‘Welkom thuis’, dacht ik toen ik naar mijn Franse huis reed en de naamborden van de dorpen nu eens niet door protesterende boeren op zijn kop waren gehangen, maar in zakken waren verpakt met de tekst ‘Non au Mercosur’.
Franse boeren vrezen dat hun land wordt overspoeld met Zuid-Amerikaans vlees waardoor ze failliet gaan. Maar failliet gaan in Frankrijk is lastig. Want landbouw, vooral de rundveehouderij, wordt zwaar gesubsidieerd. Dus als een handelsakkoord de boeren raakt, zullen ze bij diezelfde Europese Unie hun hand ophouden.
Ook in Nederland is er aversie tegen het verdrag. Christine Teunissen (Partij voor de Dieren) vreest voor ontbossing van de Amazone en een tsunami aan kippen- en rundvlees. Caroline van der Plas (BBB) vreest voor oneerlijke concurrentie omdat in Zuid-Amerika zonder strenge regels goedkoper en op grotere schaal wordt geproduceerd. Maar Thom van Campen (VVD) constateert dat die ‘tsunami’ beperkt blijft tot een biefstuk per persoon per jaar.
De ontwerptekst van het verdrag lijkt hem gelijk te geven. Daarin staat ook dat geïmporteerd vlees aan de hoogste Europese standaarden moet voldoen en dat boeren meer exportmogelijkheden krijgen. Voordat de definitieve tekst kon worden ingezien had de Kamer het akkoord al verworpen. En nu vindt zij het absurd dat het kabinet die tekst eerst wil lezen en de gevolgen voor de sector door Wageningen University & Research wil laten onderzoeken, voordat er een definitief oordeel komt.
Ik word wat moe van een Kamer die een akkoord waarover 25 jaar is onderhandeld bij voorbaat naar de prullenbak verwijst. Ik word ook wat moe van een kleine minderheid die, mogelijk op grond van onvolledige informatie, een akkoord torpedeert dat van geopolitiek belang is.
Handelsverdragen gaan allang niet meer over een procentje extra groei. Ze zijn bedoeld om de relaties met gelijkgestemde landen te verdiepen. Dat is nodig om sterk te staan in de geopolitieke strijd met Rusland, China en de Verenigde Staten. De toegang tot grondstoffen is daarbij cruciaal. Vandaar dat Mercosur en lithium in een adem genoemd worden. Die grondstof is essentieel voor onze industriële ontwikkeling. Dit speelde ook bij het verdrag met Australië, dat over rood vlees struikelde.
Handelsverdragen stranden door een combinatie van protectionisme, populisme en onvermogen verder te kijken dan de eerste hooibaal. Precies daarom raakte de Europese innovatie- en concurrentiekracht snel achterop. Maar net als voor Frankrijk, is dat dat voor Nederland kennelijk geen probleem.
Experts
Related Content
