De deal met de Tunesische dictator Saied is een noodzakelijke vorm van realpolitik, zegt Han ten Broeke in de Volkskrant. ‘Migratie is een bedreiging voor de maatschappelijke en politieke stabiliteit in Europa. Zeker met de huidige aantallen die het absorptievermogen van lidstaten, regio’s, steden en platteland te boven gaan’, zegt hij.
Een realistisch buitenlands beleid draait in de eerste plaats om belangen, zegt Han ten Broeke. Voor de EU betekent dat: bewaking van de buitengrenzen. ‘Het is aan de buitengrenzen van de EU dat zich verschillende bedreigingen voordoen: klimaat, terreur, oorlog, migratie, smokkel, wapenhandel. We hebben op dit moment geen controle over de migratie-instroom in Europa. Daardoor zijn we een speelbal van internationale onveiligheid, crises, oorlogen en mensenhandelaren’, aldus Ten Broeke, directeur politieke zaken van The Hague Centre for Strategic Studies (HCSS).
Bij realpolitik horen deals met ‘ongemakkelijke vrienden’, zoals Kais Saied, stelt hij. ‘Vuile handen’ zijn onvermijdelijk. De wereld zit nu eenmaal vol dubieuze regimes waarop je weinig invloed kunt uitoefenen, maar die je wel nodig hebt. Zonder China geen effectief klimaatbeleid. De Turkije-deal hielp bij het reduceren van het aantal vluchtelingen en migranten dat naar de EU kwam. De Tunesiëdeal past in dit rijtje.
Steun aan Saied is in het belang van de EU, vindt Ten Broeke, die gelooft dat een morele keuze – geen deal met Saied – niet tot het gewenste morele resultaat leidt: ‘We hebben er ook niets aan als we niets doen en het asielsysteem in stand blijft met zijn mensensmokkelaars die hun dodelijke werk blijven doen met mensen die wanhopig op zoek zijn om hun leven te verbeteren en voor veel geld op een bootje stappen. En we hebben er evenmin iets aan als Tunesië, net als Libië, afglijdt en een onbestuurbare failed state wordt.’
Bron: Volkskrant, 22 juli 2023
Experts
Related Content
