On Thursday June 13th, The Hague Centre for Strategic Studies will host a Lunch Symposium on the Ethics of Robotic and Autonomous Systems (RAS) in a military context.

There will be talks by a number of expert speakers, followed by the opportunity to ask them questions on the topic. 

Seating capacity is limited, so don’t miss out on the wonderful guest speakers, including Prof Dr Kenneth Payne, Prof Ashley Deeks, and Maj Martijn Hädicke! 

Preliminary program

• 11.45 – Welcome, coffee/tea and lunch at HCSS

• 12.00 – Opening and introduction of theme by Michel Rademaker, project leader.

• 12.10 – Confirmed speakers:

• Dr Kenneth Payne, Senior Lecturer at King’s College London
• Ashley Deeks, Professor of Law at the University of Virginia Law School
• Martijn Hädicke, program officer Robotics and Autonomous Systems, Netherlands Army

• 13.10 – Q&A

• 13.30 – Wrap-up

You can register your interest with this registration form, or by reaching out to estherchavannes@hcss.nl

We look forward to welcoming you on the 13th of June!

In de hoogoplopende handelsoorlog met de VS, lijkt China naar een machtig wapen te grijpen: zeldzame metalen. NOS sprak met Michel Rademaker van HCSS, die hier al jaren voor waarschuwt.

De Chinese president Xi Jinping bracht deze week een bezoek aan een zeldzame metalenfabriek in China. Het was stof voor speculatie over de vraag of hij hiermee een boodschap wil uitzenden, namelijk dat de VS niet moet vergeten hoe afhankelijk het land is van Chinese grondstoffen.

Zeldzame metalen en andere bijzondere grondstoffen vormen een machtig wapen voor China. Wereldwijd zijn de stoffen onmisbaar voor de elektronica- en energie-industrie, en China heeft verreweg de meeste mijnen in handen.

Zeldzame aardelementen zijn erg belangrijke bouwstoffen voor allerlei moderne technologieën. Neem je mobiele telefoon, zegt Michel Rademaker van het Haagse Centrum voor Strategische Studies. "Als je die materialen niet zou hebben, wordt je telefoon drie keer zo groot." Ook voor bijvoorbeeld windmolens, elektrische auto's, nieuwe generaties batterijen en defensietoepassingen als straalmotoren, satellieten en stuursystemen voor raketten zijn de elementen onmisbaar.

Lees het hele artikel bij NOS.

The character of conflict is changing rapidly. Against this background, Tim Sweijs and Frank Bekkers of The Hague Centre for Strategic Studies were asked by the Commander of the Royal Netherlands Army (RNLA), to specifically identify promising new or to be renewed capabilities for the RNLA with a time horizon of 10-15 years into the future.

This research project resulted in the report “Playing to your Strengths: A Different Perspective on Future Capabilities for the Royal Netherlands Army”. The report has been used in the preparation of the Future Vision for the Royal Netherlands Army, Security through Foresight, which describes the lines of development with a time horizon of up to 2030.

Militaire Spectator, the magazine for the Dutch armed forces, looks at six new capability development themes from the report.

Read the full article here.

Als klein jongetje las hij altijd al het internationale nieuws en stoorde zich er al vroeg aan dat we denken dat de wereld om Nederland draait. Daarom wil Rob de Wijk bewustzijn aanwakkeren: we moeten in beweging komen tegen de opkomende macht van China, vertelt hij in een interview met Florian Pronk en Jurian van der Ree voor SGP-jongerenmagazine In Contact. 

Zinkend schip

Het nieuwe boek van Rob de Wijk (64) komt niet uit de lucht vallen. In 2005 schreef hij Supermacht Europa waarin hij al waarschuwde voor opkomende machten als China. “Toen geloofde niemand er wat van, maar nu begint iedereen door te krijgen dat het dus echt zo is.” Volgens Rob komen we vaak pas in beweging als het schip al zinkt. “Klimaatverandering is precies hetzelfde verschijnsel: we zien het al decennia, maar doen niets.”

China first

Die veranderingen worden nu zichtbaar door discussies die gaan over spionage door China en het ontwikkelen van een 5G-netwerk. Ook het Belt-and-Roadinitiatief, waarmee China landen door handel aan zich wil binden, is een onderdeel van de discussie. Dit alles draait maar om een ding: “China first. Net als Trump. Als je dit ziet, dan zijn Xi Ji Ping en Trump eigenlijk precies hetzelfde. Dit is typisch wat supermachten doen. Het land dat de machtigste is in de wereld, zal proberen de regels van het spel te bepalen.”

Problemen

Dat dit tot problemen leidt, is duidelijk. “Door de opkomst van China zal veel veranderen. Nu hebben we te maken met westerse waarden, normen en instellingen. Denk aan vrijheid, democratie, mensenrechten en instellingen als de Verenigde Naties. Dat is nou niet echt wat je noemt: typisch chinees. China wil als wereldmacht zijn eigen waarden en normen verspreiden. Die zijn veel meer gericht op ‘voor wat, hoort wat’ en ‘bescherming van de eigen Chinese economie’.”

Voorbeeldfunctie

Rob noemt het voorbeeld van Hongarije. Dit land heeft deze Chinese waarden en normen al grotendeels overgenomen. “Je ziet dan dat president Orbán van Hongarije zegt: “Dat autocratische systeem dat de Chinezen hebben, dat wil ik ook, want het zorgt voor economische groei. ‘En by the way’: ik ben jullie leider.” Zij gebruiken China dus als voorbeeld van een succesvol land om te laten zien aan de bevolking dat het niet hebben van een democratie prima werkt. En Hongarije is niet het enige land. Je ziet ook wat er nu gebeurt met Italië, waarbij de rechts-populistische regering heel welwillend is voor andere niet democratische regeringen zoals voor Rusland en China. Dat heeft enorme gevolgen.” 

Flauwekul

De uitspraak van China dat Nederland de ingang is tot de Europese Unie, beschrijft Rob als “flauwekul”. De uitspraak is volgens hem bedoeld door de Chinezen om vriendelijk over te komen. “Je moet niet alles geloven wat in de internationale betrekkingen wordt gezegd. De haven van Piraeus in Griekenland is voor China veel belangrijker om Europa binnen te komen, want die haven is al in Chinese handen.”

Angstig

Of Rob angstig wordt van de ontwikkelingen met China? “Ik word niet zo snel angstig, ik ben namelijk niet zo bang aangelegd. Ik ben wel bevreesd voor grote delen van de Westerse wereld, waarvan ik zie dat ze de waarden van China zullen gaan overnemen en dat gaat gewoon ten koste van onze vrijheden en democratie. Ik houd daar niet zo van. Het boek is dus geschreven uit zorg: dit is aan de hand, doe er wat aan!”

Samenwerken

Volgens Rob moeten we daarvoor samenwerken met andere landen en begrijpen wie onze bondgenoten zijn. “Het gaat om het beschermen van onze manier van leven. Als je dat niet belangrijk vindt: prima, dan doe je niks. Vind je dat wel belangrijk, dan moet je in beweging komen en samenwerken.”

Dalai-Lama

“Ik had tien jaar geleden de Dalai-Lama, een Tibetaanse geestelijke, op bezoek bij mijn instituut. Dat vonden ze in China niet prettig. Ik kreeg een uitnodiging om in China te komen en werd naar een panel met generaals gestuurd. Volgens hen was het ongehoord dat ik met hem sprak. Ik zei: “Ik bepaal wie ik spreek, ik heb dus ook bepaald dat ik nu met jullie spreek. Ik leef in een democratie, dit is hoe wij werken. Punt. Zo moet je met ze omgaan, altijd maar meebuigen is slecht.”

De spanningen tussen Iran en de VS zijn hoger opgelopen, maar vooralsnog beheersen beide landen zich. De internationale gemeenschap wacht gespannen af: zal de situatie escaleren of is het grootspraak?

Nu.nl sprak met Peter Wijninga, defensie-expert verbonden aan het Haags Centrum voor Strategische Studies: over Bolton, Khamenei en de ‘dreiging’: is het machtsspel of moeten we ons zorgen maken?

Lees het hele interview hier.

Het onvermijdelijke lijkt te gebeuren: Iran zegt delen van de afspraak op waarmee zijn nucleaire programma aan banden werd gelegd en koerst aan op een eigen atoombom. De spanningen tussen de VS en Iran zijn daar debet aan.

President Trump speelt hoog spel. Het begon met het eenzijdig opzeggen van de Iran-deal. De Europeanen proberen manmoedig die deal levend te houden. Maar Europese bedrijven zijn zo bevreesd voor secondary sanctions van de VS dat ze zich twee keer bedenken voordat ze met Iran handel gaan drijven. Die sancties zorgen ervoor dat bedrijven die met Iran zaken doen, in Amerika worden geboycot. Daarmee is de deal feitelijk dood. De Franse energiegigant Total heeft zich inmiddels uit Iran teruggetrokken.

Inmiddels heeft Trump ook zijn waivers ingetrokken. Landen als Griekenland en Italië, die afhankelijk zijn van Iraanse olie, mochten ondanks sancties die olie importeren. Nu niet meer. Op die manier hoopt Trump de Iraanse exporten tot nul terug te brengen en de economie te verwoesten.

Tot slot zijn Amerikaanse oorlogsschepen, luchtdoelraketten en B-52-bommenwerpers naar de Golf gestuurd en zijn er geruchten over het zenden van grondtroepen. 

Wapengekletter

Waarom dit wapengekletter? Trump wil niet alleen dat Iran geen kernwapens en raketten krijgt, maar ook stopt met de steun aan de Syrische president Assad, Hezbollah, Hamas, en rebellen in Jemen. Daarnaast is zijn doel dat Teheran de inmenging in Irak en de vijandschap ten opzichte van Saoedi-Arabië en Israël staakt.

Dit zijn terechte eisen, maar Trump manoeuvreert zich daardoor wel in een positie waarin oorlog en de komst van nieuwe kernwapens haast onvermijdelijk worden. Iran kan namelijk nooit aan de Amerikaanse druk toegeven. De sancties overleven ze wel en militaire aanvallen zullen weinig effect hebben. De enige optie is bombardementen op bijvoorbeeld nucleaire complexen. Maar net zoals Kim Jong-un zullen de Iraanse leiders die diep onder de grond hebben gebouwd, waardoor deze wapens relatief onkwetsbaar zijn. 

Door de escalatie van de spanningen door Amerika wordt het voor Iran onvermijdelijk om kernwapens te gaan bouwen. Die stappen neemt Teheran nu. President Rohani poogt nog om via de Europese leiders druk op Trump uit te oefenen. Lukt dat niet, dan zal Iran onderdelen van het akkoord opzeggen en stappen nemen in de richting van de fabricage van kernwapens.

Veiligheidsgaranties

Voor Iran is het inmiddels duidelijk dat je er in de internationale betrekkingen uiteindelijk alleen voor staat en dat alleen kracht telt. Door de acties van Trump concludeert Iran dat er met Amerika geen afspraken te maken zijn. 

Van Oekraïne kan Iran leren dat het opgeven van je kernwapens in ruil voor veiligheidsgaranties niet werkt. Rusland zegde in het Memorandum van Boedapest (1994) toe Oekraïne nooit te zullen aanvallen. Maar dat gebeurde toch met de annexatie van de Krim en de betrokkenheid bij de opstand in het oosten van Oekraïne . Met kernwapens zou dat ondenkbaar zijn geweest. En van Noord-Korea kan Iran leren dat dit land door Trump serieus wordt genomen omdat het kernwapens heeft.

Iran is vermoedelijk al tot de conclusie gekomen dat kernwapens een rationele optie zijn. Amerikaanse bombardementen zullen die conclusie alleen maar versterken.

Lees wekelijks de column van Rob de Wijk in Trouw

Vanwege een dreiging schort Defensie de Nederlandse trainingsmissie in Irak op. Op dit moment zitten er Nederlandse militairen in Irak die in de strijd tegen IS trainingsmissies geven aan Koerdische milities, alleen mogen de Nederlanders sinds zondagmiddag het kamp niet meer uit vanwege een 'dreiging', meldt een woordvoerder van Defensie.

Peter Wijninga, defensie specialist van het Haags Centrum voor Strategische Studies, denkt dat het gaat om de hoog opgelopen spanningen tussen de VS en Iran. 

Lees zijn commentaar bij BNR. 

Dat verduurzaming pijn doet, is zo langzamerhand wel duidelijk. Politieke partijen roepen doemdenkbeelden op van gele hesjes die een revolutie ontketenen omdat ze hun huis niet kunnen verduurzamen en geen elektrische auto kunnen kopen. Die waarschuwingen lijken volgens Rob de Wijk terecht.

Lees zijn column bij Energiepodium : over nieuwe industriële revolutie van 5G, ‘Internet of Things’ en kunstmatige intelligentie.

De spanningen tussen Iran en de Verenigde Staten lopen verder op. Enkele Saoedische schepen zouden beschadigd zijn vlakbij de Straat van Hormuz, de slagader van 's werelds olie-uitvoer. Het is onduidelijk wie er precies achter deze zogenaamde 'sabotage-aanval' zit, maar het voert de druk op Iran zonder twijfel verder op. 

Peter Wijninga, van the Hague Centre for Strategic Studies, geeft commentaar in Bureau Buitenland op NPO Radio 1. 

Was het rapport over samenwerking met China kwetsend? Een Chinese promovenda vindt van wel, de auteur van het rapport, Frank Bekkers van HCSS, reageert verbaasd. ‘Wij stippen alleen de risico's aan.’ 

De auteurs van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS) gingen niet over een nacht ijs met hun adviesdocument over samenwerken met Chinese universiteiten. Samen met wetenschappers van de Universiteit Leiden werden meer dan veertig interviews gehouden en deden ze een literatuurstudie.

Het resultaat daarvan moet volgens auteur Frank Bekkers door Nederlandse onderzoekers niet worden gelezen als een ontmoediging om met Chinezen samen te werken. ‘Wel bieden wij een checklist aan om onderzoekers op een gestructureerde manier aan het denken te zetten. Wat zijn de voordelen van samenwerking? En wat de nadelen?’

Lees het hele artikel bij Vox Magazine

Er ging een zucht van verlichting door de westerse wereld toen het kalifaat van IS ophield te bestaan. En toen was daar vorige week een video met zijn dood gewaande leider Abu Bakr al-Baghdadi.

Dat hij niet dood was, bleek overigens afgelopen november al toen hij vlak bij het belegerde Mosul via de radio kort met zijn strijders communiceerde. In de video was Al-Baghdadi te zien in de zo kenmerkende pose van terroristenleiders: een bebaarde, niet eens zo nors kijkende man die met gekruiste benen op een tapijtje zit, de AK-47 achteloos naast zich tegen de muur.

Apocalyps

Je zou denken dat Al-Baghdadi na het verlies van het kalifaat wel zou inbinden. Hij had immers zijn volgelingen al duidelijk gemaakt dat de eindstrijd van ‘de gelovigen tegen de kruisvaarders’ onvermijdelijk was en in Dabiq, nabij Aleppo, zou plaatsvinden. Na de verpletterende nederlaag van die kruisvaarders – lees de door Amerika geleide coalitie van westerse en Arabische landen – zou daar de Apocalyps beginnen.

Om zijn visie kracht bij te zetten had hij de glossy van IS, die vanaf 2014 verscheen, Dabiq gedoopt. Tot 2016, toen de Turken IS uit Dabiq verjoegen. Door de naam van het blad ijlings te veranderen in Rumiyah, dat verwees naar een islamitische voorspelling over de val van het oude Rome, toonde Al-Baghdadi zich een pragmaticus die zich snel aan de nieuwe omstandigheden kon aanpassen.

Dat is wel nodig ook. Want de dag des oordeels, die volgens de IS-ideologie onvermijdelijk is, wil maar niet aanbreken. Dus moet de strijd tegen ‘Rome’ (lees de christelijke kruisvaarders en andere ongelovigen) worden voorgezet.

Aanpassingsvermogen

De meeste terroristische organisaties verdwijnen vanzelf of worden uiteindelijk door contra-terrorisme-operaties vernietigd. Maar zij die zichzelf goed weten te organiseren, een aantrekkelijke ideologie voor grote aantallen strijders hebben, op steun van delen van de bevolking kunnen rekenen en gezegend zijn met charismatische, terroristische entrepreneurs, overleven het langst.

Aanpassingsvermogen is de kern van hun succes. De Amerikanen brachten Al-Qaida grote klappen toe tijdens de interventie in Afghanistan na 11 september 2001. Daarna bombardeerden ze de schuilplaatsen van de terreurbeweging in het westen van Pakistan waar de kern van de organisatie naartoe was gevlucht. Vervolgens werd Al-Qaida omgevormd tot een franchise-organisatie met overal ter wereld afdelingen en individuen die zich in het westen tot de jihad bekeerden.

Eenzelfde proces maakt nu IS door, dat inmiddels van Mali tot Afghanistan strijdgroepen paraat heeft. De video bevatte een serie aanhankelijkheidsbetuigingen van jihadisten én het blijde nieuws dat Turkije nu een provincie van IS is. En passant is ook de aanslag in Sri Lanka opgeëist om IS nieuwe stijl goed op de kaart te zetten.

Uitputtingsslag

IS ontwikkelt zich daarmee van een kalifaat naar een netwerk van groepen die Al-Baghdadi ideologisch aan zich bindt en die het uitvoeren van aanslagen op ongelovigen, inclusief christenen en sjiieten, faciliteert. Volgens de IS-leider wordt dat een ‘uitputtingsslag’.

De video maakt duidelijk dat het doel van de door Amerika geleide coalitie niet geslaagd is. IS is evenals Al-Qaida niet verslagen en herrijst nu als een nog gevaarlijkere variant uit zijn as.

Lees wekelijks de column van Rob de Wijk in Trouw

Dodenherdenking en bevrijding. Oorlog en vrede. Vrijheid! Maar wat als er wéér oorlog uitbreekt? De dreiging van de Russen neemt toe. De vrijheid ligt opnieuw onder vuur. Is de krijgsmacht klaar voor een grootschalig gewapend conflict?

Drie defensiedeskundigen, onder wie oud-luchtmachtkolonel Peter Wijninga, verbonden aan het HCSS, inspecteren de Nederlandse troepen. Hun bevindingen zijn ontluisterend. „Nederland kan een oorlog niet winnen.”

Lees het hele interview bij het Reformatorisch Dagblad.  

De ontmoeting van president Poetin en Kim Jong-un in Vladivostok en de waarschuwingen van minister van buitenlandse zaken Lavrov dat de Amerikanen zich in Venezuela afzijdig moeten houden, onderstrepen de Russische wens een belangrijke rol op het wereldtoneel te willen spelen.

Dit past in het beeld dat de Russische top vorige week in Moskou van zichzelf neerzette. Tijdens de achtste editie van de Veiligheidsconferentie droegen leiders als Lavrov, defensieminister Sjojgoe, de chef van de generale staf Gerasimov en inlichtingenchef Naryshkin consequent hetzelfde verhaal uit: het Westen loopt op zijn laatste benen en slaat wild om zich heen om zijn positie te behouden. Voor het Westen zijn de internationale betrekkingen een arena geworden waarin gewonnen moet worden. Samenwerking maakt plaats voor militaire interventies, sancties en ultimatums. De regimes van Iran, Nicaragua, Cuba en nu dus ook van Venezuela moeten uit het zadel worden gewipt en binnen het westerse kamp worden getrokken.

Daarbij worden, volgens de Russische top, het internationale recht, de internationale instituties zoals de VN en natuurlijk wapenbeheersingsverdragen bij het grofvuil gezet. Bovendien hanteert het Westen dubbele standaarden: Trump erkent wel de Golanhoogte als onderdeel van Israël, maar straft Rusland voor de ‘rechtvaardige hereniging’ met de Krim. Hij beschuldigt Rusland van illegale praktijken in het oosten van Oekraïne, maar voert wel illegale acties in Syrië uit. Rusland zit daar legaal, want op uitnodiging van president Assad. Kortom, de westerse wereld sloopt de orde, zet de vrede op het spel, maakt andere landen onterechte verwijten en stuurt bewust aan op een mondiale catastrofe. Gelukkig bewaren landen als Rusland de vrede en eerbiedigen ze samenwerking, overleg, het internationale recht en de VN.

Slachtpartijen

Deze visie werd gedeeld door een meerderheid van de aanwezige vertegenwoordigers van ruim honderd landen. Hoezo, wordt Rusland door het Westen geïsoleerd? Tijdens de veiligheidsconferentie krijg je de stellige indruk dat het omgekeerde het geval is. Helaas bevat de Russische visie veel waarheid. Fundamenteel is dat het Westen zijn eigen gelijk op grond van morele argumenten rechtvaardigt. Illegaal in Syrië? Zeker, maar de slachtpartijen van Assad rechtvaardigden dit. Maar moreel gelijk, en militaire en economische macht zijn twee zijden van dezelfde medaille. Wie de sterkste is, kan zijn morele gelijk afdwingen. Wie zwakker wordt, kan dat niet meer. Precies dat is nu aan de orde.

Het probleem is dat opkomende machten als Rusland niet veel anders zijn dan het Westen. Rusland annexeerde de Krim en maakte van Abchazië, Transnistrië, Zuid-Ossetië, in zekere zin Wit-Rusland en mogelijk nu ook Syrië vazalstaten die in naam onafhankelijk zijn. Rusland bouwt wapensystemen waarmee de belangrijke ­levensaders over zee kunnen worden geblokkeerd en bemoeit zich met verkiezingen, zoals die in Amerika. Het Mueller-rapport was daar duidelijk over.

Het grote verschil tussen het Westen en opkomende landen met grootmachtsaspiraties als Rusland is het politieke systeem. Dit is een autocratie. Individuele vrijheden, mensenrechten en democratie komen daar op het tweede plan. Doe mij dan toch maar het Westen. Maar dan wel een minder moralistisch Westen dat dubbele standaarden vaarwel zegt, niet over zich laat lopen en toch de internationale rechtsorde versterkt.

Lees wekelijk de column van Rob de Wijk in Trouw.

This snapshot aims to dissect the importance of space technologies today and to outline the proximate context of potential threats posed in space. We will make the case for the Netherlands playing an increased role in global space activities while outlining their capacity and means to do so.

Download the Snapshot here.

Authors: Connor Dunlop & Patrick Bolder

The development of lethal autonomous weapon systems (hereafter LAWs), colloquially known as ‘killer robots’, has increased considerably over the past decade. As a normative power that derives its legitimacy from ethical principles and rules, the European Union (EU), like many other actors in the international stage, has opposed the production and deployment of LAWs. This snapshot indicates that the EU approach to the development of LAWs is characterized by a normative-strategic dilemma. The normative element pertains to the erosion of  the EU’s ability to lead by example when investing in LAWs, while the strategic aspect refers to the strategic disadvantage for  the Union when refraining from developing LAWs vis a vis other actors which continue to do so. This snapshot 1) provides an overview of the current state of affairs in the development of LAWs; 2) analyzes the compatibility of EU foreign policy with the growing automation of weapons systems; and 3) provides three strategic options for the EU in relation to its approach to LAWs.

Download the snapshot here.

Authors: Alen Hristov & Michel Roelen