Ruim 800 parlementariërs en deskundigen uit ruim 130 landen confereerden deze week in Moskou over de toestand in de wereld. De naam Donald Trump viel geen enkele keer en Amerika werd alleen door Cubanen, Syriërs en Venezolanen aan de schandpaal genageld. Maar voor de rest werd Amerika, net zoals Europa, doodgezwegen. Vertegenwoordigers van de mainstream partijen uit Europa en Amerika waren er niet.

Dit is de werkelijke prijs van dat spotgoedkope jurkje

Met het handjevol vertegenwoordigers van links- en rechts-radicale, Rusland gezinde Europese partijen hadden zij iets anders dan Trump aan hun hoofd. Ze leken het westen te hebben afgeschreven en waren druk doende om een nieuwe werkelijkheid te scheppen. “We spreken elkaars taal”, zei een deelnemer uit Afrika, dat zich in de warme belangstelling van de Russen mocht verheugen.

De zwakte van Amerika

Al die politici realiseerden zich heel goed dat er een historische kans is te ontsnappen uit een door het Westen gedomineerde wereld. Want de opkomst van China heeft de zwakte van Amerika en zijn bondgenoten blootgelegd, zodat zij zich niet langer hoeven te laten koeioneren.

Het eind juni herkregen stemrecht in de Raad van Europa door Rusland werd dan ook als een overwinning gevierd. Dat stemrecht werd Rusland ontnomen naar aanleiding van de annexatie van de Krim in 2014. Maar van de vicevoorzitter van de Duma Tolstoj tot minister van buitenlandse zaken Lavrov werd dat ontnemen van het stemrecht gezien als de zoveelste vernedering door het westen. Moskou zou op illegale wijze monddood zijn gemaakt en werd daardoor deelname ontzegd aan het ‘democratische proces’ van dialoog tussen de Europese politici.

In Amerika zelf is inmiddels een debat losgebarsten over de ontluikende wereldorde. ‘Op zoek naar een nieuwe strategie’ heet het in het laatste nummer van Foreign Affairs. Donald Trump wordt in de commentaren gezien als de laatste president die denkt dat hij de rest van de wereld naar eigen inzichten kan modelleren. Daarom is het een illusie dat Amerika, gesteund door Europa, andere landen nog langer liberale waarden, van democratie en vrijheid tot vrijhandel en rechtsorde, kan opleggen.

Die conclusie hadden de parlementariërs in Moskou zelf ook al getrokken. Hun alternatief is een orde met autocratische en nationalistische trekken, waarin geen plaats is voor westerse humanitaire interventies en waarin leiders vrij zijn om naar eigen inzichten te heersen, ook al leidt dat tot het inperken van vrijheden of erger. In Foreign Affairs werd gepleit voor een minder ambitieus buitenlands Amerikaans beleid waarbij harde belangen centraal staan.

Uit de Navo

Harvard-professor Stephen Walt was het meest duidelijk: smeed bondgenootschappen tegen de grootste dreiging en vraag die bondgenoten minder afhankelijk van Amerika te worden. Hij wil dat Europese bondgenoten Amerika gaan steunen in het opwerpen van een dam tegen China. Zo niet, dan moet Amerika zich uit de Navo terugtrekken. Voor Walt is dat geen probleem, want Rusland is te zwak om Europa echt te bedreigen.

De kans is groot dat Walts aanbeveling werkelijkheid zal worden. Dit vereist een drastische heroriëntatie van de lidstaten van de EU en de Navo, inclusief de normalisering van de betrekkingen met Rusland. Dat laatste lijkt mij overigens ook een voorwaarde om tot een oplossing voor het MH-17 dossier te komen.

 

Lees wekelijks de column van Rob de Wijk in Trouw.

Op donderdag 4 juli organiseert de Nederlandse Zuivel Organisatie (NZO) haar jaarlijkse minisymposium en netwerkborrel. Hoe houdt de Nederlandse zuivelsector zich staande in de wereld van morgen?

De internationale handel verandert razendsnel door geopolitieke machtsverschuivingen en mondiale verduurzaming. Welke kansen en bedreigingen zijn er voor Agrifood Nederland? En hoe kan de Nederlandse zuivelsector haar concurrentiepositie in de wereld behouden?

Twee experts op het gebied van internationale betrekkingen en duurzaamheid bieden inzicht in de wereld van morgen:Rob de Wijk, oprichter The Hague Centre for  Strategic Studies en hoogleraar Internationale Betrekkingen en Veiligheid Universiteit Leiden, en Jan Kees Vis, Global director Sustainable Sourcing Development voor Unilever en voorzitter Sustainable Agricultural Initiative (SAI) Platform.

Kijk voor meer informatie op de website van NZO. 

Foto van NZO

Duurzaamheid stond centraal op de Dag van de Financial, die op 26 juni plaatsvond in Den Bosch. Rob de Wijk schetste in zijn masterclass de invloed van geopolitiek op zakendoen. China en Rusland pakken, onder meer met wat De Wijk “buitenissige landjepik” noemt, de ruimte. Dat doen ze nu Westerse mogendheden geen vuist meer kunnen maken. “Die landen worden assertiever, ze gaan meer geweld gebruiken en blokkeren VN-resoluties. Dat was tien jaar geleden ondenkbaar. Toen namen ze die gok niet.” 

'Laat Nederland dan ook maar het voortouw nemen.'

Dat Trump een handelsoorlog is begonnen met China, is volgens De Wijk logisch. “Het handelstekort van de VS met China is alleen maar opgelopen. Terwijl China alle regels van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) aan zijn laars lapt. Van protectionisme en afdrachten van technologie tot aan staatssteun en dumping. En dat terwijl China de WTO nooit heeft verlaten.” De meest recente strijd gaat over de aanleg van het 5G-netwerk. “Amerika heeft geen speler op dat gebied. Dat terwijl 5G de ruggengraat van de economie gaat worden, vergelijkbaar met de uitvinding van de stoommachine. Het is een race om standaarden. Wie de standaard voor 5G pakt, pakt de dominantie in de wereldeconomie.”

De Wijk noemde Nederland met zijn duurzaamheidsdiscussie “wel wat losgezongen van de rest van de wereld. Maar ik vind wel dat je ergens moet beginnen. Landen als Nederland zijn hoogontwikkeld, met een hoogopgeleide bevolking. Laten we dan ook maar het voortouw nemen.”

Foto's en tekst door NBA, Koninklijke Nederlandse Beroepsorganisatie van Accountants, en Accountant. 

As the United States approaches the 2020 presidential election mired in debates over how best to secure its voting process against the type of attack Russia carried out in 2016, some of the smallest European countries have modernized at a fast pace, reports Jenna McLaughlin, National Security and Investigations Reporter for Yahoo News.

Alexander Klimburg, the director of the Hague-based Global Commission on the Stability of Cyberspace, told Yahoo that Europe is also leading in setting the norms of behavior for how governments operate in cyberspace. That includes the Tallinn Manual in Estonia, which was published after the 2007 cyberattacks to interpret how existing law applies to cyberspace, new data collection laws in Sweden and Holland, and the new European privacy law, GDPR.

Klimburg, also a program director at the Hague Centre for Strategic Studies, says that even as Europe steps up, Washington has been less engaged in discussing cybersecurity. The Trump administration doesn’t currently have a top cyber diplomat, a position that was last filled in the summer of 2017, or a White House official in charge of cyber issues. However, the U.S. in 2018 declared it would offer assistance in offensive and defensive cyber operations to NATO allies, if asked.

Klimburg, the author of “Darkening Web: The War for Cyberspace,” was also critical of the Pentagon, which declared its intention in a “strategic vision” document for U.S. Cyber Command in June 2018 to ramp up its engagement in cyberspace. It followed through, allegedly shutting down internet connections in Moscow on the day of the U.S. midterm elections, and recently in Iran, striking command-and-control technology for the Islamic Revolutionary Guard Corps in response to commercial ship bombings. That kind of escalation blurs the lines between peace and wartime, argued Klimburg.

For Klimburg and other cyber experts in Europe, the real way to respond to the Russian meddling in the 2016 election is for countries to ensure their own institutions are well protected. “It is always about resilience,” he said.

Read the full article at Yahoo News. 

Whether lying on the beach or taking a long flight, summer is the perfect season to crack open a new book. In our latest edition of the HCSS Bookshelf, strategic analysts and assistant analysts offer their favorite picks for the season to help get you up to speed on the latest global trends and most pressing geopolitical issues. With suggestions ranging from the newest must-reads to modern classics with newfound relevance, these books are sure to increase your knowledge of the world and keep you reading all summer long. Every few days, we will release new recommendations from our analysts.

Take the time to scroll through season's recommendations found below

 

Paul Sinning - Executive Director

The Sleepwalkers: How Europe Went to War in 1914 (Christopher Clark, 2012)

This book hasn’t yet appeared on our must-read list, but it is definitely a classic example of a thrilling book on the impact of a single assassination, and a lot of misunderstandings, which ultimately caused World War 1. After reading this book, you will value the institutions of stability.

 

Tim Sweijs - Director of Research

Cross Domain Deterrence: Strategy in an Era of Complexity (Erik Gartzke and Jon R. Lindsay, 2019)

With the changing character of war, the ways in which we design and sustain deterrence will need to change too. 

For more information, check out https://global.oup.com/academic/product/cross-domain-deterrence-9780190908645?cc=nl&lang=en&

 

Jan Frederik Braun - Strategic Energy Analyst

 

 

 

 

 

 

 

 

A New World: The Geopolitics of the Energy Transformation (Thijs van de Graaf, et al., 2019)

Officially the first ever, high-level, political report on the subject of the Energy Transformation. Yet, the report is written as a sweeping assessment that maps out the new geopolitical power dynamics driven by the rapid growth of renewable energy. This captivating read heralds the formal and global debate on the ‘geopolitics of renewables’.

Download here. 

 

Laura Birkman - Strategic Analyst

Dignity: The Essential Role It Plays in Resolving Conflict (Dr. Donna Hicks, 2011)

This wise and accessible book explores the concept of dignity. Hicks contends that violations of dignity are often at the root of conflict, that its protection is a fundamental human right, and that establishing a culture of dignity is essential to organizations that want to thrive.

Hicks is a leading expert on conflict resolution (she has mediated conflicts across the globe for over two decades) and works at the Weatherhead Centre in Harvard. I was lucky to attend one of her lectures last year. 

https://www.goodreads.com/book/show/12445171-dignity

 

Patrick Bolder - Strategic Analyst

The Levelling: What's Next After Globalisation (Michael O’ Sullivan, 2019)

The author describes his vision of a changing international world order. O’Sullivan contends that we will probably move to a multipolar world order, and questions if international institutions are prepared for this. The main players in this multipolar world will be the US, China and the EU. Middle sized players like the UK, Australia and Russia will struggle with their role in this new world order. He envisages a world of low growth and high debt—and calls for a “world treaty on risk.” In this new world order, we will have to rethink economic policy, liberty, warfare, interstate tensions, technology and society. ‘Levellers’ and ‘Leviathians’ will oppose each other in their approaches to these questions.

 

Bianca Torossian - Strategic Analyst

Factfulness (Hans Rosling, 2018)

As Analysts at HCSS, and as humans living in uncertain times, we are acutely attuned to emerging threats and numerous seemingly insurmountable challenges, which can evoke feelings of weariness, cynicism and hopelessness.

This book, which was gifted to me by my mentor Lkol. Michel Roelen, sheds light on how the world, despite being imperfect, is in a far better state than we may believe. Hans Rosling uses data to dispel negative biases we have about global trends, and unveils ways to counter our fear-driven outlooks with a healthy dose of perspective and Factfulness.

Infographics showing how to use Factfulness to manage the barrage of negative information that we receive daily can be found here: https://www.gapminder.org/factfulness/

 

Bart Schermers - Assistant Analyst

Identity (Francis Fukuyama, 2018)

Political heavyweight Francis Fukuyama ties most political conflicts together in one concept: Identity. From gay marriage in the US, to immigration in Europe, to terrorism around the world, Fukuyama argues that identity lies hidden under the surface as a strong driver of resentment. Fukuyama takes on identity politics and offers his solution to a problem without compromises.

 

Moos Hulsebosch - Assistant Analyst

On Grand Strategy (John Lewis Gaddis, 2018)

What do Julius Caesar crossing the Rubicon, Napoleon at the border of the Russian empire, and Lyndon B. Johnson in Vietnam all have in common? On Grand Strategy talks about wars and the necessity to align realistic ends with available means.

 

Jovana Perovska - Assistant Analyst

The Bridge on the Drina (Ivo Andric, 1945)

The Bridge on the Drina is a historical novel by Ivo Andric. Andric is the 1961 Laureate for the Nobel Prize in Literature, awarded to him for “The epic force with which he has traced themes and depicted human destinies drawn from the history of his country”.

The book is named after The Mehmed Paša Sokolović Bridge over the river Drina in Višegrad (modern day Bosnia and Herzegovina), which serves as a silent witness to over four centuries of history. The storyline revolves around the lives, destinies, plights and relations of the local populations, painting a picture spanning from the time of the bridge's construction in the mid-16th century by the Ottomans, until its partial destruction in World War I.

An impressive work of fiction, The Bridge on the Drina provides an insight into “the strange human game which is called war” and gives us a better understanding of the contemporary history of the Balkans.

 

Liam van de Ven - Assistant Analyst

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

My War Gone By I Miss It So (Anthony Loyd, 1999)

I had to read this book as a second-year undergraduate for one of my courses. I decided to start reading after dinner, and I did not put it down until I had finished it - which was around the time of breakfast. 

The Yugoslav War, as experienced and described by Loyd, is a learning moment in world history. This outsider-perspective memoir is telling of the paradoxical nature of ethno-religious conflict and the fragility of the institutions, both social and political, that stand at the roots of a functioning society. These meta-narratives exist in accordance with the often tragic, sometimes funny and always thrilling stories of the individuals and communities encountered by Loyd, as he roamed the besieged streets of Sarajevo and the forest encampments of Serbian warlords.

 

Amit Arkhipov-Goyal - Assistant Analyst

 

Meditations (Marcus Aurelius)

At a time of a fast changing world and societal polarisation, and individual’s search for loyalties and identity, Marcus Aurelius’ timeless book written at the time of the Roman Empire still bears relevance today. Aurelius vividly highlights the degree of control we have over the events taking place around us, the factors beyond our reach and how we can engage with these in a calm and composed manner. 

 

This report contains the results from a research project aimed at identifying new capabilities for the future Royal Netherlands Navy (RNLN).

With the type of naval operations and tasks for the period up to 2030-35 largely enduring, the current "regional power projection" profile of the Royal Netherlands Navy (RNLN) must be strengthened and renewed. We envisage the core of the future naval force to remain a versatile mix of surface and sub-surface combatants, shipborne helicopters and unmanned systems for intelligence purposes and extended force projection, modern amphibious forces and long-range land attack capability to counter Anti-Access and Area Denial (A2AD) threats. All main vessels should be ocean-going, able to navigate the main operating theaters in the European seas and the Carib under all conditions. But even while we expect that naval operations and tasks, as well as the overall force profile of the RNLN, will evolve rather than drastically change, the RNLN must substantially innovate — but not beyond recognition  — its personnel, materiel, doctrines and processes, organization and structures.

Some key lines of development for the naval capability portfolio for the period up to 2030-35 are:

• Unmanned systems in the air, space and on and below the sea, so-called UxVs, will increasingly take over the operational functionality of the manned ‘mother ships’ from which they are launched (and which, for the period up to 2030-35, remain the central command hubs at sea).
• Next to the flexibility offered by adaptive configurations of UxVs, modularity by design and provisions-for, e.g. multifunctional launch containers, will make it easier and less costly to introduce new technology on board of naval platforms.
• In warfighting scenarios, opponents will increasingly know the position of surface vessels in real time, making them vulnerable to long-range precision weapons. Submarines, which remain largely stealthy, will therefore play a growing role in forward offensive operations in disputed waters. The RNLN should continue to offer a highly valued contribution to allied capabilities within its niche of oceangoing, non-nuclear powered submarines.
• Naval land attack capabilities are required in a multi-domain approach to counter advanced A2AD capabilities. Amphibious and special operations (partially merging) launched from the sea also feature in this integrated approach.
• Space assets for communication, navigation and maritime situational awareness are increasingly vital to naval operations.
• For the next generation naval combatants, new weapon types such as energy weapons, railguns, hyper-velocity missiles and intelligent torpedoes should be contemplated, but quite possibly not initially acquired.
• (Counter-)mine capabilities will increasingly merge. Sea mines, as a cheap means for area denial, play an important role in e.g. various terrorist and escalating gray zone conflict scenarios. Continuous development capacity is required to keep ahead of the operational developments.
• In the period up to 2030-35, operations will increasingly be multi-domain and multi-level. High-quality and timely situational awareness and understanding is key, shared across domains and levels on the basis of 24/7 connectedness. Using AI and big data analysis techniques, better tools to produce actionable intelligence are vital.

HCSS CEO Paul Sinning will hand over the first copy of the printed report to vice-admiral Rob Kramer, commander of the RNLN, on July 4, 2019.

Click here to download the report. 

From Wednesday 26 - Friday 28 June 2019, the University of Oxford’s Changing Character of War Centre (CCW), hosted a fully booked conference: “The Conduct of War – Past, Present and Future”.

Dr. Tim Sweijs of The Hague Centre for Strategic Studies chaired a panel on AI and War on Wednesday.

On Friday morning he presented a paper on “The Role of Deterrence in the Hybrid Domain”, as part of a large deterrence research project.

He also participated in a panel on “The Future of War”, together with Professor Dr. Frans Osinga, Special Chair in War Studies of Leiden University.

The Oxford Changing Character of War programme is devoted to the interdisciplinary study of war and armed conflict. The programme conducts research on a wide range of issues pertaining to the history of war in the modern period, and seeks to be ‘policy-relevant’ to more recent conflicts through elucidation, explication, and education.

 

 

Soms is het goed als de Amerikaanse president niet naar zijn adviseurs luistert. Als het aan minister van buitenlandse zaken Pompeo en veiligheidsadviseur Bolton had gelegen, had Trump een militaire vergeldingsactie ­tegen militairen uitgevoerd. Hun harde lijn is niet veranderd. Pompeo wil een mondiale anti-Irancoalitie vormen. Bolton waarschuwde dat het afblazen van de vergelding niet als zwakte mag worden gezien.

Dat dit inderdaad zo is, bleek uit de berichten dat het Amerikaanse Cyber Command aanvallen uitvoerde die zowel een vergelding waren voor de aanvallen op de tankers als het neerhalen van de drone. Volgens Yahoo News, dat de aanvallen naar buiten bracht, waren ze gericht op computers van de Iraanse Revolutionaire Garde die achter de tankeraanvallen zou zitten.

Cyberaanvallen en nieuwe sancties geven aan dat Amerika meer opties heeft dan het gooien van bommen. Die lijken mij effectiever, kosten geen of nauwelijks mensenlevens en houden de escalatie beperkt.

Trumps besluit om de vergelding af te blazen en naar de VN-Veiligheidsraad te stappen, was het enige juiste. Maar het is opmerkelijk dat niet de inhoud, maar de wijze waarop hij tot zijn besluit kwam onderwerp van discussies werd. De teneur in veel media, inclusief The New York Times, was dat Trump, door op het laatste moment de vergelding af te blazen, blijk gaf van een gevaarlijke, ongecontroleerde zwabberkoers die een commander in chief onwaardig is. Er leek zelfs sprake van een lichte teleurstelling toen Trump niet toesloeg, maar zijn oor had laten hangen naar Tucker Carlson van ‘Fox News’. Die stelde terecht dat een aanval dom zou zijn, omdat de oorlogen die de Amerikanen de afgelopen decennia waren gestart allemaal grandioze mislukkingen zijn geweest. In dit geval is het prima dat Trump wel naar Tucker en niet Bolton en Pompeo heeft geluisterd. Maar inmiddels heeft Trump zo’n slechte naam, dat zelfs goede besluiten in zijn nadeel worden uitgelegd.

Escalatie van geweld 

Eerlijk gezegd maakt het me niet uit hoe Trump tot zijn besluit is gekomen, en wanneer en waarom hij de vergelding afblies. Zijn besluit was consistent met zijn belofte dat hij zich uit de oorlog in het Midden-Oosten zou terugtrekken. Bovendien wist hij dat een vergelding tot een escalatie van geweld zou kunnen leiden, dat de olieprijs omhoog zou schieten – wat zijn achterban aan de pomp zou merken – en dat de inspanningen van schoonzoon Jared Kushner om het vredesproces in het Midden-Oosten nieuw leven in te blazen tevergeefs zouden zijn geweest.

De grote vraag is hoelang Trump deze koers kan volhouden. Nieuwe sancties, een veroordeling van de VN en een anti-Irancoalitie zijn door de Ayatollahs gemakkelijk te omzeilen. Omdat de Revolutionaire Garde niets te verliezen heeft sinds Trump deze op de lijst van terroristische organisaties heeft gezet, is het uitlokken van militaire actie door Amerika een goede tactiek om het initiatief te herwinnen.

Als dat gebeurt, zal overal ter wereld het verwijt klinken dat Trump dit aan zichzelf te wijten heeft. Dat is terecht. Trump heeft zonder twijfel goed op het neerhalen van de drone gereageerd. Maar tevens heeft hij met het opzeggen van de Iran-deal dit soort provocaties zelf uitgelokt.

 

Lees wekelijks de column van Rob de Wijk in Trouw.

HCSS Data scientist Hannes Rõõs was one of the Keynote Speakers during the annual seminar “Get Connected”, taking place from 25-27 June at the NATO Command and Control Centre of Excellence (NATO C2CoE) in Brussels.

In today’s hybrid environment, it is imperative for commanders and their HQ’s to be able to work off the most accurate and the most recent information possible, in order to gain and maintain an operational advantage.

The aim of the seminar is to inspire participants by providing them with examples of the importance of both traditional information flows as well as evolving possibilities. In order to achieve this, the C2CoE invited a variety of speakers addressing various aspects of getting connected. Thereby illustrating the needs, opportunities and challenges of connectivity.

Hannes Rõõs of The Hague Centre for Strategic Studies discussed Open Source data and Conflict Risk Assessment. 

For more information on the programme, see: https://c2coe.org/seminar/nato-c2coe-annual-seminar

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Photo courtesy of Atlantic Forum

Nu de spanningen tussen Iran en de VS oplopen en een tweede tankeroorlog dreigt, valt het Rob de Wijk op dat de crisis in de Golf matig effect heeft op de olieprijs. Volgens hem is dit een gevolg van het succes van de Amerikaanse schalierevolutie, schrijft hij in zijn column voor Energiepodium.

Is het u ook opgevallen dat de olieprijzen door de tankeroorlog in de Golf en het neerhalen van een Amerikaanse drone niet zijn geëxplodeerd? Dat is ooit wel eens anders geweest. Neem de oorlog tussen Irak en Iran die van 1980 tot augustus 1988 woedde en een van de bloedigste van de late twintigste eeuw is. De toenmalige Iraakse leider Saddam Hoessein hoopte door het starten van een oorlog van de chaos van de Iraanse revolutie van 1979 te kunnen profiteren, zodat zijn land de belangrijkste macht in de regio zou kunnen worden. Tijdens een loopgravenoorlog, die sterk deed denken aan die van de Eerste Wereldoorlog, vielen aan beide zijden honderdduizenden doden.

Maar het was vooral de maritieme dimensie die een mondiale impact had. Beide zijden besloten koopvaardijschepen aan te vallen, waarbij uiteindelijk 400 opvarenden werden gedood en honderden schepen werden beschadigd.

Amerika raakte indirect bij het conflict betrokken toen men in 1987 begon met het omvlaggen en escorteren van Koeweitse tankers. Dit paste in de Amerikaanse toezegging van na de Tweede Wereldoorlog om de veilige export van olie vanuit de Golf te garanderen. Tijdens de Eerste Golfoorlog van het midden van de jaren negentig werd dit commitment nogmaals bevestigd. En door het zenden van oorlogsschepen geeft Trump aan dat die toezegging nog steeds bestaat.

“Ook al escaleert conflict, olievoorziening blijft veilig gesteld”

De oorlog in de jaren tachtig leidde tot een afname van 25 procent van de commerciële scheepvaart en een forse stijging van de olieprijzen. Opmerkelijk genoeg kwam de olievoorziening geen moment in gevaar, ondanks dat 61 procent van de schepen die werden aangevallen tankers waren, waarvan een kwart zonk of total loss werd verklaard.

Deze episode is interessant voor de duiding van de huidige crisis. Ook al escaleert het conflict, dan nog is het vrijwel onmogelijk om de scheepvaart in het gebied te stremmen en de mondiale olievoorziening te blokkeren. Tegelijkertijd zien we dat een crisis per definitie tot hogere olieprijzen leidt.

Mijn inschatting is dat de Iraanse Revolutionaire Garde achter de huidige aanvallen op tankers zit en mogelijk samenwerkt met de door hen gesteunde Houthi-rebellen in Jemen. Het ziet er zelfs naar uit dat de hardliners van de Revolutionaire Garde, die worden gesteund door de opperste religieuze leider Ayatollah Khamenei, los van de gematigde krachten optreden, zoals minister van buitenlandse zaken Zarif en president Rouhani. Dit zou kunnen duiden op een machtsstrijd, waarbij hardliners belang hebben bij een oorlog met Amerika. Een vijand van buiten verenigt het volk, maakt van de hardliners de redders des vaderlands en verschaft hen hét argument om een atoombom te bouwen. En een exploderende olieprijs raakt alle landen.

“Iraanse hardliners willen oorlog, Trump heeft akelig dilemma”

Tot nu toe heeft de crisis in de Golf matige effecten op de olieprijs. De verklaring is dat mede door het succes van de Amerikaanse schalierevolutie, olie overvloedig aanwezig is. Bovendien hebben landen aanzienlijke reserves waarmee klappen in de aanvoer kunnen worden opvangen. Ook reageerde President Trump op verantwoordelijke wijze op de aanvallen op tankers en het neerschieten van een drone. In plaats van met bommen te vergelden, voerde hij een cyberaanval uit en legde hij de kwestie aan de VN-veiligheidsraad voor.

Maar als de Iraanse Revolutionaire Garde doorgaat met provocaties komt Trump in een positie waarin hij moet ingrijpen. Dat levert een akelig dilemma op. Hij is aan de macht gekomen met de belofte zich terug te trekken uit de oorlogen in het Midden Oosten. Bovendien wil hij voorkomen dat door een olieprijsstijging zijn achterban meer aan de pomp moet betalen. Tot slot wil hij de geschiedenis ingaan als de president die de vrede in het Midden Oosten bracht. Schoonzoon Jared Kushner moet dat voor elkaar krijgen, maar door een oorlog zal dat niet lukken.

Tegelijkertijd zal Trump zich realiseren dat hij zich deze ellende zelf op de hals heeft gehaald. Toen hij een streep door de Iran-deal haalde, kon hij weten dat er een antwoord zou komen. Dat zou zeker gebeuren toen hij nog hardere sancties aan Iran oplegde en het land begon te dwingen zich uit Syrië, Irak en Jemen terug te trekken. Hardliners in Iran hebben het gevoel niets te verliezen te hebben. Voor hun is het daarom een rationele keuze om het conflict te laten escaleren en door exploderende olieprijzen van hun probleem een mondiaal probleem te maken.

 

Voor Energiepodium schrijft Rob de Wijk regelmatig een column waar hij ingaat op de energievoorziening in het licht van de internationale verhoudingen.

De spanningen tussen Iran en de VS zijn dit weekend hoog opgelopen. President Trump heeft alweer sancties aangekondigd om Iran economisch nog verder te isoleren. Een militaire actie werd door Trump op het nippertje teruggetrokken en vanaf vandaag begint de nieuwe minister van defensie: Mark Esper. Wat staat hem te wachten?

Bij radioprogramma De Nieuws BV voor BNN/VARA praat presentator Patrick Lodiers erover met Michiel Vos, correspondent in Amerika, en Han ten Broeke, van The Hague Centre for Strategic Studies.

Luister (en bekijk) de uitzending hier. 

'Gehoopt? Zeker. Gedroomd? Absoluut. Verwacht? Moeilijker.' Tweede Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma en ex-Kamerlid Han ten Broeke, nu directeur Politieke Zaken bij The Hague Centre for Strategic Studies, vertellen op vrijdag 21 juni bij Project Binnenhof, de politieke podcast van BNR, hun persoonlijke MH17-verhaal, achter de schermen op het Binnenhof, nu een rechtszaak in zicht is.

Ze zaten al in het zomerreces, op die bewuste dag in juli. Sjoerdsma stond op Omaha Beach gevallene van D-day te herdenken maar stapte direct in het vliegtuig terug naar Nederland toen hij het nieuws over MH17 hoorde. De ramp werd nog persoonlijker nadat een partijgenoot op de bewuste vlucht bleek te zitten. Ten Broeke stond op het Plein in Den Haag.

Ze belden meteen met elkaar. Normaal worden Kamerleden gelijktijdig geïnformeerd, maar dit was chaos. Ten Broeke: 'Opvallend was ook dat wij als Kamer door het OM werden gebriefd. Wat in een lopende moordzaak toch vrij apart is.'

Hoe politiek is hun betrokkenheid bij het onderzoek naar de vliegramp? In de BNR podcast doen Sjoerdsma en Ten Broeke een boekje open over geduld, volharding en terughoudendheid.

'Het is de moeilijkste fase en het zal heel lang duren', zegt Ten Broeke. 'Dat er een geopolitieke dimensie aan vastzit maakt het geen ordinair moordproces. Het is niet een kwestie van linten er omheen, politie erbij en daarna een rechtszaak'.

Luister de podcast terug via: https://www.bnr.nl/player/audio/10121608/10381499

 

Project Binnenhof is dé politieke podcast van BNR. De verhalen achter de schermen en uit de wandelgangen van politiek Den Haag. Met Laurens Boven en Sophie van Leeuwen.

HCSS Strategic Energy Analyst Jan Braun spoke on June 20 at the Energeia Energy Day 2019 in Amsterdam on energy geopolitics in the age of Trump, Putin and Brexit.

How does the balance of power in the world affect the European and Dutch energy sectors? And how does the Paris Agreement fit in with this? The sold out 9th Energeia Energy Day proved to be an inspiring event, with compelling energy topics and an impressive list of speakers.

You can view the full program (in Dutch) here: https://fdbnrlive.nl/event/energeia-energy-day-2019/

For further information on Dr. Braun’s presentation please contact info@hcss.nl

Photo’s by Bastiaan Heus.

Na de VS zenden nu ook de Britten oorlogsschepen naar de Golf. Maar wie zit er achter de aanslagen op de tankers? Saudi-Arabië en Amerika wezen naar Iran, maar de bewijzen zijn tot nu toe dun.

Het vreemde is dat niet makkelijk is aan te geven wie belang bij oorlog heeft. Iran verwierp bij monde van de minister van buitenlandse zaken Zarif elke betrokkenheid en suggereerde een complot van de VS, Saudi-Arabië en Israël.

Dit past in de lijn van eerdere beschuldigingen dat deze landen, plus de Emiraten, aansturen op verandering van regime in Iran. Gestimuleerd door Trump en zijn schoonzoon Kushner vindt tussen deze landen inderdaad een opmerkelijke toenadering plaats. Die samenwerking is gericht tegen het huidige Iraanse regime.

Het zou mij daarom niet verbazen als deze landen subversieve activiteiten ondernemen om de Iraanse betrokkenheid bij het conflict in Syrië, Irak en de steun aan Hezbollah en Hamas te frustreren en de stabiliteit in Iran te ondermijnen. Maar het is niet aannemelijk dat deze landen een oorlog willen ontketenen. Het is militair-technisch onmogelijk om Iran te bezetten, een regime change af te dwingen en het nucleaire programma te stoppen. Dit besef zal ongetwijfeld achter de uitspraak van Trump zitten dat hij niet uit is op oorlog.

Vuile werk

Er zijn ook beschuldigingen aan het adres van de door Iran gesteunde Houthi-rebellen uit Jemen die recent aanvallen hebben uitgevoerd op Saudische oliepijpleidingen en een vliegveld in het zuiden van het koninkrijk. Voor Iran is het niet ongebruikelijk om zijn politieke doelstellingen te bereiken door het financieren, trainen en bewapenen van terroristen en separatisten. Dit betekent dat Zarifs ontkenning dat Iran achter de aanslagen zit formeel juist kan zijn.

Toch lijkt het plausibel dat Iran achter de aanslagen zit. Dan denk ik niet aan het Iran van Zarif, president Rouhani en andere relatief gematigde leiders, maar het Iran van de hardliners die mogelijk Houthi-rebellen voor het vuile werk gebruiken.

De opperste leider ayatollah Ali Khamenei en zijn Republikeinse Garde hebben veel te winnen bij een clash met de Verenigde Staten. Het zou mij zelfs niet verbazen als Zarif niets van de aanslagen wist. Als dat zo is, duidt dat op een interne machtsstrijd die geleid wordt door hardliners die denken dat hun positie bedreigd wordt.

Dat er wat aan de hand is, is zeker. Khamenei heeft de afgelopen anderhalf jaar wijzigingen zonder precedent doorgevoerd in de Republikeinse Garde. Opmerkelijk was dat de nieuwe plaatsvervangende commandant Fadavi werd opgedragen de islamitische revolutie met alle middelen te verdedigen. Bovendien heeft Khamenei zich met de zeer recente benoeming van Hossein Salami aan het hoofd van de Republikeinse Garde verzekerd van een nieuwe opperbevelhebber die openlijk pleit voor confrontatie met Amerika.

Het is speculatie, maar als die klopt, dan zijn de aanslagen vooral de uitdrukking van een interne machtsstrijd waarbij de opperste leider en zijn Republikeinse Garde zich bedreigd voelen door gematigde krachten. Zij kiezen daarom de vlucht naar voren en lijken te denken dat de oorlogsdreiging hun positie kan verstevigen.

Als mijn conclusie klopt dat een oorlog niet door Amerika kan worden gewonnen, spelen ze een hoog spel en weten ze dat de kans op een oorlog feitelijk beperkt is.

 

Lees wekelijks de column van Rob de Wijk in Trouw.

On June 20-21, Lieutenant-Colonel Patrick Bolder, Strategic Analyst at The Hague Centre for Strategic Studies, participated in Carnegie Europe’s Summer Academy on “Understanding Industry Influence on EU Defense Policy” in Brussels.

The event brought together researchers, journalists, analysts, policymakers, and industry representatives to better understand the drivers of EU defense policy decisions. Thought-provoking presentations and discussions were held about what does, and what doesn’t work in cooperation on defense projects.

 

 

One of the current problems in the EU is a lack of leadership: due to Brexit, the UK is completely divided, France has become less institutional and more pragmatic, but is still not completely trusted, and Germany has a lack of ambition to take the lead.

For the first time in its history, the European Union is slated to invest vast public funds in military technologies. On present trends, it will become the fourth largest defense spender in Europe after France, Germany, and the United Kingdom within a decade. While defense is one of the most complex and specialized areas of public policy, its opaque nature means it is also one of the least scrutinized. EU decision-making processes and industry influence in this field are often poorly understood, which in turn feeds skepticism and unease on the part of citizens and taxpayers.