Grote techbedrijven als IBM, Amazon en Microsoft maken terugtrekkende bewegingen als het gaat om gezichtsherkenning. Waarom opeens deze ommezwaai? Waar wordt gezichtsherkenning gebruikt? Wat mag wel, wat mag niet? HCSS data-wetenschapper Paul Verhagen spreekt erover met Jörgen Raymann in BNR’s Ask Me Anything.

Luister de aflevering hier terug.

Vincent Everts en Charles Groenhuijsen gaan samen op zoek naar het antwoord op de grote vraag:  Wordt Donald Trump herkozen in November?

Ze bespreken het met een toppanel bestaande uit Rob de Wijk, Sophie in ‘t Veldt, Bernard Hammelburg en Greg Shapiro.

Van  de economie, het Corona-beleid, het hot item racisme en het internationale leiderschap naar de verkiezingen. Joe Biden versus Donald Trump. Hebben we een duidelijk idee? Trump heeft een approval rating van 41% versus 55% die hem afwijst. Maar de polls zijn niet zo duidelijk.

Trouw, 12 juni 2020

Mogelijk is het sommige parlementariërs ontgaan, maar Nederland raakt in een diepe crisis. De economie krimpt met bijna­­ zeven procent en als het even tegen zit klappen volgens De Nederlandsche Bank de banken. In mijn naïviteit denk ik dan dat iedereen met een beetje verantwoordelijkheidsbesef er dan alles aan doet om de economie er weer bovenop te helpen­­.

Nee hoor, de aanval op Nederland als handelsland gaat gewoon door. De Tweede Kamer nam een motie aan tegen het handelsverdrag van de Europese Unie met Zuid-Amerika (Mercosur). Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren formuleerde het sentiment goed: “Het neoliberale handelssysteem is kapot en is alleen maar gunstig voor de grote multinationals, ten koste van burgers, boeren en de natuur.” Die boeren zouden hard worden geraakt omdat die volgens hogere standaarden moeten produceren dan hun collega’s in Zuid-Amerika. Onzin. Boeren worden pas echt geraakt door het inconsistente en contraproductieve nationale Pfas- en CO2-beleid. Dat dit verdrag voor Nederland in moeilijke tijden economische groei oplevert deed er volstrekt niet toe.

Arbitrage

Voorts wees deze week een aantal juristen de Eerste Kamer erop dat het handelsverdrag van de EU met Canada­­ vanwege het arbitragemechanisme dat erin is opgenomen in strijd met de Grondwet zou zijn. Maar in elk verdrag zit een dergelijk mechanisme.

Als bedrijven zich door nationaal beleid geschaad voelen, kunnen ze naar een internationale autoriteit om hun recht te halen. Zonder een arbitragemechanisme, dat goedkoper, sneller en eenvoudiger is dan de gang naar de reguliere rechter, willen buitenlanders niet meer investeren in Nederland, en Nederlanders niet in het buitenland.

Het meest verbazingwekkende is dat het mechanisme inmiddels ruim vijftig jaar bestaat, maar dat er pas nu over wordt gevallen. In al die vijftig jaar is Nederland nooit voor de rechter gedaagd. Wel is Nederland een van de grootste profiteurs. Twaalf procent van alle bedrijven die zaken aanspanden heeft Nederland als thuisland.

Strop van honderden miljoenen

Maar GroenLinks verwacht ‘afschrikwekkende claims en kans op een vleugellam milieubeleid’. Kennelijk doelt de partij op het dreigement van de Duitse energiereus Uniper. Als zijn nieuwe kolencentrale in Nederland wordt gesloten levert dat een strop van honderden miljoenen op. Dat een bedrijf zich hiertegen verzet lijkt me logisch. De politieke ophef zegt meer over de kwaliteit van het zwabberende ad-hoc milieubeleid dan over Uniper.

Er staan nu twee handelsverdragen van de EU op de nominatie om door toedoen van Nederland te sneuvelen. Daarmee plaatst ons land zich in een diplomatiek isolement en gaat de politiek keihard in tegen de Nederlandse belangen. De argumenten die ik hoorde zijn boterzacht of onwaar. Feiten doen er niet toe, beelden wel.

Nationale gevoelens en protectionisme

Ouwehand schreef op Twitter dat de tijd van vrijhandelsverdragen voorbij is. Die afkeer van handelsverdragen is een teken van de tijd. Ze reflecteren een afkeer van de technocratie en spelen in op nationale gevoelens en protectionisme.

Voor een land dat de afgelopen 25 jaar vijf procent van zijn economische groei te danken heeft aan handelsliberalisatie, daardoor 28 miljard euro aan zijn inkomsten kon toevoegen en nu wordt geconfronteerd met een enorme recessie, is die politieke houding een regelrechte bedreiging voor welvaart.

Rob de Wijk  is  hoogleraar internationale relaties en veiligheid aan de Universiteit Leiden en oprichter van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS). Hij schrijft wekelijks over internationale verhoudingen. Lees zijn columns hier terug. 

The days when cyberspace could be regarded as a lawless wild west are long over. The Internet has become a critical part of our global infrastructure, and attacks against its core functions, especially in the context of the COVID-19 crisis, should be treated as the existential threats that they are, write Michael Chertoff, Latha Reddy and Alexander Klimburg in an article for Project Syndicate.

The COVID-19 pandemic has shown that the Internet is a critical – and uniquely global – part of our infrastructure. As challenging as the public-health lockdowns have been, their social and economic costs would be far greater in the absence of smoothly functioning digital networks.

Moreover, containing the pandemic itself will likely require better and more innovative uses of our collective data, all of which is generated online. Home offices, home schooling, and home life increasingly depend on our ability to use the Internet. Protecting cyberspace is therefore an increasingly urgent task, not least because it is facing a “pandemic” of its own.

Since early March, there has been an unprecedented global increase in malicious cyber activity. Phishing attacks seeking to steal money or secrets from home-office workers have more than doubled compared to last year, and in some places they are up sixfold. There have also been a number of attempted cyberattacks on critical infrastructure, including airports, power grids, ports, and water and sewage facilities. Even hospitals treating COVID-19 patients have been targeted, and the World Health Organization itself has reported a fivefold increase in attacks on its networks.

Read the complete article on the website of Project Syndicate.

The Hague Centre for Strategic Studies (HCSS) is looking for an enthusiastic PR, Marketing & Communications intern, to start July 15. 

HCSS offers a dynamic internship in an international organization, where you will work on different topics such as global trends, international security, cyber security and resource scarcity. This is not your run-of-the-mill ‘get coffee and copy some papers’ internship: at HCSS you will experience what it’s like to be part of a small team of professionals in a fast paced environment.

As a PR intern you actively contribute to developing and executing communication strategies for HCSS activities, projects, publications and other products.

Responsibilities include, amongst others:

• creating and drafting social media content;
• updating and maintaining the social media channels (twitter, facebook, linkedin, etc);
• proofreading articles, papers, (powerpoint) presentations and reports, and formatting into our housestyle;
• drafting of press briefings and newsletters;
• supporting HCSS media monitoring;
• recording and editing podcasts;
• updating and maintaining the website through our CMS;
• help with organizing and logistics of events, such as seminars, conferences, roundtables and expert meetings;
• designing banners and other visuals for promotional purposes.

The deadline for the application is Sunday the 5th of July 2020 (23:59) and the start date of the internship is the 15th of July 2020.

Required Skills:

Candidates should have/are:

• an excellent verbal and written command of English; fluency in Dutch is highly desirable. HCSS is an internationally oriented thinktank, however, much of our communication is still conducted in Dutch;
• in pursuit of a degree in journalism, communications, political science, international relations or similar;
• a proven interest in the field of geopolitics and (international) security, and in communication and PR;
• experience with multimedia, social media and/or audio/visual tools and programs is highly desirable (canva, photoshop, tweetdeck, buffer, audacity, mailchimp, wordpress, drupal, soundcloud, etc).

We are looking for creative and proactive personalities with a hands-on mentality; due to tight deadlines, the pace is often high. You will be guided by the Communications Department and our analysts, but you will also get your fair share of responsibilities and freedom. We are an innovative company and therefore always open to new ideas.

Eligibility:

• Candidates must be enrolled as a student during the entire duration of the internship. Without a proof of enrollment, valid for the entire duration of the internship, you are not eligible and your application will not be considered.
• An internship period of six months is highly preferred, although shorter periods can be discussed. Please indicate your availability in your cover letter.
• Interns should be able to commit to working 40 hours a week.
• Successful candidates are asked to provide a certificate of good conduct (‘Verklaring Omtrent het Gedrag’) by the Dutch Ministry of Justice and proof of enrollment valid for the entire duration of the internship. Candidates residing outside of the Netherlands should provide a certificate from their country of residence.

Practical information

Apply by sending the following documents to info@hcss.nl using “PR Internship 7/2020” as the subject line:

• A curriculum vitae, including references with contact details;
• A cover letter, indicating your availability;
• Proof of enrollment valid for the entire duration of the internship;
• A recent written text in English, preferably a press release, news article or a short blog (max 1 A4);
• Any other examples of your creativity are always welcome.

HCSS only considers candidates that submit a complete application and fulfill all eligibility requirements. Successful applicants will be invited for an interview.

In the interest of the successful candidate’s learning trajectory, the internship will be carried out at the HCSS office in The Hague, insofar as this is feasible given the current travel restrictions related to COVID-19. Potential working arrangements can be discussed during the interview process. 

The HCSS internship is paid.

For more information please contact the Communications Office, at 070-318 4840.

Trouw, 5 juni 2020

Hoe zou president Trump de geschiedenis in willen gaan? Als economisch wonder? Onmogelijk, nu ook Amerika buiten zijn schuld om in een recessie zonder weerga verzeild is geraakt. Groots leiderschap tijdens de coronacrisis? Ook onmogelijk. Want de crisis ¬leverde het beeld op van een machteloze president die bezig was om anderen, vooral China, de schuld van de uitbraak van Covid-19 te geven. Een handelsakkoord met dat land? Weer onmogelijk. De verhoudingen zijn te verzuurd.

In verschillende peilingen scoort het zelfbenoemde stabiele genie Trump inmiddels als een van de zwakste presidenten ooit. Dat plaatst hem in de dezelfde categorie als Warren G. Harding die in het begin van de jaren twintig van de vorige eeuw aan de macht was. Hij was, net als Trump, bij grote groepen populair, maar in tegenstelling tot Trump zag hij zichzelf niet als een leider. Hij zag het presidentschap als een ceremoniële baan en bleef weg van moeilijke beslissingen.

Trumps ego zal het niet toestaan dat de geschiedenis hem ridiculiseert. Hij lijkt voor de komende verkiezingen nog maar één kans te hebben, en dat is door het neersabelen van de protesten die door de dood van George Floyd zijn ontstaan.

Maar hier heeft Trump een probleem. Hij is geen president voor alle Amerikanen. Hij heeft zich in zijn binnen- en buitenlandbeleid uitsluitend gericht op zijn achterban, heeft de rest genegeerd en het land verdeeld. Dat laatste wordt versterkt door zijn flirt met geweld en foute types. Dat werd al duidelijk tijdens de Unite the Right Rally van neonazi’s en white supremacists in Charlottesville, augustus 2018. Toen die inreden op een tegenbetoging waarbij een dode viel, nam Trump geen afstand van extreem-rechts. Dit wakkerde de maatschappelijke polarisatie aan.

Het was duidelijk waar zijn sympathie lag. Dit beeld werd bevestigd toen Trump deze week eindelijk reageerde op de dood van Floyd. Geen woord over racisme of politiegeweld, wel afschuw over ordeverstoorders die het land in brand zetten.

Met zijn ferme taal over law and order en het dreigement het leger te zullen inzetten gooide Trump olie op het vuur. Het dieptepunt kwam met de ontruiming van het park voor het Witte Huis zodat de president gewapend met een bijbel kon poseren voor een kerk die het tijdens de rellen moest ontgelden.

Hij maakt law and order tot inzet van de verkiezingen

Trump maakte deze week law and order tot inzet van de verkiezingen. Het succes van repressie bepaalt nu het succes van zijn presidentschap. Voor Trump is dat een logische keus omdat alle andere mogelijkheden om te scoren zijn uitgeput.

In zijn eerste openbare optreden sinds lange tijd beschuldigde Joe Biden Trump ervan het land in een slagveld te willen veranderen. Als repressie je succes bepaalt, is dit niet vergezocht. Autoritaire leiders hebben er immers een handje van om mensen tegen elkaar op te zetten. Onlusten rechtvaardigen ingrijpen, het afkondigen van de noodtoestand of de staat van beleg, per decreet regeren, of je ‘onmisbaar’ verklaren en verkiezingen uit te stellen.

Als Trump dat doet, dan blijft hij een zwakke president, maar zal hij in tegenstelling tot Harding prominenter in de geschiedenisboeken komen te staan.

Rob de Wijk  is  hoogleraar internationale relaties en veiligheid aan de Universiteit Leiden en oprichter van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS). Hij schrijft wekelijks over internationale verhoudingen. Lees zijn columns hier terug. 

Landen als Rusland en China voeren tijdens de coronacrisis hun desinformatie-campagnes op. Moeten we dat soort praktijken harder aanpakken? En zo ja: hoe zou dat dan moeten? Dat is de vraag in deze aflevering van de Strateeg. Te gast zijn VVD-Europarlementariër Bart Groothuis en strategisch analist Louk Faesen, werkzaam bij het Den Haag Centrum voor Strategische Studies.

Luister de aflevering hier: Een pandemie van desinformatie

Het Rusland van Poetin en het China van Xi worden beschuldigd van het op grote schaal verspreiden van desinformatie tijdens de coronacrisis.

Tijdens de coronacrisis hebben we massaal behoefte aan informatie. We willen weten wat er gebeurt, wat we moeten doen om gezond te blijven en wat onze leiders ondernemen om ons door deze zware tijd heen te loodsen. Maar juíst nu kan je er een stuk minder van op aan, dat wat je leest en hoort ook echt klopt. Het internet wordt namelijk overspoeld met desinformatie. Niet zelden gebeurt dat door toedoen van landen als China en Rusland.

Dat deze praktijken voorkomen, dat is natuurlijk niets nieuws. Het gebeurt al jaren en zal ook blijven gebeuren als de coronapandemie straks helemaal onder controle is. Wat moeten we dus doen om ons daar tegen te wapenen? Is het vooral zaak om onszelf weerbaarder te maken, of moeten we juist meer doen om de daders aan te pakken? Dat bespreekt Paul van Liempt in deze aflevering van De Strateeg.

Te gast:

• Bart Groothuis - VVD-Europarlementariër
• Louk Faesen - Strategisch analist bij het Den Haag Centrum voor Strategische Studies

Over deze podcast:

Podcast De Strateeg verschijnt eens in de twee weken bij BNR, abonneer je via bnr.nl/destrateeg om geen enkele aflevering te missen, of luister via de BNR App, Spotify, Apple Podcasts of je eigen podcastapp.

Host: Paul van Liempt | Redactie: Diederik de Groot

• Luister aflevering 1 hier terug: “Ethisch zijn, of blijven leven?”
• Luister aflevering 2 hier terug: “Oorlog in de toekomst, doet de mens nog mee?”
• Luister aflevering 3 hier terug: “Je gezondheid, of je rechten?”
• Luister aflevering 4 hier terug: “Een crisis in een crisis”.
• Luister aflevering 5 hier terug: "De coronacrisis in het groot"
• Luister aflevering 6 hier terug: “Killerrobots, feit of fictie”
• Luister aflevering 7 hier terug: "Een Cyberramp: Beter voorkomen dan genezen"

Trouw, 29 mei 2020

Het plan waarmee de Europese Commissie deze week kwam om de gevolgen van de coronacrisis te repareren, zit knap in elkaar. Boven op de reguliere EU-begroting wil de commissie 750 miljard euro gaan lenen. De bulk van dat geld gaat naar een herstelfonds van 560 miljard euro; iets meer dan het voorstel waarmee Merkel en Macron kwamen. Geheel volgens de wens van Duitsland en Frankrijk is een deel hiervan, 310 miljard euro, bestemd voor giften.

Giften zijn niet raar, omdat de unie sinds jaar en dag noodfondsen voor rampen en crises heeft. Sinds 2002 is er een solidariteitsfonds dat 5 miljard euro voor overstromingen en stormschade heeft uitbetaald. Dat Covid-19 een ramp is, lijkt me wel duidelijk.

Daarnaast wil de commissie, precies zoals de ‘zuinige vier’ onder leiding van Nederland willen, 250 miljard euro van het herstelfonds beschikbaar stellen voor leningen. Iedereen blij, zou je zeggen. Maar het eerste commentaar dat ik in de buitenlandse pers las, was dat van ‘een Nederlandse diplomaat’. Hij vond het ‘ondenkbaar’ dat dit plan erdoor zou komen. Nederland, Denemarken, Finland en Oostenrijk willen geen giften, maar leningen gekoppeld aan hervormingen. Ze moeten niets hebben van het gezamenlijk aangaan van schulden.

Er is op zich al genoeg over geschreven, maar ik blijf me verbazen over dit gedrag, waardoor Nederland nu ook op ramkoers met bondgenoot Duitsland is komen te liggen. Ik zou zeggen: vecht je meningsverschillen achter de schermen uit.

Stapel geen crisis op crisis in een tijd waarin we alles op alles moeten zetten om onze economie te redden. Want dit is de tijd waarin de Europese Unie eenheid moet uitstralen. Een ‘ongehoorde provocatie’ zoals CDU-prominent Norbert Röttgen de opstelling van de ‘zuinige vier’ noemde, is dan uit den boze.

Het probleem is hoe er hier tegen begrotingen wordt aangekeken. Nederland ziet de begroting als een huishoudboekje dat moet kloppen. Veel andere landen zien de begroting als een politiek instrument om iets te bereiken. Het gevolg van de Nederlandse boekhoudersmentaliteit is dat burgers in tegenstelling tot die in andere landen al jarenlang op de nullijn zitten. De koopkracht had kunnen stijgen als de staatsschuld iets groter was geweest.

Als een lage staatsschuld doel op zich is, verwordt financieel beleid tot ideologie.

Hoon en verachting van onze bondgenoten

Die ideologie vormt, in combinatie met de euroscepsis die in de Tweede Kamer vaste grond onder de voeten heeft gekregen, een giftige cocktail. Het kabinet krijgt nu de rekening van deze onsolidaire, moralistische en nationalistische ideologie gepresenteerd in de vorm van hoon en verachting van onze belangrijkste bondgenoten.

Het vreemde is dat dit gedrag ook nog eens wordt gezien als Nederlands belang. Maar Nederland is met zijn open economie de grootste profiteur van de euro. Door de muntunie kunnen wij, dankzij de zwakkere zuidelijke landen, tegen een gunstige wisselkoers naar de rest van de wereld exporteren. Nederland heeft bovendien fors verdiend aan al die leningen die voor hogere rentes zijn doorgesluisd naar de ‘zakkenvullers’ in het zuiden.

En tot slot, vergeet niet dat snel herstel van de zuidelijke landen goed voor onze economie is. Maar dit wil je allemaal niet zeggen, als de ideologie het van de ratio wint.

Rob de Wijk  is  hoogleraar internationale relaties en veiligheid aan de Universiteit Leiden en oprichter van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS). Hij schrijft wekelijks over internationale verhoudingen. Lees zijn columns hier terug. 

The Water, Peace and Security Partnership has been awarded the 2020 Luxembourg Peace Prize for Outstanding Environmental Peace. The ceremony has been postponed to 2021 as part of efforts to combat the COVID-19 pandemic. On May 28, 2021, peace activists from around the world will gather for the 9th Annual Luxembourg Peace Prize ceremony.

 For the ninth consecutive year, the Schengen Peace Foundation and the World Peace Forum will be awarding the prestigious Luxembourg Peace Prize to outstanding peacemakers and activists. The Luxembourg Peace Prize for Outstanding Environmental Peace recognizes contributions to sustainable development, environmental governance, natural resource management and environmental conflict management from an ecological perspective. Previous recipients include Jane Goodall, the SEKEM initiative and Steven M. Druker.

The Water, Peace and Security (WPS) partnership was founded in 2018 to pioneer the development of innovative tools and services that help identify and address water-related security risks. These tools and services can link hydrological, social, economic, ecological and political factors to pinpoint changes in short-term water availability and their potential impacts on society. Based on this information, evidence-based actions can be taken to mitigate human security risks, which WPS facilitates through capacity development and dialogue support.

WPS works to provide data, analyze risks, propose solutions and support the prevention of conflicts over water by enabling investors, policymakers and communities to take coordinated action at an early stage. Data is fundamental to understanding how water shortages translate into social consequences, where water-related risks are highest, what drives these risks and what solutions exist. Awareness and capacity to act enable decision-makers at all levels to implement these solutions.

WPS recently released a Global Early Warning Tool that uses machine learning to predict where violent conflicts are likely to occur, with an 86% success rate. The tool predicts the risk of conflict over the coming 12 months across Africa, the Middle East, and South and Southeast Asia (and soon globally) by analyzing patterns between violent conflict and more than 80 environmental and socioeconomic variables going back 20 years. In December 2019, the tool found significant risk of water-related conflict in parts of Iraq, Iran, Mali, Nigeria, India and Pakistan over the next 12 months. This tool enables global development, diplomacy, disaster response and defense experts to intervene and diffuse conflict.

 WPS is a collaboration between the Netherlands Ministry of Foreign Affairs and a consortium of six partners: IHE Delft (lead partner), World Resources Institute (WRI), Deltares, The Hague Centre for Strategic Studies (HCSS), Wetlands International and International Alert.

The initiative is intended to become an open network that can bring together knowledge, capacities and activities directed at accelerating and scaling up preventative action in the context of water stress-induced conflict, migration or other forms of social destabilization. The consortium collaborates with a growing number of institutions, including Oregon State University, Pacific Institute, New America, and Clingendael-Netherlands Institute of Foreign Relations.

Below are statements from WPS partners:

Susanne Schmeier, WPS Coordinator, Senior Lecturer Water Law and Diplomacy, IHE Delft: 

“Receiving the Prize is a great motivation for us to continue and further intensify our work on the linkages between water and climate insecurity and conflict, instability and fragility. Advancing our analytical and dialogue tools and supporting actors at the local, national and international level to proactively and effectively engage in the prevention and mitigation of conflicts will hopefully contribute to a more peaceful world — especially in times of complex crises.” 

Charles Iceland, Director, Global and National Water Initiatives, Food, Forests, and Water Programs, WRI:

“Receiving this Prize highlights the importance of our work and our contribution to the important topic of environmental, climate and water peacebuilding. We are only at the beginning of the effort we need to undertake, however. We need to forge additional partnerships with global actors, national leaders, grassroots entities and local stakeholders in order scale up solutions to growing water problems. Over the next couple of years, we will build on our work in Mali and Iraq and plan to commence work in East Africa and Afghanistan.”

Camille Marquette, Peacebuilding Advisor — Natural Resources Management and Climate Change, International Alert:

“Our WPS analytical tools support decision-makers in conducting informed, inclusive and participatory dialogues on water-related issues. Water mismanagement has the potential to create or aggravate social tensions that could ultimately lead to conflict. WPS is proud that in being awarded the 2020 Luxembourg Peace Prize, the critical role that water plays in human security and as a means of building peace within and between communities, regions and states is being highlighted.”

Karen Meijer, Senior Researcher, Social Impacts of Water Scarcity, Deltares:

“WPS activities contribute to an improved understanding of how humans respond to water crises, which we believe is pertinent for the identification of effective actions to reduce water-related security risks. The Luxembourg Peace Prize is a great encouragement for us to continue our work on understanding interactions between water systems and society.”

Laura Birkman, Senior Strategic Analyst, HCSS:

“We are honored to have been awarded the Luxembourg Peace Prize together with our WPS partners and see this as a great motivator to continue this important work. The WPS analytical toolkit allows policymakers and decision-makers to better understand the complex nexus between scarce resources, such as water and arable land, climate change and political and social instability. Enhancing possibilities for predictive analyses are growing by the day and enable us to better prepare for and prevent future water-related catastrophes.”

Chris Baker, Programme Head Wetlands and Water Resources, Wetlands International:

“As a partner we are very proud that the Water, Peace and Security Partnership has been awarded the 2020 Luxembourg Peace Prize. It is a groundbreaking initiative that has worked with an open mind to identify and capture the key relationships between peace and water security and translate these in to practical, predictive mitigation tools. In doing so, it has helped highlight the ‘elephants in the room’ that drive conflict risk such as the loss of healthy wetlands and river basin functioning. These are communities’ buffer against water insecurity.”

 

2020 Luxembourg Peace Prize Categories

• Outstanding Peace Activists - Dr Scilla Elworthy and Dr William Vendley 
• Outstanding Peace Education - Transatlantic Dialogue
• Outstanding Peace Organisation - Words Heal the World
• Outstanding Peace Technology - Libby Lui
• Outstanding Peace Journalism - Steve Youngblood
• Outstanding Youth Peace Maker - Boniface Mwangi
• Outstanding Environmental Peace - Water, Peace and Security
• Outstanding Art for Peace - Pedro Reyes

For additional information on the Luxembourg Peace Prize, the World Peace Forum, or the Schengen Peace Foundation please visit www.LuxembourgPeacePrize.org and http://worldpeaceforum.org

About the WPS

The Water, Peace and Security (WPS) partnership is a collaboration between the Netherlands Ministry of Foreign Affairs and a consortium of six partners: IHE Delft (lead partner), World Resources Institute (WRI), Deltares, The Hague Centre for Strategic Studies (HCSS), Wetlands International and International Alert.

Is er een nieuwe Koude Oorlog aanstaande? RTL Z sprak erover met Rob de Wijk: “De spanningen tussen de VS en China lopen wel erg hoog op, maar dat betekent niet dat wapengekletter aanstaande is”.

Bekijk de uitzending hier: https://www.rtlz.nl/tv/video/video/5133731/komt-de-nieuwe-koude-oorlog-er-aan

New snapshot out now! Download here. 

This snapshot considers the path forward for Dutch defense planning. While the Netherlands has a relatively small defense budget, wise investment in innovation for the future will allow these funds to go a long way in preparing for coming developments in warfare, especially as the coronavirus crisis highlights the need for better governmental budgeting. In particular, it is necessary to anticipate the rising importance of the cyber and hybrid-warfare domains and increase capabilities in these areas. This requires research, testing, and implementation of new technologies with collaboration across the different parts of the Dutch military forces, as well as a rethinking of the nature of military tasks and aims. In general, a move from nationally oriented, classical defense to modern, future-oriented strategies and skills is vital to maintaining and augmenting the Netherlands’ relevance on the international defense stage as a valuable partner in NATO and the European Union.

Download the snapshot here.

Photo credit: US Airforce

Slaagt grootmacht China erin het imago op te poetsen? Bij Goedemorgen Nederland op WNL sprak Han ten Broeke over het Nationale Volkscongres, waar de communistische partij de wereld ervan wil overtuigen dat China het coronavirus succesvol heeft bestreden.

Bekijk de hele uitzending hier terug: deel 1, deel 2, deel 3. 

Ten Broeke was ook te horen in WNL op Zaterdag, waar hij spraak over het alternatieve reddingsplan van Nederland, Oostenrijk, Zweden en Denemarken - de 'zuinige vier' - voor financieel zwakke EU-lidstaten die zwaar getroffen zijn door de coronacrisis. 

Lees het artikel hier terug. 

Toen aan het begin van de coronacrisis overal ter wereld in blinde paniek werd gehamsterd, werd duidelijk dat de voedselvoorziening geen vanzelfsprekendheid is. In ons land produceren we drie keer meer voedsel dan we zelf kunnen opeten. Dus hier is er geen echt probleem. Dat er geen erwten en sperziebonen uit Kenia meer komen omdat daar de helft van de werknemers verplicht met verlof is gegaan, valt hier niet eens op.

Wat ons wel raakt is de stagnerende arbeidsmigratie uit Oost-Europa. Daardoor liep bijvoorbeeld het tekort aan aspergestekers tot 30 procent op. In Frankrijk zijn er zorgen over de graanoogst. Dit, en paniekaankopen, hebben inmiddels de prijzen in dat land opgedreven.

Die prijsverhogingen kunnen dramatisch uitpakken. In China stijgen de voedselprijzen al jaren, soms met 15 tot meer dan 20 procent. Het land wordt geteisterd door de Afrikaanse varkenspest, waardoor er tekorten zijn ontstaan. Bovendien moet 20 procent van de wereldbevolking het met ongeveer 9 procent van de landbouwgronden doen. Daardoor ontstaat een structureel tekort dat nijpend wordt als, zoals nu, de bevoorradingsketens stagneren.

China voert niet voor niets land grabs, landjepik, uit in Afrika en Europa om zijn bevolking te eten te kunnen geven. Sommigen vrezen voor een herhaling van de Grote Hongersnood van 1959 tot en met 1961. Die episode verklaart overigens waarom Chinezen nog steeds zo geobsedeerd met voedsel zijn en een hongersnood een regelrechte bedreiging voor het regime is.

Verwoestende sprinkhanenplaag

In Afrika is de situatie inmiddels zo nijpend dat ontwrichting dreigt. Al voor de pandemie stegen de voedselprijzen door extreem weer en een verwoestende sprinkhanenplaag. Daardoor ging in het oosten 70 procent van de oogst verloren en explodeerde de prijs van mais in Kenia met 60 procent.

Op zich is er genoeg voedsel in de wereld, maar als seizoensarbeiders niet mogen reizen, fabrieken dichtgaan en de bevoorradingsketens stagneren, gaat het fout. Nationalisme en protectionisme doen de rest. Landen als Rusland en Kazachstan hebben exportquota voor graan opgelegd. Volgens de Wereldbank is protectionisme verantwoordelijk voor 40 procent van de prijsstijging van tarwe.

Prijsstijgingen zijn voor de kwetsbaarste landen onoverkomelijk. Volgens het Wereldvoedselprogramma gaan nu al 821 miljoen mensen hongerig naar bed. In Afrika kunnen er door de crisis 17 tot 50 miljoen bijkomen.

Zelf de kassen in

Het zou mooi zijn als de coronacrisis ons meer bewust van de voedselvoorziening maakt. Dan is het hopelijk afgelopen met het gefulmineer tegen Roemenen en Bulgaren die voor ons asperges steken en in de kassen werken. Wie met hen problemen heeft, gaat toch lekker zelf de kassen in? De sportschool is toch dicht.

Hopelijk schudt de dreigende hongersnood in Afrika ons wakker. De in Nederland zo bejubelde Arabische Lente was in werkelijkheid niet meer dan een broodoproer. Nu de voedselprijzen oplopen, dreigt in Afrika een herhaling, met een nieuwe migratiecrisis tot gevolg. Hulpverlenen kan nu nog.

Kunnen we ook ophouden met zeuren over de mondialisering? Echt, het is niet ‘van de gekke’ dat mais, tarwe, rijst, soja en vlees over de hele wereld wordt getransporteerd. Hier zijn 2,8 miljard mensen van afhankelijk. Stagneert de aanvoer, dan komen ze om van de honger. 

Rob de Wijk, 22 mei 2020, Trouw. 

Rob de Wijk  is  hoogleraar internationale relaties en veiligheid aan de Universiteit Leiden en oprichter van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS). Hij schrijft wekelijks over internationale verhoudingen. Lees zijn columns hier terug. 

Ontkende China vorige week nog heel hard dat het coronavirus daar überhaupt vandaan komt, nu is ze van plan om vaccins die momenteel worden ontwikkeld met de wereld te gaan delen als ze blijken te werken. Directeur politieke zaken Han ten Broeke van denktank HCSS stelt in Goedemorgen Nederland dat dit niet alleen een “charmeoffensief” van China is. “Dit is ook om druk uit te oefenen en daarmee haar positie in de wereld te verstevigen.”

Vijf vaccins zijn momenteel in ontwikkeling in China. Die zijn al op mensen getest. Het delen van de vaccins voelt als een poging om de reputatieschade te bewerken. “China wil de superioriteit van haar systeem zo veel mogelijk uitventen. Dat doet men met een charmeoffensief, door mondkapjes, vaccins en testen met de wereld te delen.”

Tegelijkertijd loopt China ook niet weg om druk uit te oefenenen of om censuur toe te passen, stelt Ten Broeke. “Op het moment dat Europese ambassadeurs een stuk in een Chinese krant willen schrijven waarin ze willen zetten dat het virus uit China kwam, moeten ze dat eruit halen. Dat terwijl Chinese diplomaten zelf wel stukken naar Westerse kranten sturen.”

Satellites, Space Exploration, and the Netherlands’ National Security

New Strategic Alert! Download here.

The economic relevance of space is substantive and growing. Currently, space’s value is primarily derived from satellites orbiting Earth. A 2019 study found that 87.5% of the $277bn in revenues generated in space could be attributed to commercial satellite services. These services are of critical importance to the functioning of the (inter)national economy. Positioning, timing, and navigation (PNT), communications, and Earth observation services form the backbone of many essential processes, such as fleet management or bank transactions. They are also key to the Netherlands’ military capabilities. Several strategic processes, from the execution of beyond line of sight (BLOS) operations to nuclear deterrence, are dependent on satellites. In the long term, space is also likely to play a role in the global energy transition. For example, the rare earth elements (REEs) contained in celestial bodies are in increasingly limited supply on Earth and are required for many renewable technologies.

As interstate competition heats up, an increasing number of states – more than 80 in 2018, compared to 50 in 2008 – have launched satellites into orbit. This, along with reductions in the cost of launching payloads, introduces both threats and opportunities from the Dutch perspective. Well-managed, commercially proactive, and internationally regulated initiatives to unlock and safeguard the space domain’s huge potential could contribute to European strategic autonomy, to the energy transition, and to a continued economic growth. Badly managed initiatives could see an intensification of interstate competition and the deterioration of public services.

Download the Strategic Alert here. 

DISCLAIMER: The research for and production of this report has been conducted within the PROGRESS research framework agreement. Responsibility for the contents and for the opinions expressed, rests solely with the authors and does not constitute, nor should be construed as, an endorsement by the Netherlands Ministries of Foreign Affairs and Defence.