De vraag naar voedsel, water en energie groeit tot 2030 met respectievelijk 35, 50 en 50 procent. De verwevenheid van voedsel, water en energie is een megatrend die onze toekomstige wereld zeker bepaalt stelt de National Intelligence Council (NIC) van de samenwerkende Amerikaanse inlichtingendiensten. Hun rapport Global Trends 2030: Alternative Worlds is verplichte kost voor iedereen die zich serieus met onze toekomst bezighoudt. De genoemde megatrend wordt bijvoorbeeld veroorzaakt door de groei van de wereldbevolking en de versnelling van de koopkrachtige vraag uit opkomende economieën in Azië, Afrika en Zuid-Amerika; de negatieve effecten van klimaatverandering die voor de droogte of wateroverschot zorgt en zo de voedselproductie onder druk zet; en het feit dat beleidsmakers niet de dingen doen die ze moeten doen. Zo is het onmogelijk politieke afspraken over het klimaat te maken, en pakken maatregelen ten gunste van het ene, ongunstig uit voor het andere. Hydro-energie lijkt mooi en schoon, maar is dat niet als het ten koste van schaarse landbouwgronden gaat. Amerika lijkt rond 2030 onafhankelijk van de import van energie te worden, maar de NIC geeft aan dat het streven naar energie-onafhankelijkheid door de milieubeweging geheel ontregeld kan worden. Als politici niet in staat zijn de bevolking voor de winning van schaliegas en -olie te krijgen, wordt het dus niets.
Behalve megatrends identificeert Global Trends een aantal game changers; ontwikkelingen die de richting waarop de wereld zich ontwikkeld mogelijk gaan veranderen. Op energiegebied zijn die gemakkelijk te identificeren: zonne-energie, geavanceerde biobrandstoffen en energiewinningstechnologieën gebaseerd op ‘fracturing’. Interessant is dat ook hier de opmerking wordt gemaakt dat invoering van die nieuwe technologieën afhankelijk is van sociale acceptatie en het oplossen van politieke problemen die daardoor ontstaan.
Daarmee geeft de NIC aan dat het gebrek aan sociale acceptatie van nieuwe technologieën die, meer dan in Amerika in Europa zichtbaar is, de energiesituatie Amerika fundamenteel kan beïnvloeden. In Europa is duidelijk dat het gebrek aan sociale acceptatie en politieke visie over onze toekomstige energievoorziening inderdaad tot problemen kan leiden. Er bestaat een gerede vrees dat het politieke besluit om alle kerncentrales in Duitsland op termijn te sluiten tot een forse lastenverzwaring voor de Duitse burger leidt en de kans op blackouts vergroot. Er is vrees over de milieueffecten van schaliegas. In Frankrijk heeft dat al geleid tot een verbod op boren en in veel andere Europese landen komen milieuactivisten met doemverhalen over grondwatervervuiling zonder veel kennis over de technologie en zonder te weten waar en hoeveel van dit onconventionele gas in de grond zit. En overal in Europa is er kritiek op windmolenparken. Recentelijk nog verzetten omwonenden van Kleefse Waard, Koningspleij Noord en IJsseloord in Arnhem zich tegen windturbines langs Rijn en IJssel. Zij vreesden voor geluidsoverlast, gezondheidsklachten en waardedaling van hun huizen
Tot nu toe weten burgers en politici vooral wat ze niet willen. Het enige wat op steun kan rekenen is zonne-energie, maar met die energiebron alleen redden we het niet. De hele discussie rond de sociale acceptatie van onze energiebronnen kan maar tot één conclusie leiden: het wordt tijd dat een er debat komt over de vraag wat we wel willen.
Experts
Related Content
