Interested in the future of Artificial Intelligence? Sign up for the Winter Academy on Artificial Intelligence and International Law organized by the T.M.C. Asser Institute. Our Research Director Tim Sweijs, among other leading experts, will be giving lectures on the intersection of AI, international law, armed conflict and governance.

Find the full program here.

HCSS highly welcomes a new report on the geopolitics of renewables by the International Renewable Energy Agency. This report explores how renewable energy systems will reshape relations between states and regions, bringing "A New World of Energy Transformation”.

The report includes recommendations from HCSS Special Advisor Tom Middendorp, former Chief of Defence of the Armed Forces of the Netherlands.

Download the report here.

Welke vernieuwingen en veranderingen zijn nodig om de landmacht klaar te stomen voor de toekomst? In de tweede aflevering van de podcastserie ‘De toekomst van de landmacht’ - een samenwerking van The Hague Center for Strategic Studies en de Koninklijke Landmacht - gaat Tim Sweijs in gesprek met Luitenant-Kolonel George Dimitriu. George is hoofd Kennis en Innovatie van het Special Operations Command en gaat in deze podcast in op het snel veranderende karakter van moderne conflicten.

U kunt de podcast hier beluisteren.

George Dimitriu in vijf citaten:

‘’Hybride conflicten worden niet echt gewonnen of verloren, het is meer iets permanents, iets van de lange adem.’’

‘’Ik denk dat het Westen tot de Krim weinig aandacht heeft gehad […] voor hybride (oorlogsvoering), persoonlijk denk ik dat we ons misschien wel in slaap hebben laten sussen door wat we hebben gedaan in Afghanistan en Irak: counter-insurgency en nation-building.’’

‘’Het gevechtsveld van de toekomst is een verschrikkelijke dodelijke plek, en als je langer dan twee uur op dezelfde positie blijft, dan ben je dood.’’

‘’De eerste 24 uur zijn het belangrijkst […] dan vindt de technologische veldslag plaats, de winnaar van die veldslag vecht hoogtechnologisch, en de verliezer misschien wel met fluitjes, vlaggen en een oude papieren landkaart.

“Mijn advies zou zijn om meer in te zetten op het voorkomen van conflict, om echt lokaal te begrijpen wat er speelt, om vervolgens  aan de juiste knoppen te kunnen draaien, zodat strategische competitie ook competitie blijft en niet escaleert naar oorlog.’’

29th January 2019

The Hague Centre for Strategic Studies,

Lange Voorhout 1, 2514 EA Den Haag

9.45- 10.00             Registration

10.00-10.10            Opening remarks:

-Rob de Wijk, Founder, The Hague Centre for Strategic Studies (Topic: Geopolitical developments and their implications in the Western Balkans)

-Alba Cela, Deputy Director, Albanian institute for International Studies

- Jelica Minic, Head of the Forum for International relations, European Movement Serbia

10.20-12.00            Experts Panel:

Moderator: Michel Roelen, Strategic Analyst, The Hague Centre for Strategic Studies

• Jelica Minic, Head of the Forum for International Relations, European Movement Serbia: Bilateral and multilateral formats for cooperation
• Alba Cela, Deputy Director, Albanian Institute for International Studies: The establisment of the Joint Centre for Albania-Serbia Relations; challenges and achievements
• Ilda Zhulali, Diplomatic Adviser, President of the Republic of Albania (TBC)
• Igor Novaković, Research Director, International and Security Affairs Center (ISAC Fund), Belgrade, Serbia: Security and minority issues, and the impact of the Kosovo issue on Serbia and Albania relations.
• Arlinda Rrustemi, Strategic Analyst, The Hague Centre for Strategic Studies: The Role of the Netherlands in the EU Enlargement Processes: A Potential Staller to the EU’s External Stability.

12.00-12.30             Questions and answers

12.30                        Lunch

Part two: Movie Screening 'Honeymoons'

13:30 Discussion with Genc Permeti, Screenwriter and Sara Kelmendi, Moderator

 14:00 Movie screening: 'Honeymoons'

15:30 Borrel

Duitse politici gedragen zich als varkens. Ze leveren zich volledig aan de Amerikanen uit.” Dat vond de Franse president De ­Gaulle. Daardoor gooiden de Duitsers in zijn visie de Frans-Duitse samenwerking te grabbel. Nu, 56 jaar na de ondertekening van het Elyséeverdrag, is er het nieuwe Verdrag van Aken waarin de samenwerking wordt herbevestigd en versterkt. 

Bij het lezen van de tekst viel ik niet van mijn stoel van verbazing. De samenwerking moet worden verdiept op het gebied van economie, cultuur, onderwijs, onderzoek, klimaat, energie, innovatie en buitenlands beleid. Het verdrag herbevestigt in bedekte termen de Frans-Duitse motor van de Europese integratie op basis van gedeelde waarden. Zo bezien is het een antwoord op het nationalistische populisme van Italië en de Visegrád-groep waarin Hongarije, Polen, Slowakije en Tsjechië hun anti-immigratiebeleid vormgeven.

Het meest interessant is de nieuwe impuls die aan de defensiesamenwerking wordt gegeven. Daartoe is alle reden. De prioriteit van Amerika ligt niet langer bij Europa, maar bij China. Rusland is assertiever geworden en de meeste Navo-landen slagen er niet in twee procent van hun bruto binnenlands product aan defensie uit te geven.

Penibel

De opkomst van China heeft gevolgen voor de veiligheid van de handelsroutes en zelfs de militaire aanvoerlijnen over zee. Chinese marineschepen oefenen inmiddels met Russische in de Middellandse Zee en de Oostzee. Tot slot vereist een mogelijke brexit nieuw Europees leiderschap.

Geen wonder dat het verdrag eerder door bondskanselier Merkel en president Macron uitgedragen ideeën over een militair autonoom Europa bevat. Dat er stappen in die richting moeten worden gemaakt, staat buiten kijf. Europese landen zijn niet in staat zichzelf te verdedigen en grootschalige militaire operaties buiten Europa uit te voeren. Zo ontbreekt het aan systemen voor commandovoering en het verzamelen van informatie over het inzetgebied. Die essentiële ruggegraat van elke militaire operatie wordt door de VS geleverd. Trekken de Amerikanen zich terug, dan zijn Europese legers grotendeels niet inzetbaar.

Trump

Hoe penibel de situatie is, blijkt uit het feit dat besloten is om bij dit jaar, een jubileumjaar voor de Navo, het jubelen achterwege te laten. Het zeventigjarig bestaan van het bondgenootschap had gepaard moeten gaan met een top van staatshoofden en regeringsleiders. Die zouden feestelijk een nieuwe strategie omarmen waarmee richting aan de verdediging van Europa zou worden gegeven. Maar als gevolg van de angst dat de Amerikaanse president Trump een streep door de strategie zet en zich ruziënd uit de top terugtrekt, is dit alles geschrapt. De kans dat Trump met zijn gedrag de Navo de nek omdraait werd als een te groot risico gezien.

Dit gegeven is een extra argument voor Frans-Duitse defensiesamenwerking. Het Verdrag van Aken wil daartoe ook een aanzet geven voor een nieuwe veiligheidscultuur.

Maar daarvoor moet een vrijwel onoverbrugbare kloof worden overbrugd. Want het verdrag is een compromis tussen twee landen: Duitsland is een geoliede economische macht met pacifistische trekken, Frankrijk is een gemankeerde economische macht met martiale trekken. Dat maakt het lastig om militair de handen ineen te slaan, het noodzakelijke antwoord op de nieuwe uitdagingen te vinden en De Gaulle alsnog tevreden te stellen. 

Lees wekelijks de column van Rob de Wijk in Trouw.

Op 5 november jl. heeft de Commandant Landstrijdkrachten (C-LAS), lgen Leo Beulen, zijn visie op het toekomstig landoptreden aan het publiek gepresenteerd. Deze toekomstvisie Veiligheid is Vooruitzien vormt een belangrijke inbreng van de landmacht in de politieke en maatschappelijke discussie over de toekomst van de krijgsmacht in de aanloop naar de Herijkingsnota 2020, waarin de beperkte aanzet tot vernieuwing in de Defensienota 2018 verder moet worden uitgewerkt. Deze vernieuwing is geen luxe, maar noodzaak. Vernieuwen geeft risico’s omdat je niet precies weet waar je uitkomt. Maar niet vernieuwen geeft de zekerheid dat je over tien jaar achterhaald bent.

Lees het volledige opiniestuk van Frank Bekkers hier.

Investeren in Nord Stream 2 zet de verhoudingen met de Verenigde Staten onder druk, betoogt Rob de Wijk. Het afnemen van Russisch kan volgens hem leiden tot Amerikaanse tegenmaatregelen die Nederland raken. De Amerikaanse ambassadeur heeft in zijn ogen met een opiniestuk al een eerste stap gezet. 

De Amerikaanse Ambassadeur in Duitsland Richard Grenell zette medio januari bedrijven die meewerken aan Nord Stream 2 met dreigbrieven onder druk. Daarmee krijgt een discussie over de nieuwe pijpleiding, die gas om Oekraïne heen naar Duitsland moet gaan brengen, een nieuwe dimensie die overigens ook Nederland direct kan raken. Shell is immers onderdeel van het consortium dat, samen met de enige aandeelhouder Gazprom, 9,5 miljard euro voor de bouw bij elkaar bracht. 

De brieven van de ambassadeur zijn opmerkelijk, omdat er naar mijn weten weinig tot geen precedenten zijn dat bondgenoten elkaar op die manier onder druk zetten. De brieven zijn niet opmerkelijk, omdat in Amerika de oppositie tegen Nord Stream 2 de afgelopen jaren alleen maar sterker is geworden. Onderminister van Energie Francis Fannon riep begin december de Europeanen expliciet op met het project op te stoppen. 

De Amerikaanse president Trump heeft er zelf nooit een geheim van gemaakt dat hij de pijpleiding maar niets vindt. In juli vorig jaar ging hij tijdens de NAVO-top in Brussel tekeer tegen Bondskanselier Merkel. Hij vond het ongerijmd dat de Amerikanen de Duitsers moeten helpen zich tegen de Russen te verdedigen, terwijl de Duitsers minder dan de afgesproken twee procent van het bruto binnenlands product (BBP) aan defensie besteden, maar wel de Russische kas spekken door zich afhankelijk van Russisch gas te maken. Datzelfde argument is nog niet in de richting van Nederland gemaakt, maar dat zou maar zo kunnen gebeuren als de afname van het Groningse gas vooral door Russisch gas wordt gecompenseerd. 

Eerste stap gezet

De eerste stap is al gezet met een opiniestuk van de hand van de Amerikaanse ambassadeur in Nederland, Pete Hoekstra. Hij schreef dit opiniestuk in navolging van een soortgelijke oproep aan alle EU-landen door het Amerikaanse Congres. Ook hij riep op tot het stoppen van het project en bood vloeibaar aardgas (LNG) uit Amerika aan als alternatief. 

Hebben de Amerikanen een punt? Ja en nee!

Nee, omdat deze oproep uit de mond van Trump doet vermoeden dat er iets anders achter zit. President Trump is Ruslandvriendelijk, wil eigenlijk van de NAVO af, en heeft een hekel aan Merkel. Zo bezien is de oekaze van de ambassadeur in Duitsland vooral een aanval op Merkel. 

Ja, omdat Trump wordt gesteund door het Congres en het inderdaad raar is dat de Amerikanen Europa moeten verdedigen tegen dezelfde Russen waarvan men zich tegelijkertijd verder afhankelijk maakt.

In Europa ziet men dat totaal anders. Merkel ziet het project in commerciële termen. Al tijdens de Koude Oorlog was de Sovjetunie een betrouwbare leverancier, dus waarom zou dat nu ineens niet het geval zijn? Bovendien zou dit soort economische vervlechting meer stabiliteit, dus veiligheid leveren. Dat laatste lijkt mij een non-argument. Die economische interdependentie was er al. De Europese Unie is de grootste handelspartner van Rusland en veertig procent van de Duitse gasimporten zijn afkomstig uit dat land. Die afhankelijkheid heeft niet kunnen voorkomen dat er een harde confrontatie over Oekraïne ontstond met als dieptepunt de annexatie van de Krim. 

Machtspolitiek

De door Nederland gesteunde Duitse argumentatie dat North Stream 2 geen geopolitiek project is, is aantoonbaar onjuist. Olie en gas zijn geopolitiek. Punt uit. Dit geldt helemaal voor Poetin die ervan uitgaat dat hij met energieafhankelijkheid meer invloed op deze landen krijgt. Dit denken is consistent met de machtspolitiek die hij voert, met inbegrip van de beïnvloedingscampagnes die Rusland met nepnieuws en trollen op internet laat uitvoeren. Wie dat niet gelooft, moet maar eens de Russische Nationale Veiligheidsstrategie lezen. 

Door de diplomatieke dreigementen komt Duitsland, en daarmee mogelijk ook Nederland, in een lastige situatie terecht die men had kunnen voorkomen door de leiding wel te bouwen en tegelijkertijd in defensie te investeren. Als de Europese bondgenoten hun krijgsmachten niet hadden verwaarloosd, hadden de Amerikanen nu geen punt gehad. 

Eind 2019 moet door de leiding 55 miljard kubieke meter per jaar vanuit een gasveld op het Russische schiereiland Jamal naar Duitsland gaan stromen. Het is de vraag of dat heugelijke feit zal worden gevierd. Wie denkt dat het allemaal wel mee zal vallen, moet even kijken naar de gevolgen van het opzeggen van de Irandeal door Trump. Die deal was bedoeld om te voorkomen dat Iran kernwapens zou gaan fabriceren. Trump geloofde niet in die afspraken en zegde de overeenkomst op. Tevens maakte hij duidelijk dat bedrijven die zaken met Iran doen, geen zaken met Amerika kunnen doen. De Franse energiereus Total trok zich om die reden medio vorig jaar terug, terwijl het bedrijf juist ruim vier miljard euro in een Iraans gasveldproject had geïnvesteerd. Wie denkt dat olie, gas en geopolitiek los van elkaar staan, heeft het dus mis.

Eens per maand schrijft Rob de Wijk een column voor Energiepodium! Lees de colums hier.

Tim Sweijs geeft commentaar in een artikel van Trouw op de vraag of het Chinese Huawei hier een 5G-netwerk zou mogen aanleggen.

Lees zijn commentaar in het artikel van Trouw hier.

Deze nieuwe podcastserie, een samenwerking van HCSS en de Koninklijke Landmacht, gaat over de Toekomst van de Nederlandse Landmacht. Denkers en doeners van een nieuwe generatie van de landmacht komen aan het woord. Welke vernieuwingen en veranderingen zijn er nodig om de landmacht klaar te stomen voor de toekomst?

In deze eerste aflevering van de driedelige serie spreken wij met Jelle van Haaster. Hij is verbonden aan de Nederlandse Defensie Academie en adviseur bij het 1 Civiel Militair Interactie Commando. Van Haaster deelt zijn visie op een breed scala aan cybercapaciteiten en bespreekt hun toegevoegde waarde in toekomstig militair optreden.

U kunt de podcast hier beluisteren.

Jelle van Haaster, in vijf citaten:

“Één dag Uruzgan is 850.000 euro, dat is een enorm bedrag, als je dat gaat vertalen naar capaciteiten die je tegenwoordig in kan zetten, in de 21ste eeuw, dan praat ik vooral over informatiecapaciteiten, cybercapaciteiten, daar kun je volgens mij veel effectiever mee zijn dan met de traditionele ijzerwinkel.’’

“In plaats van ergens naartoe te rijden kun je ook gewoon een tweetje sturen, of een sms’je, en je kunt zo mensen beïnvloeden. [..] In Oekraïne krijgen Oekraïense militairen een sms’je van hun tegenstander dat ze naar huis moeten gaan omdat ze anders een nieuw Stalingrad beloofd wordt.”

‘’Om over tien jaar relevant te willen zijn moeten we een mix gaan maken, dus we moeten misschien wel 50/50 worden, 50% informatie capaciteiten en 50% traditionele capaciteiten.’’

“Als we geen digitale capaciteiten hebben slaan we geen deuk in een pakje boter meer over 10 jaar.’’

“Ruimte geven! Ruimte geven aan de mensen die ook binnen de landmacht bezig zijn met robots, met beïnvloeden van het menselijk landschap, met cyber, met social media. Die moet je bij elkaar gaan zetten en die moet je na laten denken over het conflict van de toekomst en hoe de landmacht daar een rol in blijft spelen. [..] Geef ons die 850.000 euro en laat ons losgaan.’’

De gaspijpleiding North Stream 2, die buiten Oekraïne om gas van Rusland naar Duitsland moet gaan transporteren, wordt een hoofdpijndossier dat ook Nederland direct gaat raken.

Afgelopen week discussieerden bewindslieden en experts uit Europa en Amerika voor de zoveelste keer over Rusland. In Litouwen uitten zij hun zorg over de Russische beïnvloedingscampagnes en de steeds sterker wordende militaire assertiviteit van onze oosterbuur. Tegelijkertijd zijn we militair zwak en werken economische sancties onvoldoende.

Toen ik opperde dat dus de enige manier om Rusland onder druk te zetten een koopstaking van olie en gas was en tegelijkertijd de nieuwe North Stream 2 pijpleiding de nek omdraaien, bleef het stil. Alleen geharnaste Ruslandvrezers als de Polen reageerden instemmend. Die landen willen zich niet van Rusland afhankelijk maken en kijken naar alternatieven, zoals de import van vloeibaar aardgas of lng uit Amerika.

Een paar dagen later schreef de Amerikaanse ambassadeur in Duitsland dreigbrieven aan bedrijven die betrokken zijn bij de gaspijpleiding. Hij dreigt met sancties waardoor hun deelname aan de aanleg van de leiding hun duur kan komen te staan. Daaronder vallen overigens ook Nederlandse bedrijven als Shell.

De brief paste in het diplomatieke offensief waarin ook Pete Hoekstra, de Amerikaanse ambassadeur in Nederland, zich mengde. Ook hij betoogde dat de bouw van de gaspijpleiding gestaakt zou moeten worden. Al eerder voerde Amerika de druk op Denemarken op om dat land af te laten zien van de aanleg door zijn territoriale wateren.

Navo

Het gekibbel kan niet los worden gezien van de Amerikaanse veiligheidsgaranties voor Europa. Deze week werd bekend dat president Trump, zoals werd gevreesd, van de Navo af wilde. Zijn visie op Rusland is nu eenmaal milder dan die van de gemiddelde Europese leider. Maar mede gedwongen door ministers als Mattis en een Congres dat pro-Navo is, omarmde hij het bondgenootschap toch, hoewel met tegenzin.

Dit weerhield Trump er niet van om vorig jaar juli tijdens de Navo-top hard tegen Duitsland uit te varen. Hij verweet bondskanselier Merkel zich met de pijpleiding door Rusland te laten gijzelen en miljarden aan een land te betalen waartegen de Amerikanen Duitsland moeten helpen verdedigen. Trump had hier absoluut een punt.

Het Duitse verweer is dat North Stream 2 een commercieel project is, dat Rusland ook tijdens de Koude Oorlog een betrouwbare leverancier was en dat dit soort economische vervlechting juist meer stabiliteit oplevert.

China

Vooral dat laatste argument is vreemd. Want die economische vervlechting heeft de annexatie van de Krim ook niet kunnen voorkomen. Bovendien drijft Duitsland indirect Oekraïne in de armen van Rusland omdat die nieuwe pijpleiding mede om geopolitieke redenen om dat land heen wordt gelegd.

Een probleem is dat die pijpleiding bijna gereed is. Daarom zullen Amerikaanse sancties de verhouding met de Europese Unie op een dieptepunt brengen, terwijl trans-Atlantische samenwerking nu harder nodig is dan ooit.

Dan denk ik niet in de eerste plaats aan de verdediging tegen Rusland, maar aan het formuleren van een gezamenlijk antwoord op de opkomst van China. Zo bezien kan een terechte Amerikaanse grief het onbedoelde gevolg hebben dat China zijn positie verstevigt.

Lees wekelijks de column van Rob de Wijk in Trouw.

Zet u schrap: de Chinese wereldorde komt er aan. Geholpen door de financiële crisis van 2009, president Trumps protectionisme, de Brexit en opkomend nationalisme in Europa wordt de 21e eeuw, de eeuw van China, zo stelt Rob de Wijk.

Als de Volksrepubliek zijn honderdste verjaardag viert, moet de droom van de Chinese president Xi zijn uitgekomen: China als leider van de wereld.

In zijn Haagsch College legt Rob de Wijk uit dat deze droom werkelijkheid wordt als China koploper wordt van de nieuwe industriële revolutie. De revolutie die gaat over Internet of Things, nanotechnologie en Artificial Intelligence.

Als gevolg hiervan gaat de Westerse wereldorde met zijn democratie, vrijemarkteconomie, internationale recht, mensenrechten en burgerlijke vrijheden op de schop. Wat betekent dit voor ons? En is het tij nog te keren is?

Deze avond staat in het teken van de lancering van het nieuwe boek van Rob de Wijk: De Nieuwe Wereldorde.

Tickets via deze link.

In support of the industry negotiations on the Dutch national climate accord (or ‘agreement’), Strategic Energy Analyst Jan Frederik Braun co-authored the report “Joint Fact Finding: Carbon Capture and Storage (CCS)”.  

CCS is a central aspect of the decarbonization efforts of the Dutch government. During the second half of 2018, authorities, companies and interest groups have met at five so-called ‘climate tables’ (Electricity, Built Environment, Industry, Agriculture & Land Use, and Mobility) and tried to reach agreements that will result in at least a 49% reduction in CO2 emissions by 2030.

Download the report (in Dutch) “Joint Fact Finding: Carbon Capture and Storage” here:

The fourth annual Planetary Security Conference (PSC 2019) will take place on 19th & 20th February 2019 in The Hague.

This year, conference participants will have a unique opportunity to play the Climate & Security Strategic Capability Game, a serious board game developed jointly by The Hague Centre for Strategic Studies and the Clingendael Institute.

The Game was designed with the aim to increase awareness about relevant capabilities and capacities that are needed for conflict prevention in the context of climate change; to address what climate change will mean for the planning of policies, activities and operations of different ministries; and to discuss the role of militaries in climate change prevention, response and after-care.

The Climate & Security Capability game is based on serious gaming methodology. Serious gaming introduces game participants to strategic capability thinking, facilitates strategic discussions on what organisations are and/or are not capable of; makes it possible to assess existing capabilities and to identify capabilities that are lacking; and supports the transfer of knowledge on capability building as well as network development. In addition to helping identify promising new capabilities, exercises using serious gaming methodology help raise awareness and understanding of issues at stake.

The game was built around five climate change scenarios: 1) Deltas under pressure scenario; 2) increasing temperatures and heat waves in cities scenario; 3) long-term droughts scenario; 4) disappearance of Small Island Developing States (SIDS) scenario; and 5) the Arctic warming scenario.

For more information, visit the PSI website.

Amerikaanse presidenten hebben de neiging hun militairen op ongelukkige momenten terug te trekken. President Bush kondigde in 2003 ‘mission accomplished’ aan nadat hij Saddam Hoessein uit Irak had verdreven. Op dat moment moest de echte strijd nog beginnen.

Zijn opvolger, Obama, kondigde na twee jaar presidentschap ook aan zijn troepen uit Irak te zullen terugtrekken. Maar door de opkomst van IS zonk het land weg in chaos waardoor de Amerikanen harder nodig waren dan ooit. Afgelopen december deed president Trump een soortgelijke aankondiging. Defensieminister Mattis trad af, maar veiligheidsadviseur Bolton vreesde voor chaos. Het resultaat is dat die troepen voorlopig blijven.

Bolton heeft gelijk. De besparing op de kosten van de 2000 Amerikaanse militairen die momenteel in Syrië zijn gestationeerd, weegt niet op tegen schade die terugtrekken oplevert. IS is niet, zoals Trump twitterde, volledig verslagen. Het is evident dat de door Amerika geleide coalitie IS bijna knock-out heeft geslagen, maar dat wil niet zeggen dat deze terreurgroep tot niets meer in staat is. Een rapport van de inspecteur-generaal van het Pentagon schat het aantal IS-strijders op 30.000. Die beheersen nog steeds gebieden langs de Eufraat en zijn in staat de strijd in Raqqa weer te laten escaleren. Daarnaast is Al-Qaida nog steeds actief. In hun strijd tegen deze terroristen kunnen de Koerden voorlopig niet zonder Amerikaanse steun.

Terroristen

Ook al zijn het er maar 2000, de Amerikaanse militairen staan symbool voor de enorme militaire macht die Trump kan inzetten voor het geval dat nodig is. Dit geeft de Amerikanen invloed op de afwikkeling van het conflict en legt de bewegingsvrijheid van alle partijen, van Assad tot Poetin en van IS tot Iran, aan banden.

Precies daarom reageerde president Erdogan woedend op Boltons uitlating dat Turkije niet zonder instemming van Amerika in Syrië mag optreden. Bolton wil niet dat Turkije ten strijde trekt tegen de Koerden, die bondgenoten van Amerika zijn en voor Ankara terroristen. Toen Turkije vorig jaar Syrië binnenviel om Koerden uit het grensgebied te verjagen, voelden de Amerikanen zich ook al overvallen. Bovendien schrikken de Amerikaanse troepen president Assad af als die, al dan niet geholpen door Russen en Iraniërs, ook de Koerdische gebieden wil innemen.

Met die 2000 militairen houdt Trump dus invloed op de inrichting van het toekomstige Syrië en voorkomt hij een oorlog tegen de Koerden.

Grootmachten

Toch is de keuze van Trump begrijpelijk. Amerikaanse troepen zijn sinds 2003 onafgebroken betrokken bij de strijd in het Midden-Oosten. De president vertolkt de gevoelens van een belangrijk deel van het Amerikaanse volk dat vindt dat het wel mooi is geweest.

Maar voor een supermacht zijn er andere overwegingen die niet van emotionele, maar van strategische aard zijn. De vorig jaar verschenen Amerikaanse Nationale Veiligheidsstrategie stelde dat terrorismebestrijding niet langer de eerste prioriteit van het buitenlandbeleid is, maar de strijd tussen de grootmachten. Opmerkelijk is dat dit een extra reden verschaft om te blijven. Want Rusland is zo’n grootmacht die via Syrië zijn invloed in het hele Midden-Oosten wil vergroten. Zo bezien zal Trump zijn troepen nog lang in de regio moeten houden.

Lees wekelijks de column van Rob de Wijk in Trouw!

Dr. Tim Sweijs, Director of Research at HCSS was interviewed on robots and advancements in military automation for the European Science-Media Hub. In the interview he argues for analytical rigor in the discussion about military robotic and autonomous systems, reflects on threats and opportunities, and calls for a mixture of idealism with realism:

"We also need to combine realism with idealism: The race for AI in the military domain is on. Europe can only have a say and shape its future course if it participates. If we as Europeans, as a value-based community, want to help shape future applications of AI in the military domain we need to be involved, at least."

Read the entire article here, and the interview here.