ‘nee’ zeggen, ook al hebben ze niets tegen Oekraïne.
Waarom heeft de regering niet aan verwachtingenmanagement gedaan? Dat kon gemakkelijk door te zeggen: Wat u stemt moet u zelf weten, maar hou er rekening mee dat het verdrag voor het allergrootste deel in werking is getreden. Dit kan niet worden teruggedraaid en er is hooguit nog enige nationale zeggenschap over enkele zaken van ondergeschikt belang.
Zoals: samenwerking met het strafhof dat oorlogmisdadigers berecht, regionale stabiliteit, conflictpreventie, het tegengaan van de verspreiding van massavernietigingswapens, bestrijding van het terrorisme en samenwerking in een gemeenschappelijk buitenland- en veiligheidsbeleid.
Zonder dat verwachtingenmanagement is de indruk ontstaan dat het hele verdrag van tafel kon of dat er grote veranderingen mogelijk waren. Kamerfracties zijn daarin meegegaan door te zeggen de uitslag van het referendum over te zullen nemen. Daarmee hebben ze zichzelf tegen de muur gezet.
Het hele artikel is hier terug te lezen.
Photo credit: Christopher A. Dominic via Foter.com / CC BY-SA
The Dutch Ministry of Economic Affairs, the Dutch Ministry of Foreign Affairs, the Centre of Expertise on Resources and representatives from Netherlands Industry and Employers organize the Conference on Towards a reinforced Raw Materials Initiative– Strengthen Better Information on Security of Supply of Raw Materials on Friday, 22 April 2016.
Location: Ministry of Economic Affairs, Bezuidenhoutseweg 73, The Hague, The Netherlands.
This conference is an associated event of the Dutch Presidency of the Council of the European Union.
For more information, download the invitation here.
The Ministry of Economic Affairs asked a consortium comprising of TNO, EY, NEVI, HCSS and Leiden University/CML to conduct a study about materials in the Dutch Economy. The report can be found here.
If you wish to attend, send an e-mail to info@hcss.nl
Stephan attended a meeting on Ukrainian Defense Reform at the NATO Liaison Office in Kyiv and shared his thoughts about it here.
Abstract.
One of the most important arguments with which China sought to develop amicable relations with its neighbours has been the promise of economic benefits. Yet, this paper argues, these gains have remained limited. In spite of limited available data, the paper shows that China’s contribution to the rest of Asia’s GDP has been small and for most neighbours negative. Moreover, China is increasingly impelling those countries into partnerships that look unequal rather than equal. While Beijing has tried to mitigate frustration by promising to rebalance its economy and to create more export opportunities, the paper goes on to reveal that China is in fact readying to make another major push for exports itself and to pursue its own open-door policy. Key words: Strategic trade, China, Asia, open-door, unequal partnership.
Introduction
“The more China grows the more it will create development opportunities for the rest of Asia.” It was one of the first speeches of Xi Jinping in his role as President of China and like his predecessor he choose to use the opportunity to reassure neighbouring countries of the benefits of his country’s rise. “Domestic demand, particularly consumption-driven demand, will continue to grow,” he explained, “It is projected that in the coming five years, China’s import will reach some US$ 10 trillion, its outbound investment will reach US$ 500 billion.” This emphasis on mutually beneficial cooperation and the prospect of a harmonious economic order is important. As an emerging trading nation, China has an interest in an open regional economy. Furthermore, its leaders understand very well that to precipitate China’s ascent, they have to prevent that neighbours gang up to resist it. That on its turn has prompted Beijing to cultivate the image of a benign pretender. What matters, the official argument goes, is not how much power China gains, but that it promises to use that power peacefully.
The whole article of Jonathan Holslag can be found here.
Professor Holslag works on a project base with HCSS.
Photo credit: Abode of Chaos via Foter.com / CC BY