Research
Als wereldspeler op het terrein van agri-food heeft Nederland een specifieke verantwoordelijkheid als het gaat om het beïnvloeden van veranderingen in de mondiale voedselvoorziening. De afgelopen 2 à 3 jaar is er veel gebeurd op het wereldtoneel: dit alles mede naar aanleiding van het Paris Agreement, de EU Green Deal en het Nederlandse Klimaatakkoord. Het nationale beleid is mede daarop aangepast en meer gericht op duurzaamheid, zoals beschreven in de visie Landbouw, Natuur en Voedsel: Waardevol en Verbonden.
De EU en China zijn strategische economische partners en ook concurrenten. De toenemende macht van China resulteert in rivaliteiten, maar biedt ook kansen. De EU wil de samenwerking met China intensiveren, en samen met China optrekken om de doelstellingen van het Akkoord van Parijs te realiseren, teneinde zo de opwarming van de aarde helpen te beteugelen. Tegelijkertijd wil de EU ook de eigen markt beter beschermen. Dit dilemma zet druk op de relatie met China.
In nauwe samenwerking met het ministerie van LNV heeft HCSS een tweetal ronde tafels georganiseerd over de relatie tussen de Nederlandse agri-food business en China. De resultaten van de gevoerde discussie zijn geanonimiseerd in deze paper verwerkt en ook zijn een aantal observaties opgesteld. De resultaten zijn zo beschreven dat ze naar verwachting actiegerichte handelingsperspectieven bevatten voor de deelnemers en het ministerie. Hiertoe zijn een aantal conclusies en aanbevelingen opgesteld.
De bijlage is onder verantwoordelijkheid van HCSS geschreven en representeert niet de positie van het ministerie.
Auteurs: Michel Rademaker, Dorith Kool
Medeauteur Conclusies en Aanbevelingen: Pieter Vaandrager, Ministerie van LNV