Naast politici en milieuactivisten zijn nu ook frisdrankfabrikanten speler in het schaliedebat. Maar veronderstellingen over bodemverzakking en drinkwaterverontreiniging zijn feitenvrij zolang onduidelijk is of schaliegas en -olie hier economisch rendabel en veilig gewonnen kunnen worden.
Er is onderzoek nodig, maar degenen die daartoe oproepen worden bij voorbaat in het kamp van de voorstanders geplaatst en verketterd.
De schalierevolutie moet om twee redenen uit de emotionele sfeer worden getrokken. Allereerst wordt Amerika energie-onafhankelijk. Leuk voor Amerika, slecht voor Europa. De Amerikanen kunnen nu een assertievere China-politiek voeren en hoeven zich minder aan te trekken van de instabiliteit van energieproducerende landen en regio’s. Helaas liggen die landen en regio’s erg dicht bij Europa: Rusland, het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Als onvrede door dalende energieprijzen niet meer kan worden afgekocht, kunnen nieuwe revoluties uitbreken. Europa staat er dan met zijn half-afgeschafte krijgsmachten alleen voor om zijn belangen te beschermen. De schalierevolutie dwingt ons opnieuw na te denken over ons buitenland- en defensiebeleid.
Ten tweede dwingt de schalierevolutie tot nadenken over onze toekomstige energievoorziening. GroenLinks en de milieubeweging waren blij met de Opslag Duurzame Energie die de consument vanaf januari betaalt. Duurzame energie leek een stap dichterbij te komen, maar door de ontdekking van schaliegas kunnen fossiele brandstoffen weer belangrijker worden. Daarmee valt een droom in duigen en wordt de milieulobby in zijn bestaansrecht aangetast.
Stabilisatie energieprijs
De milieulobby zal daarom een antwoord moeten vinden op een aantal fundamentele ontwikkelingen. De schalierevolutie leidt tot een surplus aan vloeibaar gas, LNG. Daardoor daalt de gasprijs en wordt duurzame energie relatief duurder. Dat komt ook doordat vervuilende kolen in Amerika minder voor de energieopwekking nodig zijn en voor een prikje aan Europa worden verkocht. Geen wonder dus dat hier kolencentrales worden gebouwd of opnieuw in gebruik worden genomen. Het lijkt zeker dat de energieprijs zich stabiliseert op een lager niveau. In crisistijd kan ook de milieubeweging de prijsverschillen tussen fossiel en duurzaam niet negeren als door hoge energieprijzen bedrijven naar het buitenland gaan.
Experts zetten bovendien grote vraagtekens bij de veronderstelling van de milieulobby dat windmolens, zonnecellen en biomassa een alternatief voor kolen en gas kunnen vormen. In Duitsland is duidelijk geworden dat het stilzetten van kerncentrales om puur politiek-emotionele redenen een strategische blunder is waardoor de energieprijzen oplopen en de kans op uitval van de elektriciteitsvoorziening onrustbarend is gestegen.
Dat kan ook hier gebeuren als om dezelfde redenen wordt besloten om kolencentrales te sluiten, de gasbel opraakt, schaliegas niet gewonnen kan of mag worden en een energiestrategie blijft ontbreken. De vraag of schaliegas gewonnen gaat worden, wordt een lakmoesproef die voor- en tegenstanders dwingt tot een zakelijke discussie over de gevolgen van de schalierevolutie. Emoties en feitenvrije politiek brengen slechts de energievoorziening en veiligheid in gevaar.