Op dinsdag 3 mei ontstond er ophef over de inzetbaarheid van Nederlandse F16’s boven Syrie na een bezoek van Tweede Kamerleden aan locaties waar Nederlandse militairen actief zijn. Volgens oud-F16 piloot en Defensie expert Rob de Rave hoeft Nederland zich echter nergens voor te schamen.
Lees de toelichting van Rob de Rave in De Volkskrant
Of luister het gesprek terug van Radio 1 Dit is de Dag
Photo credit: nagillum via Foter.com / CC BY
Over the years, Gazprom has perfected a strategy whereby it whets the appetite of Europe’s political and business elite with potentially lucrative pipeline deals, even though the prospects of realising these projects are often unclear. How? By tempting different countries with promises of turning each of them into a “gas hub”, which creates confusion and division between those who expect billions in transit fees and those who see contradictions between the pipeline project and the policies agreed at EU level writes Sijbren de Jong in his column for EUobserver.
The full article can be read here.
The article also appeared in the Morning Vertical daily Russia briefing by Radio Free Europe.
The article also appeared on Polish news website Biznes Alert. The whole article (in Polish) can be read here.
Photo credit: Thawt Hawthje via Foter.com / CC BY
Het was een klein berichtje, maar daarom niet minder belangrijk: het Waals Gewest, een van de vele parlementen dat België rijk is, wil het associatieverdrag tussen EU en Canada (Ceta) niet ratificeren. Canada? Is mij even iets ontgaan? Is dat land inmiddels even corrupt als Oekraïne en mag er daarom geen zaken mee worden gedaan? Of maakt het feit dat we tijdens de Tweede Wereldoorlog mede door de Canadezen zijn bevrijd hen ineens verdacht? Nee, het heeft te maken met de groeiende aversie tegen multilaterale verdragen.
Toen president Obama afgelopen week in Europa was, gingen in Hannover 25.000 mensen de straat op om te protesteren. Niet alleen tegen Ceta, maar vooral tegen TTIP, het handelsverdrag tussen de EU en de Verenigde Staten. Waar de demonstranten precies tegen waren was niet helemaal duidelijk. Het omstreden arbitragesysteem waarmee bedrijven overheidsbeleid kunnen dicteren was toch van de baan? Een veelgehoorde klacht was het gebrek aan transparantie van de onderhandelingen en aan het ondergeschikt maken van alles aan de economie. Dat laatste moet iets te maken hebben met het neoliberalisme, dat inmiddels past in het rijtje erkende zondebokken van bankiers, multinationals en grootkapitaal. Kennelijk vormen die een samenzwering die de welvaart van de hardwerkende burger schaadt.
Nationalisme en protectionisme
Het IMF uitte in de recente World Economic Outlook zijn zorg dat handelsverdragen niet meer op brede steun in de westerse wereld kunnen rekenen. Het IMF constateert dat een ‘ieder voor zich-periode’ op aanbreken staat, waarin nationalisme en protectionisme zegevieren en de fundamenten van onze welvaart, en onze stabiliteit, aantasten. Zo klonk begin april al een Nederlands ‘nee’ tegen het associatieverdrag tussen de EU en Oekraïne. Inmiddels is duidelijk dat dit neekamp ook tegen TTIP is.
Lees de hele column in Trouw
Photo credit: greensefa via Foter.com / CC BY
The Netherlands is once again at the helm of the EU in the spring of 2016. This volume brings together contributions on topics related to the Dutch Presidency Agenda 2016 from a number of scholars who are affiliated with Leiden University. Each of the authors reflects on elements and developments in EU law and policy that will be important to the EU agenda in the coming months from their own background or perspective. HCSS experts Rob de Wijk and Sijbren de Jong contributed a chapter on the role of the EU as a geopolitical actor.
A copy of the book can be ordered online.
Photo credit: loop_oh via Foter.com / CC BY-NC-SA
Friday, 22 April 2016 the conference ‘Towards a reinforced raw materials initiative’ took place at the Ministry of Economic Affairs in The Hague.
About 130 people attended the conference. Among others, Mattia Pellegrini (DG for Internal Market, Industry, Entrepreneurship and SME’s, European Commission) and Hans de Boer (chairman of VNO NCW, Dutch Industry and Employers) addressed the audience.
Presentations of the plenary part of the conference can now be downloaded here.
On the 6th of April Dutch voters rejected the ratification of the European Union’s Association Agreement with Ukraine. With a turnout of 32.2 per cent and a majority of 61.1 per cent of the voters saying “no” the referendum met the formal requirements. The big is: what now for the Dutch? The immediate question of course is how the government will react to the results. However, in the long term, and more worryingly, the result of the referendum has possibly opened up a Pandora’s Box of populist politics in Europe writes Sijbren de Jong in ‘Ukraine Analysen’, a German language publication run by the research group on Eastern Europe of the University of Bremen and the German Society for Eastern Europe Studies.
The article (in German) can be downloaded here.
Photo credit: mac_ivan via Foter.com / CC BY
On Tuesday, April 24, Stephan gave a presentation at the Royal Netherlands Air Force’s Airpower Symposium on Gilze-Rijen Air Bas. The topic of his presentation was “The Future of Armed Force Towards a Defense and Security Ecosystem?”. His slides can be found here, and the write-up of the proceedings here.
Further information see Livemagazines
Photo David Jagersma
Alles wijst erop dat partijleider en president Xi Jinping blaakt van zelfvertrouwen. Sinds Mao Zedong heeft geen Chinese leider zoveel macht gehad. Hij bekleedt vrijwel alle belangrijke posities in hoogsteigen persoon. Chairman of Everything, noemde de Economist hem onlangs spottend. In China reden om het blad meteen te verbieden. Waar zijn voorgangers de economie overlieten aan hun premier, speelt Xi Jinping op dat gebied zelf de hoofdrol. En ook op militair gebied drukt hij zijn stempel. Hij was al voorzitter van de machtige Centrale Militaire Commissie, maar afgelopen week werd speciaal voor hem een nieuwe militaire functie gecreëerd: commander-in-chief. De reden? Xi wil directe controle uitoefenen over belangrijke hervormingen van het Volksbevrijdingsleger.
Toch kan die controlezucht ook worden geïnterpreteerd als een teken van zwakte, als angst om zaken op hun beloop te laten, om mensen of markt hun werk te laten doen. Op allerlei gebieden wordt ingegrepen. Toen de beurzen afgelopen zomer diep in het rood doken werden onmiddellijk maatregelen genomen. Het mechanisme dat ingevoerd werd om zo’n val te temperen, leidde echter juist tot paniekverkopen en werd schielijk weer ingetrokken. De verantwoordelijke ambtenaar werd ontslagen. Daarnaast heeft het rechtsstelsel de uitdrukkelijke opdracht gekregen de sociale stabiliteit te bevorderen en zijn niet-gouvernementele organisaties direct onder het ministerie van Openbare Veiligheid geplaatst. Een grootschalige anti-corruptiecampagne, waarbij volgens Chinese cijfers inmiddels ruim 750.000 mensen bestraft zijn, en het vastzetten van talloze advocaten en activisten draagt ertoe bij dat mensen zich voorlopig gedeisd houden. De openbare schuldbekentenissen over vermeende misstappen op de nationale televisie van Chinese zakenmensen, Hongkong boekverkopers en een buitenlandse ngo-medewerker versterken dat nog.
Ook in de media worden de teugels aangetrokken. De drie belangrijkste staatsmedia – CCTV, het persbureau Xinhua en het Volksdagblad – werden onlangs vereerd met een bezoek van president en partijleider Xi. Applaus en spandoeken met de woorden ‘onze achternaam is De Partij, wij zijn totaal loyaal’ waren zijn deel. Nu was het altijd al de taak van de media om de Communistische Partij te gehoorzamen, maar niet eerder was de opdracht om ‘van de Partij te houden en de Partij te beschermen’ zo expliciet gericht aan het adres van journalisten. ‘Partijdiscipline’ (een term die de oudere generatie zich nog goed herinnert uit de Mao-jaren) is het nieuwe credo in alle sectoren.
De lijst van geboden en verboden is de afgelopen weken gegroeid. De bekende video-blogster Papi Jiang had net een miljoenencontract met adverteerders in de wacht gesleept, toen haar te verstaan werd gegeven dat zij niet meer mag vloeken. Een deel van haar vlogs is offline gehaald. Middels een propagandacampagne over David de Spion wordt de Chinese bevolking opgeroepen waakzaam te zijn voor buitenlandse spionnen. Bijbehorende stripverhalen doen geloven dat Europese of Amerikaanse vrienden en collega’s er alles aan doen om geheime informatie van nietsvermoedende burgers af te troggelen.
Is Xi Jinping de rechtvaardige scheidsrechter die graag voetbal speelt en dicht bij het volk staat, zoals Chinese media hem graag portretteren? In westerse ogen zijn de glad-ogende propagandafilmpjes met aandoenlijke cartoonfiguurtjes overdreven en ongeloofwaardig, maar veel Chinezen lijken het op prijs te stellen dat China een sterke leidersfiguur heeft die zich zelfbewust presenteert. Het voedt hun trots. Voor hen heeft de term ‘propaganda’ ook geen negatieve bijbetekenis. Het is immers de taak van de overheid om informatie te verstrekken.
De toegenomen grip op de media, en vooral op de sociale media, brengt een gevaar met zich mee. Niet zo lang geleden zeiden Chinese leiders dat Weibo of WeChat gebruikten om een indruk te krijgen wat er werkelijk leefde onder het volk. De recente maatregelen tonen aan dat Xi Jinping niet gediend is van kritische geluiden. Als loyaliteit belangrijker is dan feitelijke informatie, als hij zich omringt met ja-knikkers, dan mist hij belangrijke maatschappelijke signalen. Juist omdat de economie minder hard groeit, kan de ontevredenheid onder delen van de Chinese bevolking toenemen. Onderwerpen die talloze menen direct raken, zoals werkloosheid (6 miljoen ontslagen als gevolg van overproductie in staal en steenkool bijvoorbeeld), of hoofdpijndossiers als milieuvervuiling en voedselkwaliteit, kunnen tot onrust leiden. Alleen als Xi Jinping ruimte biedt aan die signalen, toont hij zich de zelfbewuste leider die hij klaarblijkelijk wil zijn.
Photo credit: tomasdev via Foter.com / CC BY
De EU mag zich nooit afhankelijk maken van Turkije, vindt Rob de Wijk. Maar omdat de vluchtelingencrisis een bedreiging is voor de hele unie, heeft Erdogan ons in de tang.
Op de deal met Turkije om voor miljarden euro’s vluchtelingen uit Griekenland terug te nemen, en voor elke teruggenomen Syriër er een legaal naar een lidstaat van de Europese Unie te sturen, ben ik nooit dol geweest. Niet omdat het plan niet kan werken, maar omdat de EU zich nooit afhankelijk mag maken van een land als Turkije. Want daarmee maken de EU en de lidstaten zich chantabel.
Al eerder bleek dat Turkije er niet voor terugdeinsde om in plaats van drie, zes miljard euro voor min of meer dezelfde deal te vragen. Omdat de Europese Unie compleet klem zat, kreeg de Turkse president Erdogan zijn zin.
Wat de perverse effecten van deze deal zijn, blijkt nu uit de affaire rond de Duitse cabaretier Jan Böhmermann, die met een ‘hekelgedicht’ Erdogan te grazen nam. Erdogan werd zo boos dat hij maatregelen eiste, die bondskanselier Merkel vervolgens inwilligde. Zeker, Böhmermann wist dat hij fout zat. De belediging van een bevriend staatshoofd is in Duitsland verboden, maar Merkel zou ongetwijfeld haar schouders hebben opgehaald als zij Erdogan niet heel hard nodig zou hebben voor het hanteerbaar maken van de vluchtelingencrisis.
In ieder geval heeft Böhmermann Merkel, en daarmee de hele Europese Unie, in een lastig parket gebracht. Daarmee is maar weer eens aangetoond dat net als elke publieke figuur ook komieken even moeten nadenken over de effecten van hun woorden.
Lees de column in Trouw
Photo credit: World Bank Photo Collection via Foter.com / CC BY-NC-ND