Strategische autonomie vereist de verzekerde aanvoer van grondstoffen. Zonder Chinese zeldzame aardmetalen kunnen geen chips worden geproduceerd. Als dit zo is, moeten we in termen van ‘voor wat, hoort wat’ gaan denken. Wij sturen landbouwproducten naar China en wij krijgen hun grondstoffen. Landbouwproducten zijn een van de weinige exportartikelen waarmee dat kan. Want China kan zijn eigen bevolking niet voeden.
Ik kwam op dit idee in Frankrijk. Dat is een van de belangrijkste landbouwlanden en technologisch geavanceerd. Helaas geldt dat niet voor belangrijke delen van het platteland. In de ruim twintig jaar dat ik op het Franse platteland woon heeft het mij altijd verbaasd dat de landbouw zo extensief is. Sterker, er is de afgelopen twintig jaar eigenlijk niets veranderd.
Voor mij is dat wel lekker. Geen gedoe over stikstof en Natura 2000. Niets zit elkaar in de weg. Als er wat dreigt te veranderen, komen de lokale bewoners in opstand, waarna dat gevaar ook weer geweken is. Het draagt allemaal bij aan de kwaliteit van leven die in Frankrijk hoger is dan in Nederland.
Maar er is verandering op komst. Mijn dorp wordt met Europees geld in één klap de 21ste eeuw in gekatapulteerd. Hoe? Snel internet! We hebben een kastje gekregen waar uiteindelijk 5G uit moet komen.
“Er is nauwelijks bereidheid van kleinere boeren op het Franse platteland
om technologie te omarmen”
Rob de Wijk, Nieuwe Oogst
‘Dat is mooi voor jullie, dan kun je beter vanuit huis werken’, constateerde de buurboer. Ik vertelde hem dat het met 4G ook uitstekend lukt; sneller internet is voor ons niet nodig. Maar voor hem is het een uitkomst. Toch? ‘Want nu kun je aan precisielandbouw gaan doen.’ Meer opbrengsten, meer inkomsten en een beter milieu. Mijn buurboer zat op die stadse technologie niet te wachten.
Ik ben maar eens gaan spitten en liep tegen studies aan over de bereidheid van kleinere boeren op het Franse platteland om technologie te omarmen. Lang verhaal kort: die is er nauwelijks. Er bestaat geen idee over een echte transformatie van de landbouw. Als technologie wordt toegepast zit daar geen plan of visie achter, maar is het ad hoc. Een idee dat technologie een grote impact kan hebben en het bedrijf positief transformeert, verzandt in desinteresse.
Daar ga je dan met je idee over strategische autonomie en de rol van de landbouw daarin en hoe Nederlandse innovaties kunnen helpen.
Nu maar hopen dat de Nederlandse landbouw niet de dupe wordt van desinteresse en ook hier de opbrengsten teruglopen. Want anders komt er van mijn idee helemaal niets meer terecht.
