De tweeling Puk en Keesje, geboren in 2017, zijn kinderen van de 21ste eeuw. Wat houdt dat in en hoe ziet hun leven straks eruit? Vader Art Rooijakkers gaat in zijn column voor Het Parool op onderzoek uit, en sprak onder andere met Rob de Wijk. Vandaag: tegen welk land gaan mijn dochters opkijken?
Tijdens mijn Brabantse tienerjaren liep ik jarenlang krantenwijken en deed ik karweitjes om genoeg geld bij elkaar te sparen voor een jaar high school. Want Amerika, dat was mijn popcorn-place of hope and dreams.
Maar, om nog een fijne Nederlandse zin te gebruiken, das war einmal. Amerika als lichtend voorbeeld? Die tijd lijkt voorbij. Ik was er onlangs en het land voelde ouderwets en verloren. Dubai, Sjanghai en Tokio hebben New York en LA ingehaald. Dus naar welk land gaan mijn dochters opkijken? Rob de Wijk, hoogleraar internationale betrekkingen aan de Universiteit Leiden, weet het antwoord. Volgens hem komt de Chinese wereldorde eraan. Hij schreef er niet voor niets een boek over. Geholpen door de financiële crisis, het protectionisme van president Trump, de brexit en opkomend nationalisme in Europa wordt dit de eeuw van China. “Als we ervan uitgaan dat China doorgroeit – en die kans is groter dan dat het instort – zullen je dochters wanneer ze 25 zijn niet anders weten dan dat China nummer 1 is.”
Wanneer ik historicus en nationaal orakel Maarten van Rossem bel, blijkt dat hij daar niet echt naar uitkijkt. “Ik ben er zelf nooit geweest, maar mijn dochter heeft een aantal maanden in China gewerkt. Ze vond het maar onbeleefde lomperiken die voordringen en de hele dag winden en boeren laten.” Ook Rob de Wijk zegt zich niet te verheugen op de grotere invloed vanuit het land van president Xi Jinping, al is dat om een andere reden. “Elke geopolitieke wijziging ten nadele van het Westen is een achteruitgang voor ons, met inperking van vrijheden en andere normen en waarden die gaan bepalen hoe de wereldorde eruitziet.”
Ook oud-hoogleraar Van Rossem denkt dat Amerika nog meer ‘aan luister zal verliezen’, terwijl China juist een grotere plek opeist op het wereldpolitieke toneel.
Maar of het land daarmee ook een grotere culturele invloed op de rest van de wereld zal hebben, is de vraag. “De Chinese cultuur is ons vreemd, met een taal en schrift dat amper te leren is voor de gemiddelde Europeaan.” Misschien moeten mijn dochters het dichter bij huis zoeken, suggereert de historicus, die zich tijdens een bezoek aan Berlijn verbaasde over ‘de opvallend grote hoeveelheid jonge mensen uit ons continent die door die stad sjokken’. “Zo blijkt: Europese cultuur bestaat, al zitten die kinderen vooral op een terras in plaats van in een museum. Maar toch, van alle mogelijke machten om tegen op te kijken, lijkt mij de EU de beste optie. Zonder zijn we aan de heidenen overgeleverd en hopeloos verloren tussen de grote spelers op de wereldmarkt.”
Terug naar De Wijk, die dit wil relativeren. “Geopolitiek valt redelijk te voorspellen, totdat er een gamechanger komt. Misschien valt er ergens in de komende twintig jaar wel een brok meteoriet op aarde, en dan is alles anders.”
Met andere woorden: garantie tot aan de voordeur. Voor de zekerheid toch maar eens opzoeken hoe je meteoriet zegt in het Chinees.
Het originele artikel vindt u hier.
Experts
Related Content
