Stephan de Spiegeleire en Tim Sweijs publiceerden het artikel Contouren van Conflict in de 21-ste Eeuw: Oriëntatie op een Ongewisse Toekomst in de Militaire Spectator, Jaargang 181, Nummer 11 - 2012. Dit artikel is gebaseerd op de studie van Stephan de Spiegeleire, Tim Sweijs en Tong Zhao, Contours of Conflict in the 21st Century (Den Haag: HCSS, 2011).

De auteurs, Tim Sweijs en Stephan de Spiegeleire, blikken in het artikel op de verschillende toekomst verkenningen die door defensieplanners worden gebruikt. Als tegenwicht tegen de vaak gebruikte 'harde modellen' wordt de Metafore methode toegepast op Chinees-, Engels- en Russischtalige studies om een beeld te presenteren over conflicten in de 21-ste eeuw.

Vanwege slechte ervaringen uit het verleden vertrouwen defensieplanners steeds minder op ‘harde modellen’ of technologische roadmaps om te voorspellen hoe conflicten er over tien, twintig jaar uit zullen zien. Een nieuwe benadering van toekomstverkenningen is in opmars. Metafore is hier een voorbeeld van. Metafore heeft niet de pretentie een eenduidige, alomvattende visie te geven op hoe de toekomst eruit zal zien, maar brengt verschillende toekomstperspectieven in kaart – ook tegenstrijdige. Metafore biedt zo een noodzakelijk tegenwicht tegen eenzijdige, etnocentrische en vaak deterministische voorspellingen die het huidige debat over veiligheid domineren. De auteurs hebben deze methode toegepast op Chinees-, Engels- en Russischtalige studies. Duidelijk is dat de spelregels van toekomstige conflicten zullen worden herschreven en dat defensieorganisaties zich zullen moeten aanpassen.

The growing economic and financial momentum of many larger emerging economies, including China, raises serious questions for Western decision makers. Of central strategic concern is whether (several of) the emerging economies are likely to coalesce into an economic or political bloc (be it formal or informal) that might promote alternative approaches to global economic, diplomatic or security issues and develop a counterbalance to Western influence in existing economic, financial and political institutions. In the event that this counterbalancing results in the formation of a bloc of emerging countries, including coordinated challenges to limit Western influence or the development of alternative economic-financial regimes, European interests stand to suffer.

The first decade of the 21st century has indeed been a period of rapid economic growth in many large emerging economies, especially China. This has brought about substantial changes in the relative power balance between the emerging economies and the West. While the U.S. and many European economies are weighed down by sovereign debt and austerity measures that could condemn them to several years of slow growth, many emerging economies are in much better fiscal shape and have recovered quickly from the global recession.

The emergence of a de facto bipolar world with ‘the West against the Rest’ could increase the costs of doing business, severely complicate reaching agreement on transnational problems such as climate change or resource security, potentially challenge the promotion of Western values and human rights, lead to increased diplomatic or military tensions and potentially jeopardize the ongoing process of economic globalization.

This report summarizes the results of a study undertaken by The Hague Centre for Strategic Studies (HCSS) on behalf of TNO (Dutch Organization for Applied Scientific Research) to address some of the political, economic and security issues related to rapid growth of eight emerging economies, which we group as the BRICS+ in this study.

Questions this study addresses include: could the BRICS+ (Brazil, Russia, India, China, South Africa, Indonesia, South Korea and Turkey) pave the way toward a new economic or political bloc? What are the sources of influence of the emerging countries? In what ways has the rise of emerging economies affected the international power balance? To what extent are the emerging economies cooperating strategically on economic, diplomatic and security matters? And, how could bloc formation impact on economic opportunities for European firms in these emerging economies?

The Full Report can be downloaded on the right side of this page, using the top button.

The Annex, which holds a detailed analysis on all eight countries in this study, is downloadable via the second button.

Zodra de overheidskosten de pan uit rijzen en er moet worden bezuinigd, lijkt besparen op defensie een automatisme te zijn geworden. Defensie voert een ongelijke strijd voor schaars overheidsgeld, omdat de kosten van Defensie wel heel zichtbaar zijn, maar de baten blijkbaar niet. Deze baten zijn inderdaad niet altijd eenvoudig in concrete getallen uit te drukken. Ze worden vaak buiten de landsgrenzen gerealiseerd en lijken ver van ons bed. Maar misschien wel bovenal: de waarde van defensie is een optelsom van veel verschillende deelopbrengsten.

Enig overzicht is nodig om de veelzijdige bijdragen van de krijgsmacht op waarde te kunnen schatten. Dit overzicht ontbreekt veelal. Om meer balans in het debat te brengen, zijn in deze notitie de baten van defensie op een rij gezet en toegelicht. De baten zijn soms abstract, zoals vrijheid, soms concreet, zoals verminderde piraterij, en in harde euro’s uit te drukken, zoals de effecten op de werkgelegenheid in Nederland. Meer dan we beseffen creëert en waarborgt defensie waarde. Dat is de kern van dit rapport.

De discussie over Defensie beperkt zich in het publieke debat vaak tot het wel of niet aanschaffen van een nieuw wapensysteem of tot operaties die wel of niet succesvol zouden zijn. In het debat wordt Defensie vaak met ‘one liners’ weggezet, zoals ‘we hebben genoeg gedaan’ en dooddoeners als ‘we moeten geen Amerika willen spelen’. Daarbij wordt voorbij gegaan aan het feit dat Nederland een kleine krijgsmacht heeft die al twintig jaar lang door bezuinigingen wordt getroffen. Te vaak wordt Defensie als kostenpost gezien. Dat is het niet. De krijgsmacht heeft ontegenzeggelijk waarde die veelal in harde euro’s is uit te drukken.

In Dutch society, a situation of ‘double societal aging’ exists: an increasing proportion of the population is becoming retired, whilst average life expectancy is increasing. This can lead to an undesirable situation for public finances, because health care costs and the government’s contribution to AOW (the Dutch general seniority law, Algemene Ouderdoms Wet) as a proportion of gross domestic product (GDP) could further increase.

The challenges posed by an aging population are highly complex and surrounded by deep uncertainties, such as developments in labor productivity and the thereto linked GDP, life expectancy, the proportion of the population that lives unhealthily, and the health care demand of older people. The result of this is a wide array of future scenarios for the financial sustainability of the Dutch social model.

The methodology Exploratory System Dynamics Modeling and Analysis (ESDMA) generates thousands of plausible scenarios in order to explore the uncertain effects of complex future issues. Within these scenarios, undesirable situations and their causes are identified. Then, policies that can mitigate these undesirable situations are tested for their robustness across the range of uncertainties, i.e. over all of the scenarios.

In de studie Defensie in het Stemhokje analyseert het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS) de defensievisies van tien politieke partijen. Opvallend is dat de politieke partijen de gevolgen van bezuinigingen niet inzichtelijk maken. Als het aan de linkse partijen ligt worden er in de komende jaren ruim 20.000 defensiemedewerkers ontslagen en wordt de inzetbaarheid van de krijgsmacht zodanig aangetast dat de krijgsmacht feitelijk niet langer inzetbaar is. Rechts handhaaft internationale ambities, die echter met het beschikbare budget niet haalbaar zijn.

Ook partijen die zeggen niet te bezuinigen doen dat toch…
Alle partijen accepteren de bezuinigingen van 600 miljoen van het Kabinet Rutte. Slechts de CU en de SGP willen ten opzichte van deze bezuinigingen intensiveren. Andere partijen gaan fors bezuinigen: voor de SP gaat het om 1,5 miljard, voor de PVDA en GL om 1 miljard euro en voor D66 om 500 miljoen euro. Deze bezuinigingen leiden op papier tot een halvering van de bijdrage aan internationale missies en een verlies van werkgelegenheid dat kan oplopen tot 23.500 arbeidsplaatsen. Maar door de grote reorganisatie die dit met zich meebrengt, wordt de krijgsmacht feitelijk niet inzetbaar. De vier partijen benoemen deze consequenties in hun verkiezingsprogramma’s niet.

Scheiding tussen ´Links´ en ´Rechts´
´Rechts´ (VVD, CDA, SGP en CU) pleit voor een veelzijdig inzetbare krijgsmacht uitgerust voor stabilisatiemissies en voor de verdediging van nationale belangen. Dit is financieel onhaalbaar. ‘Links’ wil een veelzijdige inzetbare krijgsmacht, maar snijdt zo diep in het budget dat er nauwelijks sprake kan zijn van een inzetbare krijgsmacht. Bovendien zijn er ook verschillen tussen de linkse partijen. Zo spreken de PVDA en GL zich uit voor een veelzijdig inzetbare krijgsmacht die wereldwijd missies volgens het 3D-concept (Defence, Diplomacy, Development), ook in NAVO-verband, uitvoert. De PvdD en de SP zijn verklaard tegenstander van een expeditionaire NAVO, doen geen uitspraken over 3D en willen vooral VN-vredesmissies uitvoeren.

CDA en VVD benoemen een aantal zaken niet
Bij het CDA en de VVD is vooral interessant wat niet benoemd wordt. Ze steunen in de Kamer de Joint Strike Fighter en de missie in Kunduz maar benoemen deze niet in het programma. Deze partijen lijken in verkiezingstijd niet met deze controversiële onderwerpen geassocieerd te willen worden. Ook besteden beide partijen geen aandacht aan het volkenrechtelijk mandaat voor missies en 3D-beleid.

Rijk rekenen
Partijen als D66 en GL rekenen zich rijk door een voorschot te nemen op verdere Europese samenwerking. Samenwerking betaalt zich echter pas na jaren uit. Ook wordt een land dat alvast unilateraal snijdt in zijn capaciteiten beschouwd als een weinig aantrekkelijke en onbetrouwbare samenwerkingspartner. Op korte termijn bezuinigen bemoeilijkt dus eerder Europese samenwerking.

PVV: Status Aparte
De PVV valt moeilijk met een andere partij te vergelijken. Als enige stelt zij de 'bescherming van de Nederlandse handelsbelangen' centraal. Hoewel de partij deze belangen niet uitwerkt, lijkt het gezien de wens overzeese vredesmissies te halveren en te beperken tot situaties waarin 'er een aantoonbaar Nederlands belang is', een nauwe definitie van de relatie tussen handelsbelangen en internationale stabiliteit te hanteren.

Het rapport is hier als PDF te downloaden.
 

Uit onderzoek dat is uitgevoerd door het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS) en TNO blijkt dat een combinatie van maatregelen nodig is om onhoudbare situaties te voorkomen.

Het onderzoek is uitgevoerd in het kader van het programma Strategy & Change van TNO en het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS), in nauwe samenwerking met de Technische Universiteit Delft. De studie is een kwantitatieve analyse van de gevolgen die diverse combinaties van onzekere ontwikkelingen kunnen hebben op de betaalbaarheid van de Nederlandse verzorgingsstaat. Het bouwt zo voort op de Strategy & Change studie Het succes van de vergrijzing.

De studie Het succes van de vergrijzing identificeert diverse beleidsopties. Van een aantal van deze opties is in deze studie de gevolgen doorgerekend voor de verschillende toekomsten die ontstaan als gevolg van combinaties van onzekere ontwikkelingen. Voor deze berekeningen is een vernieuwende onderzoeksmethode gebruikt die momenteel onder ontwikkeling is op de TU Delft.

De studie 'Het succes van de vergrijzing' van TNO en het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS) concludeert echter dat vergrijzing een groot goed is omdat steeds meer mensen in goede gezondheid steeds ouder worden. De Nederlandse samenleving kan de uitdaging van de vergrijzing goed aan op voorwaarde dat we bereid en in staat zijn een aantal veranderingen en vernieuwingen door te voeren.

Deze studie, uitgevoerd in het kader van het programma Strategy & Change van TNO en het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS), presenteert een nieuwe visie op vergrijzing vanuit vier samenhangende vraagstukken werk, wonen, zorg en voorzieningen.

Zowel het rapport als bijbehorend persbericht zijn te downloaden als PDF.

Over the past five years, the pharmaceutical supply chain has grown increasingly unreliable. According to the US Food and Drug Administration (FDA), the figure of drug shortages has tripled between 2006 and 2010 (see Figure 1 and Figure 21).

In 2010 alone 211 cases were recorded, while in 2011 up to 89 cases were recorded as early as March.2 These shortages range from cancer medication to antibiotics, anesthetics, painkillers, anti-depressants and emergency care drugs. Shortages have grave implications for the provision of healthcare, with hospitals not able to provide the right care causing patients to become ill or even perish.

Drug scarcity has also been experienced in Europe where reports have surfaced of shortages in cytarabine, a leukemia drug, Thyrogen, used to treat thyroid cancer, and in Cerezyme and Fabrazyme, essential for the treatment of enzyme deficiency disorders.3 The rise of drug shortages has raised concerns among health care providers and requires effective monitoring by national authorities with possible intervention. Increasing scarcity of medication is a worrying trend, which is likely to continue for the coming decades.

The Quick Topic Report on Medical Scarcity is part of a series produced by the Strategy & Change program. The briefs in the series identify emerging strategic issues that are relevant for the four themes of Strategy & Change: security, technology & innovation, economy & society, and sustainable development. For each of these issues, the Strategy and Change program explores policy implications across the four themes.

Elke euro aan innovatie levert een veelvoud aan economische groei op. In tijden van economische stagnatie is het alleen al om die reden van belang dat investeringen in innovatie op peil blijven. Publicaties over hoe het met de innovatiekracht van Nederland gesteld is, over de impact en de toekomst van ons innovatiebeleid en over de noodzaak om meer en slimmer te innoveren, zien in groten getale het daglicht. Meten is ‘in’, maar wat meten we precies? En in hoeverre is meten ook daadwerkelijk (meer) weten? Hoe staat Nederland ervoor op innovatiegebied, is de vraag. Cijfers alleen zijn onvoldoende; juist in de samenhang van de feiten, de cijfers en hun interpretatie kunnen verklaringen, verbanden en patronen worden gevonden die leiden tot inzicht, steekhoudende conclusies en lessen voor de toekomst.

Deze eerste versie van De Staat van Nederland Innovatieland is tot stand gekomen vanuit de urgente behoefte om een beter en dieperliggend inzicht in innovatie in Nederland te krijgen. TNO en het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS) hebben het initiatief genomen om deze nieuwe innovatiemonitor te introduceren.

De Staat van Nederland Innovatieland richt zich, in tegenstelling tot andere publicaties, op het meso-microsnijvlak van sectoren en bedrijven. Daarin wordt achtereenvolgens het vizier gericht op nieuwe groeiers en groeisectoren, nieuwe concurrenten en (het gebruik van) nieuwe kennis en technologie. Hoewel het belang van onderwijs, scholing en fundamenteel onderzoek voor innovatie sterk wordt benadrukt, gaat deze innovatiemonitor vooral in op hoe die kennis en vaardigheden vervolgens worden gebruikt om onze innovatie- en concurrentiekracht te vergroten.

Bovendien wordt innovatie in een internationale context geplaatst: wat komt erop ons af, en welke rol speelt innovatie om Nederland concurrerend te houden? Met de focus op sectoren en bedrijven voorziet deze monitor naar verwachting in een duidelijke behoefte. Het meet- en analyseniveau dat de monitor biedt, ontbreekt in andere rapporten en publicaties. Dit geldt ook voor de internationale dimensie.

Het rapport is als PDF te downloaden of te bestellen bij de Amsterdam University Press.

In the ‘stories you missed in 2011’, the American magazine Foreign Policy placed the build-up of the Indian armed forces at the top of the list. Last year, India was the main importer of arms. The Indian navy in particular is being modernised and enlarged at a rapid pace. Over the next twenty years, India will be spending 45 billion USD on 103 new warships. There even seems to be a race going on against China, which will be spending 25 billion USD on 135 new warships over the next twenty years. In the same period, China should also be getting carrier capacity, the basis for which was laid last year with the commissioning of an aircraft carrier from the assets of the former Soviet Union. A boundary had already been crossed earlier with the Chinese participation in counter-piracy operations off the Somali coast. For the first time since the beginning of the fifteenth century, Chinese warships have been deployed outside national coastal waters.

So what is going on? India and China are emerging economic superpowers. They have an unremitting need for raw materials and energy. Both countries, but China in particular, dispute sea areas because of the presence of raw materials and energy. China in particular is teaming up with other countries, in Africa for example. The intention is to secure the supply of raw materials and energy. Those investments are interests which must be protected if necessary. All this dependence means that the trade routes are becoming more and more important. No wonder, therefore, that not only China, but also India are going all out to protect their SLOCs, building new bases in the Indian Ocean and making their armed forces expeditionary. 

The development is passing post-modern Europe by. We have hardly any idea of the militarization that is taking place in Asia. For us, the principle of trade, rather than that of economic interests, is the dominant one. We have virtually no idea of increasingly frequent military confrontations, such as last August, when India and China came into conflict off the coast of Vietnam. And we are scrapping ever larger elements of our defences, including our navies, because the world is supposed to be a safer place. This paper is an important contribution to the development of vital knowledge in respect of the repercussions of the emergence of those new economic superpowers and the implications for our navies. This publication fits into a series of studies of the The Hague Centre for Strategic Studies on the developments that impact future maritime operations. Even though the author is not attached to HCSS, we were therefore glad to take care of this publication. 

Rob de Wijk
Director, The Hague Centre for Strategic Studies

Currently, metals are at the heart of fierce competition worldwide. The growing populations in especially emerging economies put much stress on raw materials security. Among them is copper, which is a widely used metal with currently high prices. Besides the growth in demand from the emerging economies, the energy transition towards a more sustainable energy mix leads to this high price.

HCSS, together with the Delft University of Technology, decided to publish this report to give insight in possible dynamics of the copper price and strategies to counteract undesirable dynamics. Therefore, several plausible dynamic scenarios are presented for the copper price. These scenarios were generated by focusing on the structure and dynamics of the copper system under deep uncertainty. Further, suggestions are given for strategies to counteract undesirable dynamics, which were tested for robustness in all scenarios.

In the coming decades, increases in population, income and health will put additional pressures on our planet’s biosphere. To meet the needs of future generations, we need to adapt our ways of living and definitions of economic development. A transition to a more sustainable world is imperative if we want to stop depleting the Earth’s resources more quickly than it can regenerate them.

This paper synthesizes current trends and challenges that are relevant for the policy debate on sustainability. It explains how demographic shifts, economic growth, changing lifestyles, new technologies and geopolitical developments affect sustainable development. It discusses how the growing demand for energy contributes to the depletion of fossil fuels and climate change; how the growing demand for raw materials contributes to resource scarcity; and how current developments put increased pressure on the Earth’s biosphere and contribute to ecological degradation. Finally, it examines whether there are indications, such as the transformation of our normative framework, economic system and governance, that we are moving towards a more sustainable future.

Bij de verhalen die u in 2011 heeft gemist’ plaatste het Amerikaanse tijdschrift Foreign Policy de opbouw van de Indiase krijgsmacht op de eerste plaats. India was vorig jaar de grootste importeur van wapens. Vooral de Indiase marine wordt in hoog tempo gemoderniseerd en vergroot. India koopt de komende twintig jaar voor 45 miljard dollar 103 nieuwe oorlogsschepen. Er lijkt zelfs sprake van een wedloop met China. Dat land spendeert de komende twintig jaar 25 miljard dollar aan 135 schepen. In die periode moet China ook de beschikking krijgen over een carrier capaciteit. De basis daarvoor werd vorig jaar gelegd met de ingebruikneming van een vliegkampschip uit de boedel van de voormalige Sovjet-Unie. Met de Chinese deelname aan de operaties tegen piraten voor de Somalische kust werd al eerder een grens overgestoken. Voor het eerst sinds het begin van de vijftiende eeuw werden Chinese oorlogsschepen buiten de kustwateren ingezet.

Wat is er aan de hand? India en China zijn opkomende economische grootmachten. Ze hebben een niet-aflatende behoefte aan grondstoffen en energie. Beide landen, maar vooral China, betwisten zeegebieden vanwege de aanwezigheid van grondstoffen en energie. Vooral China gaat kongsi met andere landen aan, bijvoorbeeld in Afrika. Doel is de aanvoer van grondstoffen en energie zeker te stellen. Die investeringen zijn belangen die zo nodig verdedigd moeten worden. Door al deze afhankelijkheden worden ook de handelsroutes belangijker. Geen wonder dus dat niet alleen China, maar ook India, volop inzetten op de bescherming van hun SLOCs, in de Indische Oceaan nieuwe bases bouwen, en hun krijgsmachten een expeditionair karakter geven.

Deze ontwikkeling gaat aan het postmoderne Europa voorbij. We hebben nauwelijks een idee van de militarisering die in Azië plaatsvindt. Bij ons domineert het beginsel van de handel; niet van de economische belangen. We hebben nauwelijks een idee van steeds frequenter wordende militaire confrontaties, zoals afgelopen augustus, toen India en China voor de kust van Vietnam in conflict kwamen. En we schrappen een groter wordend deel van onze defensie, inclusief onze marines, omdat de wereld veiliger zou worden.

Deze publicatie vormt een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van de broodnodige kennis over de gevolgen van de opkomst van die nieuwe economische grootmachten en hun presentie op de zeeën en oceanen. De publicatie past in een reeks van studies van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS) over de ontwikkelingen van belang voor toekomstig maritiem optreden. Hoewel de auteur niet verbonden is aan het HCSS, hebben we daarom graag deze
uitgave verzorgd.

Rob de Wijk
Directeur Den Haag Centrum voor Strategische Studies

Dit inzicht leidde tot het nieuwe stelsel Bewaken en Beveiligen dat in 2003 werd opgericht. Het stelsel ontstond vanuit de gedachte dat een herhaling van incidenten als de moord op Fortuyn moest worden voorkomen omdat dit de democratie en de maatschappelijke veiligheid zou kunnen ontwrichten. De Eenheid Bewaking en Beveiliging van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid werd daarvoor verantwoordelijk.

Food security is back on the agenda as a top priority for policy makers. In January 2011, record high food prices resulted in protests in Tunisia, which subsequently led to the spread of the revolutions in other North African and Middle Eastern countries. Although experts have asserted that no states have yet gone to war over the availability of food; food scarcity is no longer viewed as solely an issue of sustainable development but increasingly as a geopolitical challenge as well.

In March 2011, the United Nations Food Price Index hit an all-time global high. Food is becoming an increasingly scarce commodity in many parts of the world. Even if food production were to be increased by 70% by 2050, 400 million people will still lack access to adequate food.

This Vision Paper addresses the issue of food security and will look at the different dimensions of the issue both now and in the future. The analysis is complemented with text-mining results and content analysis generated by the text-mining software program Leximancer.

To read the report, please download the PDF.