Research
Digitalisering is de afgelopen decennia de drijvende kracht geweest achter economische groei en wereldwijde integratie. De toenemende geopolitieke instabiliteit in de wereld, de snelgroeiende macht van China en de afnemende bereidheid tot samenwerking vanuit de VS, hebben er toe geleid dat Europa zich ook bewust is geworden van zijn afhankelijkheid van buitenlandse grondstoffen, producten en diensten.
Vooral op het terrein van digitale technologieën dreigt de EU achterop te raken. Deze toenemende afhankelijkheid heeft ertoe geleid dat, vooral vanuit de EU, vele initiatieven zijn ontplooid om de strategische autonomie te versterken.
De mogelijkheid voor Nederland om haar economische en veiligheidsbelangen te beschermen en te bevorderen hangt in belangrijke mate af van de (innovatie)kracht van de technologiesector en de digitale weerbaarheid van de samenleving. Achterblijvende investeringen bedreigen echter de strategische positie van Nederland en de EU doordat de toekomst van het digitale domein voor een groot deel wordt vormgeven en beheerd door niet EU-partijen.
Digitale weerbaarheid is echter geen zero-sum game waarbij alles wat niet in eigen hand of door de meest vertrouwde partners is ontwikkeld of kan worden gecontroleerd, onveilig is.
Om de strategische autonomie voor de lange termijn te kunnen blijven waarborgen moet Nederland fors investeren in de eigen innovatie- en concurrentiekracht. Dit moet zoveel mogelijk in EU-verband worden uitgewerkt. Alleen zo kan voldoende massa worden gecreëerd om wereldwijd relevant te blijven ten aanzien van de hoogtechnologische ontwikkelingen die noodzakelijk zijn om de digitale weerbaarheid te waarborgen.
Dit whitepaper is in samenwerking tussen TNO en The Hague Centre for Strategic Studies (HCSS) tot stand gekomen.
Auteurs: Matthijs Veenendaal (TNO), Tom van Schie (TNO), Michel Rademaker (HCSS) Louk Faesen (HCSS)
