Straaljagers, fregatten, infanterie. De ene na de andere Navo-bondgenoot stuurt militaire steun naar Oost-Europa. De militaire alliantie ontwaakt, klinkt het opgetogen, maar de mobilisatie is niet zonder risico’s. ‘Een klein ongelukje kan zo tot escalatie leiden.’
Twee jaar nadat de Franse president Emmanuel Macron de Navo hersendood verklaarde vanwege de grillige America first-politiek van de toenmalige Amerikaanse president Donald Trump, klinkt in Europese en Amerikaanse media opgetogen dat de oplopende spanningen rondom Oekraïne het militaire bondgenootschap wakker zouden hebben gekust.
“Een gemeenschappelijke vijand is goed voor de solidariteit,” aldus Frank Bekkers, defensie-expert van het vooraanstaande The Hague Centre for Strategic Studies. Vooral de Baltische staten en Polen, die als oud-Sovjetstaten de ontwikkelingen rond Oekraïne met grote zorg aanschouwen, verwelkomen de mobilisatie. “Maar echt springlevend is de Navo ook weer niet.”
Toch ziet ook Bekkers enige saamhorigheid ontstaan tussen de Navo-partners als gevolg van de spanning rond Oekraïne, al is het de vraag hoe lang dat zo blijft: “Want de meningen over waar de Navo zich op wil richten verschillen nogal.”
Beide experts achten de kans dat de spanningen uitmonden in een conflict klein. Met vele analisten verwachten zij geen aanval van Poetin op Oekraïne. Mocht dat toch gebeuren zal de Navo, waarvan Oekraïne geen lid is, hoogstwaarschijnlijk niet militair ingrijpen. Wel hebben de VS en de EU al signalen gegeven dat Rusland economische en financiële tegenmaatregelen kan verwachten.
Het wapengekletter is niet zonder gevaren. “Ook als beide partijen eigenlijk geen oorlog willen, kan een klein ongelukje zo tot escalatie leiden,” aldus Bekkers. “Als die Navo-troepen bijvoorbeeld in een incident betrokken raken en er sneuvelen een paar, dan slaat het sentiment zo om. Dat hoeft niet direct een Derde Wereldoorlog te ontketenen, maar forse clashes zijn niet ondenkbaar.”
Lees het gehele artikel door Tom Kieft in Het Parool.
Experts
Related Content
