Zo beginnen de avonturen van Astrix en Obelix. Zij trekken ten strijde tegen de Romeinse moloch die, door ‘zomerzotheid’ bevangen, ‘wil doordenderen’ om de arme Galliërs in een ‘Europese superstaat’ te knechten.
2000 jaar later is Nederland dat Gallische dorpje. Geert Wilders is een eigentijdse versie van de blonde, activistische, wat driftige Asterix. Emile Roemer heeft veel weg van de volslanke, vriendelijk ogende Obelix. Beiden zijn activistisch ingesteld en binden met veel bombarie en simpele oplossingen verbaal de strijd aan met Brusselse bureaucraten en banken die hardwerkende Nederlanders het leven zuur maken.
Ze hebben met hun voorgangers gemeen dat ze geen lange-termijnvisie hebben, maar zich bedienen van slimmigheidjes om hun doel te bereiken. Wilders stapt naar de rechter als hij zijn zin over Europa niet krijgt. Hij en Roemer vragen elk zeven uur spreektijd aan voor een debat over de zorg, waardoor ze onze democratie onwerkbaar maken.
Ondanks de geweldige moed van onze helden van 2000 jaar geleden bestaat het dorpje in Gallië niet meer. Asterix en Obelix konden de loop van de geschiedenis even ophouden, maar toen zij van het toneel verdwenen, werd ook hun dorpje Romeins (en uiteindelijk Frans).
Een eigentijdse versie van een Romeinse consul, Angela Merkel, pleit nu waarvoor critici van de invoering van de euro al twintig jaar geleden pleitten: een begrotingsunie en op termijn een politieke unie. Eindelijk wordt duidelijk gemaakt voor welke keuze we staan: meer integratie en het opgeven van soevereiniteit of implosie van de euro gevolgd door een majeure recessie en volstrekte onzekerheid over onze banen, spaarcenten en pensioenen.
Voor de zeker niet pro-Europese The Economist was de keuze duidelijk. Het opbreken van de euro is horrible, dus moet er geïntegreerd worden. Zelfs Engeland, dat niets in de euro zag, ziet nog minder in de ondergang van de euro.
Het grote verschil met Astrix en Obelix is dat Wilders en Roemer niet beschikken over een Panoramix; de druïde die onze Gallische helden van een toverdrank voorzag. Als het even tegen zat, was die toverdrank altijd onder handbereik. Dan kozen talloze Romeinen door hun raken klappen het luchtruim, hun schoenen op aarde achter latend.
Toch willen Wilders en Roemer ons doen geloven dat zij wel degelijk de toverdrank hebben waarmee de keuze voor meer integratie kan worden vermeden en Nederland niet volop mee hoeft te doen aan steun aan landen als Griekenland, het creëren van een Europese bankensector, meer Brusselse begrotingscoördinatie en uiteindelijk meer politieke samenwerking.
Wilders’ toverdrank is het verlaten van de euro, maar dat idee is door deskundigen neergesabeld. Volgens de SP zijn grote veranderingen hard nodig: “Wij willen een sociaal Europa van de menselijke maat en niet een superstaat die de belangen van grote bedrijven dient.” Klinkt mooi, maar wat dan wel? Het recept van Roemers toverdrank is kennelijk nog geheim.
Trouw
Experts
Related Content
