Records zijn er niet altijd om te worden doorbroken. Na een helikoptercrash kwam deze week het aantal gesneuvelde Navo-militairen in Afghanistan op 529. Daarmee werd 2010 het dodelijkste jaar sinds de strijd in 2001 begon.
Het gaat slecht in Afghanistan. Sinds de Amerikaanse troop surge van tienduizenden extra militairen voor het zuiden, is de strijd in andere delen van het land opgelaaid. Zo is de veiligheidssituatie in het noorden drastisch verslechterd, terwijl dat gebied niet tot de natuurlijke habitat van de taliban behoort.
Cijfers zeggen meer dan woorden, zoals de ’Afghanistan Index’ van het Amerikaanse Brookings Institute. Er zijn ruim 140.000 Navo-militairen actief; een jaar geleden waren dat er 50.000 minder. Het aantal Afghaanse veiligheidstroepen is in die periode met eenzelfde aantal gestegen en bedraagt nu krap 240.000. Desondanks neemt het aantal geweldsincidenten gestaag toe: van 630 in augustus 2009, naar 1350 een jaar later.
De erfenis van president Bush, die de strijd in Afghanistan verwaarloosde ten behoeve van zijn onbezonnen oorlog in Irak, is voor zijn opvolger Obama een vraagstuk dat zijn hele veiligheidsteam verscheurt. Gelukkig krijgt hij onbetaald advies van experts als Robert Blackwill. Deze voormalige adviseur van Bush stelt voor om de zuidelijke Pasjtoengebieden op te geven. De taliban moet vervolgens met bemande en onbemande vliegtuigen tot de orde worden gebombardeerd als zij trainingskampen inrichten van waaruit terroristische acties tegen het Westen kunnen worden georganiseerd.
Deze tactiek is afgekeken van het Amerikaanse optreden in het grensgebied met Pakistan, waar taliban en Al-Kaida door bombardementen tamelijk effectief onder de duim worden gehouden. Vraag alleen niet wat dat aan mensenlevens kost. De resterende Navo-grondtroepen moeten zich volgens Blackwill gaan bezighouden met het onder controle krijgen van de rest van het land. Zijn plan is inmiddels afgeserveerd omdat dit te veel naar capitulatie voor de taliban riekt.
Wat dan wel? Het politieke proces bleek tijdens de parlementsverkiezingen van afgelopen zaterdag weer een farce. Afgezien van de fraude, bleef twintig procent van de stembureaus dicht en bleek bij de overige stembureaus slechts veertig procent van de kiezers zich te melden.
Of Afghanistan een democratie wordt lijkt geen echt issue meer. Doel is de bevolking enig perspectief op veiligheid en ontwikkeling te geven door te voorkomen dat de taliban het hele land onder controle krijgt. Ook wordt zo voorkomen dat het land wederom een uitvalsbasis voor antiwesterse terroristen wordt. En daarmee zijn we terug bij de oorspronkelijke doelstelling van de oorlog.
Door nu vol in te zetten op trainen van politie en leger moeten Afghanen geleidelijk binnen enkele jaren de zorg voor hun eigen veiligheid overnemen. Maar er is aan trainers een chronisch gebrek. Onlangs hoorde ik Liam Fox, de nieuwe Britse defensieminister, zeggen dat het sturen van trainers een morele plicht voor Navo-landen is. Hij bedoelde Nederland.
Fox hoeft niet helemaal te wanhopen, want er schijnt een plan voor een trainingsmissie op de tafel van de informateur te liggen. Solidariteit met Afghanistan en de Navo lijken in Nederland dus nog te bestaan.
Trouw