Understanding China’s New Export Ambitions

/0 Comments/in , /by

Last week, the European Parliament voted against the recognition of China as a market economy. It was a strong signal that revealed the growing concern about unbalanced trade relations with the Asian industrial superpower. Granting Market Economy Status (MES) would make it harder for Europe to address China’s dumping practices.

This paper confirms the need for vigilance towards China’s trade policy. China’s manufacturing sector, the paper posits, has become more and not less dependent on exports. Departing from a large set of policy documents, this paper goes on to demonstrate that China has no intention to rebalance its trade relations. The contrary is true: it is set to make another push to expand its market share in high-end industries.

But markets like the European Union must also look beyond China’s traditional dumping strategies. Besides low prices, the Chinese government looks at alternative ways to support its industries. The paper explains the importance of export credits, which reached a staggering total of US$ one trillion in 2015, export tax rebates, and, most importantly, geo-economics.

China’s export policy becomes increasingly sophisticated and thus begs for a more sophisticated response.

The paper can be downloaded here.

This study follows up on a previous paper about China’s increasingly unblanced economic relations with its neighbours. A new paper about the interests behind the One Belt, One Road and its impact on Europe follows around early September.

Professor Holslag works on a project basis with HCSS.

Met Trumps visie op buitenlandbeleid is weinig mis

/0 Comments/in , , /by

Toen Barack Obama president van de Verenigde Staten werd, wilde hij terecht af van de confrontatiepolitiek en het unilateralisme van zijn voorganger.

Minder wapengekletter en meer onderhandelingen, samenwerking en strategic patience. Obama wilde de tijd nemen voor een weloverwogen besluit. Het klonk sympathiek, maar zijn visie stond soms haaks op hoe internationale betrekkingen werken. Te veel nadruk op onderhandelen en te lang wachten met actie is soft en biedt aan anderen de ruimte het initiatief naar zich toe te trekken. De Russische president Poetin voelde dat feilloos aan en manoeuvreerde Obama in de kwesties Oekraïne en Syrië naar het tweede plan. Al met al is Obama’s buitenlandbeleid geen geweldig succes geworden. Het enige dat je de president moet nageven, is dat hij zijn land niet voor de zoveelste maal een oorlog heeft ingesleept.

Wat komt er na Obama? Over Clinton kan ik kort zijn: business as usual. Ze zal wat harder zijn dan Obama, maar zij is zich goed bewust van de beperkingen van de Amerikaanse macht. De VS zijn sterk, maar ook weer niet zo sterk dat Washington overal ter wereld zijn wil aan landen en terroristen kan opleggen.

Krijgen we met Trump een tweede Bush? Als je de man ziet en hoort, zou je denken van wel. Maar zijn visie op het buitenlandbeleid is opmerkelijk mainstream en realistisch. Net als iedere president wil hij Amerika weer sterk maken, zijn geloofwaardigheid en zelfrespect teruggeven. Dat klinkt mooi, maar feit is dat de krachtsverhoudingen in de wereld de afgelopen tien jaar zodanig zijn veranderd dat Amerika niet langer China, Rusland en zelfs Iran tot de orde kan roepen. Of IS kan vernietigen. Daar komt Trump wel achter als hij president is.

Geen oorlogshitser

Veel interessanter is zijn grondhouding in de buitenlandse politiek. Voor wat, hoort wat, staat centraal. Als bondgenoten hun fair share aan hun eigen veiligheid leveren, krijgen ze onvoorwaardelijke steun. Het kan geen kwaad als een Amerikaans president tegen Duitsland of Nederland zegt: “Als jullie niet in defensie investeren, dan zoek je het maar uit.” Trump doet dat vast.

Trump denkt als zakenman bovendien veel meer in termen van gezamenlijke belangen, kosten en baten. Dat is op zich ook niet slecht. Bovendien weet hij dat een grote bek soms helpt. Dat werkt in de zakenwereld zo, en in de betrekkingen tussen staten levert dat respect op. Obama wordt door de Russische en Chinese leiders niet gerespecteerd. Bij Trump zou dat anders kunnen liggen, temeer omdat hij geloofwaardiger met geweld kan dreigen dan Obama. IS heeft de eerste boodschap al ontvangen: ‘Jullie dagen zijn geteld’. Maar Trump lijkt geen oorlogshitser. Als het Amerikaanse belang dat eist, zet hij militairen in, maar hij lijkt zijn doelen vooral door samenwerking te willen bereiken. Dat houdt de kosten laag.

Al met al lijkt Trump een realist: ophouden met de verspreiding van ‘universele waarden’ die toch niet door iedereen worden gedeeld, samenwerking op basis van kracht en belangen centraal. Ik word niet blij van de man, maar met zijn visie op buitenlandbeleid is eigenlijk weinig mis.

Bron Trouw

 

Griekenland blijft in woelig vaarwater. Column van Jonathan Holslag

/0 Comments/in , , /by

Griekenland blijft in woelig vaarwater. De vorige bezuinigingen waren nog niet verteerd, of de regering joeg weer een nieuwe reeks besparingen door het parlement. Duizenden Grieken kwamen op straat om er tegen te protesteren, met in hun rangen ook vertegenwoordigers van de regeringspartij. “Regeren en macht zijn niet hetzelfde,” legt Costas Douzinas, een zwaargewicht van de Syriza-partij uit, “We moeten onze verantwoordelijkheid opnemen, maar ook onze frustratie uitdrukken en blijven zoeken naar alternatieven zodat links geen morele nederlaag tegemoet gaat. We moeten ons principieel maar nuchter blijven verzetten tegen het neoliberalisme.” Ondertussen verliest Syriza steun bij de bevolking, maar blijven de schuldeisers met Duitsland op kop aandringen op nieuwe soberheidsmatregelen. Waar moet het toch naar toe met dit land dat een Europees baken van stabiliteit op het Balkanschiereiland moest worden?

Sterven

Ver van de manifestaties in een volkswijk van Athene ontmoet ik Alena. Ze bewoont een klein appartement met een kanarie, een kat en een klok die elke seconde luid aanslaat. Ik wil met haar praten over Griekenland. Zij begint uitvoerig over haar kleindochter, die ondanks mooie cijfers aan de universiteit en een kundige vertaling van ons gesprek sombert over de toekomst, en over haar twee werkloze zoons die nu beiden zijn aangewezen op haar pensioentje. “Vroeger was er werk voor wie wilde werken, nu is er enkel werk voor wie politieke relaties heeft. Mijn kleindochter zal ofwel moeten migreren, ofwel moeten werken als serveuse.”

Met haar 92 jaar is Alena een waardevolle getuige en ik pols haar dan ook hoe zij de huidige problemen vergelijkt met de turbulente geschiedenis van Griekenland. Ze doet me vervolgens uit de doeken hoe zij de tijdens de burgeroorlog in de jaren veertig de lijken door de straten van Athene zag gesleept worden, hoe zij eind de jaren zestig ontwaakte in een militaire dictatuur, met tanks op de pleinen, militairen op de beeldbuis en marsmuziek op de radio. “Het was verschrikkelijk. Jonge mannen werden van hun bed gelicht, gefolterd en verdwenen in het slechtste geval voor altijd. Een groot deel van de Griekse bevolking herinnert zich dat.”

De column kan worden gedownload door hier te klikken.

De column is verschenen in het opiniblad  Knack.

Photo credit: archer10 (Dennis) (59M Views) via Foter.com / CC BY-SA

 

‘Fresh prince of Riyadh’ tightens grip on Saudi economy

/0 Comments/in , /by

A recent governmental reshuffle in Saudi Arabia has seen Deputy Crown Prince Mohammed bin Salman (MbS) consolidate his grip on the kingdom. His Vision 2030 plan to rid Saudi Arabia from its high dependence on oil is ambitious to say the least. In his drive to modernise the kingdom MbS is likely to make a lot of internal enemies, say Sijbren de Jong (HCSS) and Cyril Wddershoven (MEA Risks).

The full text of the interview can be read here. 

Photo credit: Secretary of Defense via Foter.com / CC BY

International Cyber Security Summer School

/0 Comments/in , /by

Given the tremendous success of last year, NATO, Europol and The Hague Security Delta are excited to host 50 students and young professionals, who will participate in the International Cyber Security Summer School. This year’s edition, which will take place in The Hague – from August 21st to August 26th, will focus on, inter alia, contemporary developments and innovations in the field of cyber security, such as digital currencies, but also on cybercrime threats and trends (e.g. darkweb, crime as a service). Furthermore, you will be able to meet security professionals, working for various (inter)national public and private actors, such as the NCIA, Europol, Eurojust, the Cooperative Cyber Defence Centre of Excellence (CCD CoE), etc.

Are you an international student in the final year of your Master’s, a doctoral student or a young professional in the field of cyber security or with another, yet relevant background? When applying to this summer course you become eligible to be one of only 50 participants who will gain first hand experience on working in the international domain of cyber security. The six-day program will be filled with interesting lectures, insiders’ perspectives, challenging group assignments and fun social activities, including a visit to Europol.

More information on the program, the tuition fee, and the application criteria can be found on the ICSSS-website.

More information of the 1st Cyber Security Summer School

Aanleg Nord Stream 2 kan voor Duitsland harde dobber worden

/0 Comments/in , /by

Het wordt spannend rond Nord Stream 2, de pijpleiding die over een jaar of vijf jaarlijks 55 miljard kubieke meters gas van Rusland via de Oostzee naar Europa moet transporteren, net als de eerder gerealiseerde Nord Stream-gasleiding. Het probleem is dat twee onverzoenlijke kampen tegenover elkaar staan. Simpel gezegd stelt het ene kamp de pijpleiding voor als een puur economisch project.

Duitsland, de aanvoerder van dit kamp, vindt dat de politieke bemoeienis zich moet beperken tot de zorg om de strikte naleving van de juridische verplichtingen rond de bouw en exploitatie van de pijpleiding. De Duitse minister van economische zaken Sigmar Gabriel meende zelfs dat de leveringszekerheid van de gasvoorziening zal worden vergroot omdat de band tussen producent en consument wordt versterkt.

Haaks

Zeker die laatste visie wordt niet gedeeld door het kamp dat Nord Stream 2 niet wil. Dat zegt dat het hele project haaks staat op Energie Unie; het EU-project om door middel van grotere efficiëntie, vergroening en diversificatie minder afhankelijk te worden van een beperkt aantal energieleveranciers. Het valt inderdaad moeilijk te ontkennen dat de afhankelijkheid van Rusland door deze nieuwe pijpleiding groter wordt.

Destabiliserend

De oppositie tegen Nord Stream 2 bouwt zich momenteel snel op. Onlangs schreven de leiders van vrijwel alle Midden- en Oost-Europese landen, inclusief de Baltische Staten een brief aan EU-president Jean-Claude Juncker, waarin zij waarschuwden voor “de potentieel destabiliserende geopolitieke gevolgen” van het project. Dat is logisch omdat deze landen zich het meest bedreigd voelen door de nieuwe Russische oorlogsretoriek. Bovendien willen zij niet dat Oekraïne door Nord Stream 2 door Rusland verder in de houdgreep kan worden genomen. Oekraïne krijgt momenteel 2 miljard euro aan doorvoerrechten. Maar als het aan Rusland ligt wordt gestopt met de doorvoer van gas als de nieuwe leiding operationeel is.

Opmerkelijk

De brief schrijvende leiders kregen steun van Manfred Weber, de voorzitter van de centrumrechtse Europese Volkspartij in het Europese Parlement. In een brief aan Gabriel wees ook hij op de gevolgen voor Oekraïne. Inmiddels heeft Gabriel gezegd dat het hele project wordt afgeblazen als Rusland na voltooiing van de pijpleiding de gaskraan naar Oekraïne inderdaad dichtdraait. Opmerkelijk genoeg staan in Duitsland en Frankrijk de regeringen tegenover de parlementen die tegen zijn. Ook de Europese Commissie is kritisch, hoewel die nog niet heeft aangegeven het plan te zullen torpederen.

Kongsis

De grote vraag is nu hoe reëel de vrees van de critici is als het om de geopolitieke gevolgen gaat. Het is ontegenzeggelijk waar dat Rusland zijn investeringen in het buitenland en zijn staatsbedrijven aanwendt om bilaterale kongsis met individuele lidstaten van de EU te sluiten. Dat levert politieke afhankelijkheden op en speelt de lidstaten uit elkaar. Het is ook ontegenzeggelijk waar dat Rusland in tijden van conflicten de aanval zal openen op dit soort afhankelijkheden, ook al schaadt dit de economie van Rusland zelf.

Onbruikbaar

De reden is dat de export van gas en olie een van de weinige machtsmiddelen is die Rusland heeft. Militaire macht is goeddeels onbruikbaar en voor de rest exporteert Rusland niet veel. Want vrijwel niemand heeft iets ‘made in Russia’ in huis. Maar het belangrijkste argument van de critici is toch dat Rusland geen gunst mag worden verleend na de annexatie van de Krim en de steun aan de afscheidingsbeweging in het oosten van Oekraïne. Bovendien moet Rusland eerst maar eens zijn toon matigen.

Harde dobber

Mijn inschatting is dat de toekomst van Nord Stream 2 afhankelijk is van de wijze waarop het conflict met Rusland over Oekraïne wordt opgelost. Als het ondenkbaar is dat Rusland de Krim opgeeft, dan is het even ondenkbaar dat het westen zijn sancties opgeeft die naar aanleiding van de annexatie zijn opgelegd. Als dat zo is zou Duitsland wel eens een harde dobber kunnen krijgen om Nord Stream 2 daadwerkelijk van de grond te krijgen.

Deze column verscheen op Energiepodium.nl

Photo credit: Pavel ahmed via Foter.com / CC BY

Frankrijk maakt het zichzelf lastig door alle protesten

/0 Comments/in , , /by

Het leek op een déjà vu. Een uur vertraging aan de grens bij Lille om Frankrijk binnen te komen. Ziet zo het einde van Schengen eruit? Volgens de verladersorganisatie Evo zijn de kosten nu al ongeveer 2 miljoen euro per dag vanwege oponthoud en te late leveringen.

Auto’s moeten de laatste hindernis nemen op de onafzienbare asfaltvlakte van het pas vorig jaar definitief afgebroken voormalige douanecomplex. Tientallen agenten en agentes waren daar vooral met elkaar bezig en gunden de passerende auto’s geen blik waardig. Dus zo zien versterkte grenscontroles eruit om terroristen en illegalen tegen te gaan.

Eenmaal in Frankrijk realiseer je je dat de noodtoestand nog steeds van kracht is. Die werd ingesteld na de vreselijke aanslagen van afgelopen november. Politie en justitie hebben nu zulke grote volmachten dat velen vrezen dat Frankrijk naar een politiestaat afglijdt. Vooral ook omdat president Hollande de grondwet trachtte te veranderen om de staat meer bevoegdheden te geven. De senaat stak er een stokje voor.

Op het platteland merk je er allemaal niet veel van, ook al is de haat tegen alles wat naar Parijs riekt, inclusief de gevreesde nationale gendarmerie, groot. In de steden gaat het er wat ruiger aan toe.

Een heuse veldslag

De binnenstad van Parijs is ongebouwd tot een halve vesting om de staat tegen aanslagen te beschermen. Tegelijkertijd hebben de Franse autoriteiten de handen vol aan de Nuits Debout, het nachtelijke protest tegen…Tja, tegen wat eigenlijk? Natuurlijk wordt er geprotesteerd tegen de hervorming van de arbeidswetgeving.

In een poging om het werkloosheidspercentage van ruim 10 procent omlaag te brengen mogen werknemers nu sneller ontslagen worden en mogen werktijden flexibeler worden. Nu is de 35-urige werkweek nog heilig.

Mijn Franse vrienden kijken mij wat glazig aan als ik vertel dat wij Nederlanders zonder morren akkoord gingen met de verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd, versoepeling van het ontslagrecht en de aantasting van nog wat die verworven rechten. Waarom gingen jullie de straat niet op? Dat doen de Fransen vaak en vol overgave.

Inmiddels heeft zich op de Place de la Republique al een heuse veldslag voorgedaan en leek de stemming op de revolutionaire sfeer van 1968, toen premier Pompidou uiteindelijk tankdivisies rond de hoofdstad samentrok. Hij vreesde voor een herhaling van de Franse Revolutie en zag zich als een Lodewijk XVI op de vlucht slaan. De Nuits Debout liepen overigens ook uit de hand in steden als Marseille, Nanterre, Bordeaux en Rennes.

Eigenlijk wordt er geprotesteerd tegen alles wat mis is: het kapitalisme, de ongelijkheid, het ‘rechtse’ socialistische beleid, het milieu, de mondialisering, de multinationals, en men is natuurlijk voor verankering van gebarentaal in de grondwet.

Frankrijk neemt zichzelf echter door al de protesten in de houdgreep. De regering weet dat veranderingen nodig zijn; de bevolking pikt het niet. Daarop weet de gecentraliseerde staat slechts met repressie te reageren. Typisch Frans, maar heel gevaarlijk voor de stabiliteit van het land.

Economisch hervormen wordt zo onmogelijk, de onvrede neemt alleen maar toe en aanslagen blijven dreigen. Versterkte grenscontroles of niet.

Trouw

Photo credit: Moyan_Brenn via Foter.com / CC BY

 

Inzet F16’s boven Syrie

/0 Comments/in , , /by

Op dinsdag 3 mei ontstond er ophef over de inzetbaarheid van Nederlandse F16’s boven Syrie na een bezoek van Tweede Kamerleden aan locaties waar Nederlandse militairen actief zijn. Volgens oud-F16 piloot en Defensie expert Rob de Rave hoeft Nederland zich echter nergens voor te schamen. 

Lees de toelichting van Rob de Rave in De Volkskrant 

Of luister het gesprek terug van Radio 1 Dit is de Dag

Photo credit: nagillum via Foter.com / CC BY

 

Empty Gazpromises

/0 Comments/in , , /by

Over the years, Gazprom has perfected a strategy whereby it whets the appetite of Europe’s political and business elite with potentially lucrative pipeline deals, even though the prospects of realising these projects are often unclear. How? By tempting different countries with promises of turning each of them into a “gas hub”, which creates confusion and division between those who expect billions in transit fees and those who see contradictions between the pipeline project and the policies agreed at EU level writes Sijbren de Jong in his column for EUobserver.

The full article can be read here.

The article also appeared in the Morning Vertical daily Russia briefing by Radio Free Europe.

The article also appeared on Polish news website Biznes Alert. The whole article (in Polish) can be read here.

Photo credit: Thawt Hawthje via Foter.com / CC BY

Protesten tegen vrijhandel maken de welvaart kapot

/0 Comments/in , , /by

Het was een klein berichtje, maar daarom niet minder belangrijk: het Waals Gewest, een van de vele parlementen dat België rijk is, wil het associatieverdrag tussen EU en Canada (Ceta) niet ratificeren. Canada? Is mij even iets ontgaan? Is dat land inmiddels even corrupt als Oekraïne en mag er daarom geen zaken mee worden gedaan? Of maakt het feit dat we tijdens de Tweede Wereldoorlog mede door de Canadezen zijn bevrijd hen ineens verdacht? Nee, het heeft te maken met de groeiende aversie tegen multilaterale verdragen.

Toen president Obama afgelopen week in Europa was, gingen in Hannover 25.000 mensen de straat op om te protesteren. Niet alleen tegen Ceta, maar vooral tegen TTIP, het handelsverdrag tussen de EU en de Verenigde Staten. Waar de demonstranten precies tegen waren was niet helemaal duidelijk. Het omstreden arbitragesysteem waarmee bedrijven overheidsbeleid kunnen dicteren was toch van de baan? Een veelgehoorde klacht was het gebrek aan transparantie van de onderhandelingen en aan het ondergeschikt maken van alles aan de economie. Dat laatste moet iets te maken hebben met het neoliberalisme, dat inmiddels past in het rijtje erkende zondebokken van bankiers, multinationals en grootkapitaal. Kennelijk vormen die een samenzwering die de welvaart van de hardwerkende burger schaadt.

Nationalisme en protectionisme

Het IMF uitte in de recente World Economic Outlook zijn zorg dat handelsverdragen niet meer op brede steun in de westerse wereld kunnen rekenen. Het IMF constateert dat een ‘ieder voor zich-periode’ op aanbreken staat, waarin nationalisme en protectionisme zegevieren en de fundamenten van onze welvaart, en onze stabiliteit, aantasten. Zo klonk begin april al een Nederlands ‘nee’ tegen het associatieverdrag tussen de EU en Oekraïne. Inmiddels is duidelijk dat dit neekamp ook tegen TTIP is. 

Lees de hele column in Trouw

Photo credit: greensefa via Foter.com / CC BY