HCSS Data Scientist Paul Verhagen was te gast bij Z-Talk op Kanaal Z, om daar te praten over de Amerikaanse presidentsverkiezingen, die dit jaar niet uit het nieuws weg te slaan zullen zijn. Hoe verloopt de horse race naar de benoeming van een nieuwe president? Welke rol spelen de partijen in het politieke stelsel en hoe verhoudt het Congres zich tot de president?

Verhagen is co-auteur van het boek “Het Amerikaanse presidentschap”. Het boek werpt ondermeer een licht op de oorspronkelijk intenties van de Founding Fathers bij de oprichting van de Amerikaanse staat. De burger mocht inspraak krijgen maar ook niet te veel. En dat is niet echt veranderd, volgens de Z-Talk gast Paul Verhagen.

Bekijk de uitzending hier terug.

New report out now! To read, click here. 

Navigating the changing global environment requires first and foremost a keen understanding of changes in Dutch foreign relations. The Dutch Foreign Relations Index (DFRI), developed by HCSS, captures the relationship between the Netherlands and other countries over time through a quantitative measurement of a limited set of important dimensions in international relations. This can subsequently help in identifying potential partners as well as potential adversaries in the pursuit of Dutch foreign policy objectives.

Read the report here. 

This report is part of our upcoming Strategic Monitor 2019-2020.

Disclaimer: The research for and production of this report has been conducted within the PROGRESS research framework agreement. Responsibility for the contents and for the opinions expressed, rests solely with the authors and does not constitute, nor should it be construed as, an endorsement by the Netherlands Ministries of Foreign Affairs and Defense.

New report out now! To read, click here.

This method piece outlines HCSS’ approach to measuring the Netherlands’ position in the world on the basis of other countries’ relevance and compatibility. Relevance considers how much the Netherlands trades with another country, how militarily advanced it is, and how much influence it wields internationally. Compatibility is a reflection of a country’s similarity to the Netherlands when it comes to policy and values. It looks at whether the country has a similar legal system to the Netherlands, enacts comparable trade policies, cooperates with it militarily, and converges with its voting patterns in the UN General Assembly, among others. 

Download the report here.

Disclaimer: The research for and production of this report has been conducted within the PROGRESS research framework agreement. Responsibility for the contents and for the opinions expressed, rests solely with the authors and does not constitute, nor should it be construed as, an endorsement by the Netherlands Ministries of Foreign Affairs and Defense.

Dr. Tim Sweijs gave a lecture on “The Geopolitics of Artifical Intelligence” during the second edition of the Winter Academy on Artificial Intelligence and International Law, at the T.M.C. Asser Institute.

The Winter Academy offers participants foundational knowledge on key issues at the interface of international law and artificial intelligence, and provides a platform for critical debate and engagement on emerging questions. The programme is structured along five themes: Understanding AI, AI for good, AI and armed conflict, AI and responsibility, and AI governance. The Winter Academy includes lectures that address both technical and legal aspects of AI, and will alternate theoretical and more practical perspectives.

The interactive training features over 20 sessions by high-level speakers and includes panel discussions and workshops. For more information on the Winter Academy, please see the Asser Institute website.

Picture credit: Asser Institute

Wij laten ons niet onder druk zetten door Amerika, riepen politici naar aanleiding van het bericht dat president Trump wil beletten dat de Nederlandse regering een exportvergunning aan ASML geeft. De reflexen van de koopman en dominee waren nog springlevend. Nederland is een soeverein land en gaat toch over zijn eigen handelspolitiek? En bij het verstrekken van een exportvergunning moet toch ook de mensenrechtensituatie in China een rol spelen?

Het klonk machteloos, schrijft Rob de Wijk in zijn column voor Trouw. Want de kwestie ASML maakt duidelijk wat Nederland is: een klein land dat technologisch in de hoogste divisie meespeelt, maar zijn eigen lot nauwelijks kan bepalen.

Even terug naar het probleem: ASML is een bijna-monopolist op het gebied van uiterst geavanceerde machines die cruciaal zijn voor de halfgeleiderindustrie. Zonder de machines van ASML is het vrijwel onmogelijk geavanceerde microprocessors te maken die een sleutelrol spelen in de nieuwe industriële revolutie van online apparaten, kunstmatige intelligentie en 5G. Trump ziet dat de kampioen van die nieuwe industriële revolutie de wereld beheerst. Dat deden de Britten in de negentiende eeuw ook na de uitvinding van de stoommachine en de verbrandingsmotor, en de Amerikanen in de vorig eeuw met de ICT-revolutie, waardoor we nu in een gedigitaliseerde wereld leven.

Als China de race van de 21ste eeuw wint, wordt Amerika van de troon gestoten. Vandaar dat Trump een handelsoorlog is begonnen, die zich uiteindelijk vooral richt op techgiganten als Huawei en ZTE. Deze bedrijven zijn cruciaal voor het aanleggen van de economische ruggegraat die de nieuwe industriële revolutie mogelijk maakt. China heeft miljarden in een halfgeleiderindustrie gestoken, maar heeft de ‘extreme ultraviolet light’ lithografiemachine van ASML nodig om op gelijk niveau te komen met de zeer geavanceerde chipfabrikanten in de Verenigde Staten, Taiwan en Zuid-Korea.

Voor Nederland blijven louter slechte opties over

ASML zelf kan nauwelijks onder druk worden gezet. Het bedrijf is monopolist en iedereen die een rol in de technologierace wil spelen, heeft zijn apparaten nodig. Omdat de Amerikaanse wetgever het bedrijf niet kan stoppen, moet een truc worden bedacht. Die truc heet het Wassenaar Arrangement. Dat bepaalt dat een exportvergunning moet worden afgegeven voor technologieën die ook voor militaire doeleinden kunnen worden gebruikt. De technologie van ASML valt daaronder.

Argumenten dat China zich aan de afspraken zal houden, geen militaire toepassingen voor ogen heeft, de intellectuele eigendomsrechten van de technologie respecteert en de machine niet gaat kopiëren, doen er allemaal niet toe. Dit is een keiharde geopolitieke strijd tussen twee grootmachten die de nummer 1 van de wereld willen zijn en zien dat ASML daarvoor belangrijk is. Dus wordt Nederland vermalen in een strijd, waarin de regering alleen maar slechte keuzes kan maken.

Als Nederland een exportvergunning afgeeft, dreigen Amerikaanse sancties tegen andere sectoren, zoals de landbouw. En als we het niet doen, vertroebelt de verhouding met China. Oneerlijk? Wie heeft u ooit verteld dat geopolitiek eerlijk is, en dat ook de kleintjes over hun eigen lot gaan? Welkom in de nieuwe wereldorde, waarin de dominee en koopman werkloos kunnen worden.

De oplossing? Laat Brussel exportvergunningen afgeven. Want de Unie is een speler waarop Amerika én China hun tanden stukbijten.

Rob de Wijk  is  hoogleraar internationale relaties en veiligheid aan de Universiteit Leiden en oprichter van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS). Hij schrijft wekelijks over internationale verhoudingen. Lees zijn columns hier terug. 

New snapshot out now! To read, click here.

The number of terrorist attacks from the far-right spectrum has increased considerably in the US and Europe over the last decade. Even though awareness on this phenomenon is now gradually rising, scholars, policy makers and security forces have long focused predominantly - and perhaps disproportionately - on Islamist terrorism. This negligence towards other types of terrorist threat is now proving to have vital consequences and obstacles in adequately addressing the current threat stemming from the far-right.

This snapshot by assistant analyst Tara Görder examines these consequences and obstacles by outlining the US’ and Europe’s bias in framing the issue of terrorism in diverging ways, securitizing one (Islamist terrorism) but neglecting the other (far-right terrorism). Legislative differences amongst both types and ambiguous definitions complicate the process of designating terrorism for what it is, conflating far-right terrorism with petty or hate crimes and thereby diminishing their gravity for the public perception. Likewise, prosecution and conviction rates relating to Islamist terrorism are proportionally shown to be much higher than for far-right terrorism.

Weighing the little attention it receives against the current pace at which far-right terrorism is rising, underpins how both the US and Europe seem to lack effective and adequate (legal) tools for holding perpetrators from the far-right (as well as potentially arising terrorist groups/ideologies in the future) accountable.

Download the snapshot by Tara Görder in PDF format here. 

China wil machines kopen die razendsnel en nauwkeurig elektronische chips maken. Het Eindhovense bedrijf ASML produceert de apparaten hiervoor, maar mag ze niet verkopen. De reden? China kan er misbruik van maken, zegt Amerika. Eenvandaag sprak erover met Rob de Wijk.

Het Brabantse bedrijf ASML is marktleider op het gebied van chips die gebruikt worden in smartphones en computers, en daarmee wereldberoemd. In het getouwtrek tussen de VS en China is Eindhoven ineens de spil van een geopolitieke rel. Daarom is het nu tijd dat Europa in actie komt, vindt Rob de Wijk.

Snelle chips om wereldleider te worden

Wat is er aan de hand? ASML is de uitvinder van de extreem ultraviolet licht technologie (EUV), de snelste en meest nauwkeurige chiptechnologie ter wereld. Ook China wil EUV-machines om de snelste chips ter wereld te kunnen maken. "Er is de Chinezen alles aan gelegen om die in handen te krijgen", zegt Rob de Wijk van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies.

Het land heeft de chips nodig om technologisch te kunnen groeien. "China wil het machtigste land van de wereld worden", zegt De Wijk. "Niet door oorlog, maar door handel. President Xi heeft het zelf gezegd: het land moet eerst een technologische grootmacht worden en daarna wereldleider."

Tussen China en Amerika in

Nederland houdt de export van de EUV-machines naar China tegen, omdat de chips ook voor militaire doeleinden gebruikt kunnen worden. Maar volgens De Wijk spelen er nog andere belangen. "Amerika wil niet dat China hen technologisch overtroeft", zegt De Wijk. Daarom houdt het land druk op Nederland om de export tegen te houden.

China dreigt nu met handelsmaatregelen. "Ze dreigen niet alleen, dat doen ze ook. Toen Noorwegen de Nobelprijs aan een Chinese dissident gaf, werd de import van Noorse zalm door de Chinese regering stilgelegd." En ook Amerika dreigt. "In het verleden bijvoorbeeld met handelssancties tegen Nederlandse bedrijven die een pijpleiding voor Russisch gas aanlegden. Nu wil Amerika absoluut niet dat we een exportvergunning voor de chipmachine afgeven."

Europa eerst

Nederland zit klem tussen Amerika en China, maar volgens De Wijk is dat niet nodig. Want nog steeds is de Europese Unie (EU) de tweede economie van de wereld (zelfs zonder het Verenigd Koninkrijk) en daarmee staat Nederland sterk. "Als we als kleine landen blijven onderhandelen met de grootmachten worden we uit elkaar gespeeld."

Volgens De Wijk moet de EU onderhandelen over dit soort contracten en tegeneisen stellen. "Onze bedrijven moeten toegang krijgen tot China en het moet afgelopen zijn met het kopiëren van onze producten. Dan kun je zeggen: 'We raken soevereiniteit kwijt aan Brussel', maar als we niet sterk genoeg zijn verliezen we het uiteindelijk toch."

Bekijk hier de uitzending van Eenvandaag van 21 januari 2020 terug.

Paul Verhagen, auteur van het boek "Het Amerikaanse presidentschap", was op 21 januari 2020 te zien bij het Belgische nieuwsprogramma Terzake, waar hij commentaar gaf op de impeachment procedure tegen president Trump. 

Het feit dat President Trump besloot om het Nordstream 2-project stil te leggen, deed geen schok door Nederland gaan, terwijl dat volgens Rob de Wijk wel had moeten gebeuren, schrijft hij in zijn column voor Energiepodium.

In Groningen sprak ik voor het eerst een ondernemer die besloten had zich terug te trekken uit het Nord Stream 2-project dat gas van Rusland naar Duitsland moet transporteren. We spraken over de impact van de geopolitiek op het bedrijfsleven en sloten ons gesprek af met de conclusie dat een ondernemer nu ook al verstand van geopolitiek moet hebben.

Het feit dat president Trump eind december had besloten door middel van sancties het project stil te leggen, deed geen schok door Nederland gaan, terwijl dat wel had moeten gebeuren. Dat komt vermoedelijk omdat hier werd verondersteld dat het ging om een akkefietje tussen bondskanselier Merkel en Trump en dat Nederland niet hard zou worden geraakt. Bovendien had vrijwel niemand gehoord van het Nederlands-Zwitserse Allseas dat als een van de eerste de stekker uit het project trok.

Dit nieuws werd weggedrongen door Shell, een van de groteren partijen in het project, dat zegde te zullen doorgaan. Het was een andere reactie dan van Total, de Franse energiegigant die zich na de dreiging van sancties uit Iran terugtrok. Dat gebeurde nadat Amerika in 2018 eenzijdig de atoomdeal met Iran opzegde en sancties zegde te gaan opleggen als bedrijven hun activiteiten in dat land niet zouden opschorten.

Ons land maakt zich volgens de Amerikanen te afhankelijk van Russisch aardgas

Trump’s besluit om Nord Stream 2 aan te pakken kwam niet als een verrassing. Ruim een jaar voor het feitelijke sanctiebesluit legde Trump al een koppeling met het Amerikaanse commitment ten aanzien van de verdediging van de NAVO. Waarom zou Amerika moeten bijdragen aan de verdediging van Duitsland tegen Rusland als Duitsland zich van dat land afhankelijk maakt door de aankoop van gas en daarmee bijdraagt aan de opbouw van de Russische krijgsmacht.

De Amerikaanse Ambassadeur in Nederland Pete Hoekstra mengde zich in de discussie door ook te stellen dat Nederland zich uit het project moet terugtrekken. Ons land zou zich daarmee te afhankelijk maken van Russisch gas, waardoor het Kremlin te veel invloed op Nederland zou krijgen. Op zich hadden Trump en Hoekstra een punt, maar velen dachten dat het zo’n vaart niet zou lopen.

Inmiddels heeft de kwestie ASML Nederland wakker geschud. Trump vraagt de Nederlandse regering geen exportvergunning te verlenen voor een peperdure chipmachine, omdat China het apparaat voor militaire doeleinde zou kunnen gaan gebruiken. Geopolitieke overwegingen spelen net als bij Nord Stream 2 een rol: waarom zou Nederland aan China cruciale technologie moeten leveren zodat dit land de economische en militaire race waarin het met het Westen verwikkeld is, geholpen wordt te winnen? Wederom geldt dat de Amerikanen een punt hebben.

Nord Stream 2 is een politiek project geworden dat nu het bedrijfsleven direct raakt

Politici sloegen vervolgens stoere taal uit en beweerden dat Nederland zijn eigen afweging zou maken en zich niet door de Amerikanen onder druk laten zetten. Dat klinkt natuurlijk mooi. Maar hoe regeren diezelfde politici als Trump dreigt andere sectoren met sancties te treffen in geval er toch een exportvergunning wordt verleend? Nederland exporteerde met 23,8 miljard euro in 2018 ongeveer ruim tweemaal zo veel naar Amerika als naar China. Sectoren als landbouw en machinebouw zouden dan gemakkelijk kunnen worden getroffen. Dat levert gevaar voor de economische groei op en laat zien hoe politiek de wereldhandel is geworden.

Ook Nord Stream 2 is een politiek project geworden dat nu het bedrijfsleven direct raakt. Hier gaat het voorlopig vooral over een verbod pijpen te leggen op een diepte van meer dan 30 meter. Precies daarom stopte Allseas zijn operaties en wordt Shell voorlopig niet geraakt door de Protecting Europe’s Energy Security Act. Deze wet is opmerkelijk genoeg ingediend door senator Ted Cruz uit het olie- en gasrijke Texas. Critici vermoeden daarom dat die wet vooral bedoeld is om meer LNG-exporten naar Europa te kunnen exporteren.

Maar de boodschap is duidelijk: Europese bedrijven worden de inzet van een geopolitiek steekspel tussen de grootmachten Verenigde Staten, Rusland en China. En de soevereiniteit van de Europese landen wordt geschaad. Het gevolg? De lidstaten van de EU zullen zich onafhankelijker gaan opstellen. Op energiegebied kan dat leiden tot een acceleratie van de energietransitie.

Rob de Wijk is directeur van het The Hague Centre for Strategic Studies (HCSS) en professor Internationale Betrekkingen aan de Universiteit Leiden. In zijn columns voor Energiepodium gaat hij in op de energievoorziening in het licht van de internationale verhoudingen.

Wereldleiders zijn altijd interessant nieuwsvoer, maar nog nooit is de Amerikaanse President zo veel besproken als de afgelopen paar jaar. Op donderdag 30 januari presenteren Frans en Paul Verhagen hun nieuwe boek 'Het Amerikaanse presidentschap', waarin ze de ins en outs van het hele Amerikaanse politieke systeem eens nader onder de loep leggen.

De presentatie zal plaatsvinden bij boekhandel Scheltema in Amsterdam. U kunt bij deze feestelijke onthulling aanwezig zijn, van 19:00 – 20:30, op de vierde etage.

Over 'Het Amerikaanse presidentschap':

Frans en Paul Verhagen vertellen in Het Amerikaanse presidentschap alles over het machtigste ambt ter wereld. Amerikaanse presidenten lijken machtig als geen ander en toch kunnen ze maar zelden hun wensen verwerkelijken. Hoe kan dat? Hoe zit dat presidentschap in elkaar? Hoe verhoudt de president zich tot het Congres, de kiezer en de media? Hoe hebben presidenten in het verleden invulling gegeven aan het ambt? En hoe werkt dat Amerikaanse verkiezingssysteem precies?

Frans en Paul Verhagen belichten lichtvoetig en helder de vele facetten van het Amerikaanse presidentschap. Hun uitgebreide kennis van de geschiedenis en het politieke systeem van de Verenigde Staten maakt dit boek tot een onmisbare handleiding voor iedereen die meer wil weten over het machtigste ambt ter wereld. Vol fun facts over verkiezingen, campagnes, presidenten en vicepresidenten.

Kijk hier voor meer informatie.

Terwijl duizenden demonstranten in Iran de straat op gaan om hun afschuw over het neerhalen van een Oekraïens verkeersvliegtuig kenbaar te maken, voorspellen sommigen in Amerika en Europa het einde van het regime in Teheran. Vreemd, want een paar dagen daarvoor gingen nog honderdduizenden de straat op om de vernietiging van Amerika te eisen en de ayatollahs en generaal Soleimani te eren, schrijft Rob de Wijk in zijn wekelijkse column voor Trouw.

In het radioprogramma ‘Met het Oog op Morgen’ vatte de Iraans-Nederlandse Sara Mehrinejad deze ogenschijnlijke tegenstrijdigheid goed samen: Iraniërs willen geen ‘westerse interventies’ in hun land en kunnen dus tegelijkertijd het onderdrukkende regime van de ayatollahs, het neerhalen van het vliegtuig en de eliminatie van Soleimani veroordelen. Wie een einde wil aan het Iraanse regime doet er dus goed aan zich zo weinig mogelijk met de binnenlandse politiek van het land te bemoeien. Steuntweets in het Engels en het Farsi van president Trump en zijn minister van Buitenlandse Zaken Pompeo kunnen daarom wel eens averechts werken.

De sancties die Trump opnieuw heeft ingesteld doen wat dat betreft hun werk beter. Ze zijn mede de oorzaak van de aanhoudende protesten tegen de economische situatie waardoor het bewind in het nauw wordt gebracht. Voor tegenstanders van het bewind is dat mooi, maar tegelijkertijd kan niet worden genegeerd dat er inmiddels 1500 demonstranten zijn gedood.

Neerhalen van verkeersvliegtuig

Die doden zijn het indirecte en ongewilde gevolg van het opzeggen van de Iran-deal en het opnieuw instellen van sancties. Dat geldt ook voor het neerhalen van het vliegtuig door de Revolutionaire Garde. Net zoals de crisis tussen Rusland, het Westen en Oekraïne uiteindelijk leidde tot het ongewild neerhalen van de MH17, leidde de crisis tussen de Verenigde Staten en Iran ongewild tot het neerhalen van een verkeersvliegtuig nabij Teheran. En net zoals de MH17 niets aan de situatie in Oekraïne heeft veranderd, zal ook het neerhalen van het verkeersvliegtuig in Iran weinig gevolgen hebben.

Amerika gaat gewoon door met zijn politiek van het isoleren van Iran en het opvoeren van de economische druk. Het is echter de vraag of dat veel effect gaat hebben. Want de ayatollahs zullen deze dreiging van buiten gebruiken om de bevolking achter zich te krijgen. Ze zullen doorgaan met harde repressie van demonstranten en hun inspanningen verdubbelen om de Amerikanen uit het Midden-Oosten te verdrijven. Zolang de oppositie verdeeld is en geen aansprekend gezicht heeft, zit een revolutie er niet in.

Gemotiveerd om de Amerikanen te verdrijven

Buiten Iran kunnen de ayatollahs nog steeds een beroep doen op de vele sjiitische milities of ‘proxies’ in landen als Irak, Jemen, Libanon en Syrië. Die strijdgroepen zijn gemotiveerder dan ooit, omdat met Soleimani ook Abu Mahdi al-Muhandis, de leider van het Iraakse pro-Iraanse Kataib Hezbollah, om het leven kwam. Bovendien pleegden de Amerikanen een mislukte aanslag op Abdul Reza Shahlai, die voor Soleimani de strijd in Jemen faciliteerde.

Daarmee werd duidelijk dat de eliminatie van Soleimani onderdeel was van een bredere campagne om Iraanse operaties in het hele Midden-Oosten te treffen. Die wetenschap verzwakt het netwerk van pro-Iraanse milities niet, maar zij zullen juist meer gemotiveerd raken om de Amerikanen te verdrijven. Voor de ayatollahs is dat voorlopig goed nieuws.

Rob de Wijk  is  hoogleraar internationale relaties en veiligheid aan de Universiteit Leiden en oprichter van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS). Hij schrijft wekelijks over internationale verhoudingen. Lees zijn columns hier terug. 

HCSS presenteert de “De Toekomst van de Landmacht” waarin we spreken met Denkers en Doeners van de nieuwe generatie. We stellen de vraag: welke vernieuwingen zijn er nodig om de landmacht klaar te stomen voor de oorlog van morgen?

Deze aflevering is te gast kapitein Mark Michielen. We spreken over Informatiegestuurd Optreden (IGO): wat het is, en hoe het de slagkracht van de Landmacht kan versterken. De Landmacht, zo betoogt Mark, moet veel meer en veel slimmer gebruik maken van sensoren in het fysieke en in het menselijke domein. Luister de podcast op Spotify, SoundCloud, YouTube of Apple Podcasts.

Kapitein Mark Michielen in vijf quotes:

"IGO is helemaal niks nieuws, de Prins van Oranje deed het al in de Tachtigjarige Oorlog. Wat het nu zo revolutionair anders maakt is de informatie die ter beschikking staat, alle sensoren die we hebben en de mogelijkheid tot het verwerken van al die informatie."

"Ik vind dat we bereid moeten zijn om de doctrine aan te passen op IGO, in plaats van dat we IGO in de organisatie proberen te proppen."

"We doen wel aan IGO, maar het is niet zo alomvattend als het zou moeten zijn. We zijn te geconcentreerd op het fysieke domein, met wat uitlopers in het virtuele domein."

“IGO is de kapstok waar we alle domeinen aan ophangen, het zorgt ervoor dat alles met elkaar in verbinding staat."

"We moeten af van het idee dat we jonge opgepompte luchtmobiele moeten hebben, misschien hebben we ook wel de oudere data scientist nodig, dat is een ander slag mens."

Een grote doorbraak is het eerste handelsakkoord tussen de Verenigde Staten en China niet. De deal die de landen zo goed als zeker woensdag in het Witte Huis ondertekenen, maakt voorlopig wel een einde aan de escalatie. Het akkoord levert twee winstpunten op, zegt Rob de Wijk in het FD. Het sluit een fase af waarin beide landen elkaar voortdurend met nieuwe strafheffingen bestookten. En voor het eerst zijn de VS bereid een deel van eerder ingevoerde heffingen terug te draaien.

Het belang van de deal moet volgens De Wijk ook niet worden overschat. 'Het maakt geen einde aan de strijd om de economische wereldmacht tussen beide landen', zegt hij. 'Die kan nog tientallen jaren doorgaan.' Washington maakt zich grote zorgen over de ambitie van Peking om de technologische grootmacht van de 21ste eeuw te worden.

Lees het hele artikel bij het Financieele Dagblad. 

New report out now! To read, click here.

How does the Dutch perception of its security threats compare to the outlook of other states? It’s all in the eye of the beholder…

All countries have procedures and – in some cases – methodologies to identify, analyze and prioritize threats to their national security. The outcome of these efforts is typically one or more high-level documents in which the responsible national security bodies provide authoritative statements on threats facing the country. As part of the Dutch Strategic Monitor effort, HCSS was asked to take a closer look at how other actors perceive their threat environments and to what extent they might differ from their Dutch equivalents.

This study sets out to address the following research questions:

1.            What similarities and differences exist between the Netherlands’ and other actors’ perceptions of interstate military competition (IMC), conflict in cyberspace, hybrid conflict and economic security, CBRN weapons, and terrorism – all central threats in the Dutch Geïntegreerde Buitenland -en Veiligheidsstrategie (GBVS) and National Security Strategy (NSS) 2019?

2.            How do other actors interpret trends relating to the rules-based (liberal) international order?

3.            What threats do other actors afford central positions which the Netherlands does not?

4.            Do other actors identify opportunities for the future?

We have analyzed a long-list of identified threats – and countries’ perceptions thereof – in order to provide insights with the potential of challenging preconceptions underpinning the Dutch threat perception framework.

Follow this link to read the report by Hugo van Manen.

Disclaimer: The research for and production of this report has been conducted within the PROGRESS research framework agreement. Responsibility for the contents and for the opinions expressed, rests solely with the authors and does not constitute, nor should it be construed as, an endorsement by the Netherlands Ministries of Foreign Affairs and Defense. 

Het neerhalen van het Oekraïense passagiersvliegtuig gebeurde nadat een Iraanse militair het had aangezien voor een kruisraket. Hoe kan dat? De Volkskrant vroeg onder andere defensiespecialist Peter Wijninga om commentaar.  

Volgens Iran zou een militair de Oekraïense Boeing die vlak bij Teheran uit de lucht werd geschoten ‘per ongeluk’ hebben aangezien voor een kruisraket. Er zou volgens de Iraanse luchtmacht een ‘storing’ in de telecommunicatie zijn geweest. Daardoor kon de militair geen ruggespraak meer houden over het naderende object en moest hij op eigen houtje een besluit nemen

‘Als er inderdaad een communicatiestoring was’, zegt militair deskundige Peter Wijninga van het Den Haag Centrum Strategische Studies (HCSS), ‘dan heeft de basis mogelijk geen contact gehad met de luchtverkeersleiding van het vliegveld. Die geeft door dat er een vliegtuig is opgestegen.’

Volgens Wijninga staan de Russen er niet om bekend hun modernste materiaal naar het buitenland te sturen. ‘Bij de oude versie is de radar een ronddraaiende straal op een scherm. Elke keer als de straal langs een vliegend object komt, zie je een puntje oplichten. Daarmee is te zien waar een vliegtuig is, in welke richting het vliegt en hoe snel het gaat. Daarvoor moet je wel geoefend zijn.’

In meerdere berichten wordt gemeld dat het Oekraïense vliegtuig werd getroffen door twee raketten. Bij de automatische stand worden, zeker als het doel zo dichtbij is, altijd twee raketten tegelijk afgevuurd, om er zeker van te zijn dat het doel wordt geraakt, zegt Wijninga. ‘Maar ook bij een handmatige bediening is er een stand, de ripple mode, waarbij dit kan.’

‘Een Tor-raket gaat met 2.500 tot 3.000 kilometer per uur op zijn doel af’, zegt Wijninga. ‘Hij wordt vanaf de radar op de grond aangestuurd en er zit een antenne in de kop. Voor een passagiersvliegtuig is daar geen ontkomen aan. Zo’n vliegtuig is een sitting duck, net als MH17 toen.’

Lees het hele artikel bij de Volkskrant. Het verscheen ook bij De Morgen en bij 7 Sur 7 (in het Frans).