Volgens prognoses zal de vraag naar grondstoffen in Europa exponentieel stijgen — voor gebruik in batterijen, zonnepanelen, maar ook telecomapparatuur. ‘We hebben goede inschattingen van wat we nodig gaan hebben voor die sectoren, dus dan volgt de vraag hoe je toegang tot die metalen gaat veiligstellen’, zegt Jeff Amrish Ritoe, strategisch adviseur grondstoffen bij denktank The Hague Centre for Strategic Studies (HCSS), in het Financieele Dagblad. ‘Want China domineert de waardeketens van de meeste kritieke grondstoffen.’
De diepzeemijnbouw kan een deel van dat strategische probleem verhelpen. ‘Je kunt namelijk wel verwerkingscapaciteit bijbouwen in Europa, maar daarmee heb je nog geen toegang tot de ertsen’, verklaart Ritoe. ‘Overal waar die worden gedolven — in Afrika, Zuid-Amerika en Australië — heeft China een sleutelrol.’ Daarmee blijft de diepzeebodem over als final frontier in de race om cruciale mineralen.
Het maakt de diepzee-industrie nog niet een eenvoudige onderneming. ‘Er is niet meteen een haalbare businesscase voor diepzeemijnbouw’, benadrukt Ritoe. ‘Je verzamelt metalen die op vier kilometer diepte liggen, vanaf een schip midden op de oceaan en onder alle denkbare weersomstandigheden. Maar mocht de prijs van die mineralen stijgen, dan kan zelfs dit type mijnbouw aantrekkelijker worden.’
Grote vraag, verbeterde delftechnologie én eventuele EU- of staatssteun (vanwege het strategische belang) kunnen het kostenplaatje voor diepzeemijnbouw uiteindelijk op orde krijgen. Maar sommige Europese landen, waaronder Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, keuren voorlopig diepzeemijnbouw af en eisen eerst onderzoek naar de mogelijke nadelige gevolgen.
‘Dat zou een grote fout zijn’, vindt Ritoe. ‘Je kunt je eventuele toegang tot belangrijke grondstoffen niet veiligstellen als je niet het lef hebt om je bevolking en electoraat uit te leggen waarom je in ieder geval moet onderzoeken of het kan.’
Landen kunnen namelijk bij de ISA bodemgebieden claimen voor onderzoek en krijgen daarmee ook de rechten op eventuele latere exploitatie van die gebieden. China heeft al een derde van de tot dusver vergeven gebieden in handen. ‘Europa laat dit helemaal liggen. En als je iets laat liggen, dan geef je het weg aan anderen’, waarschuwt Ritoe.
Lees het volledige artikel door Allart van der Woude in het Het Financieele Dagblad.
Experts
Related Content
